ความสุขที่ไม่มีวันหมด

เธอเคยแอนตี้วัด เพราะฟังจากข่าวสารต่างๆ แต่พอได้มีโอกาสมาวัดพระธรรมกายแล้วเธอกลับประทับใจในทุกๆ สิ่งทุกอย่างที่ได้เห็น แล้วเธอยังได้บอกอีกว่า "ฉันได้รับปริญญาชีวิตแล้ว เพราะ DMC" เพราะเธอได้เรียนรู้แล้ว ว่า "ชีวิตจะมีค่าได้ก็ต่อเมื่อได้เข้าถึงสิ่งที่ล้ำค่า คือองค์พระและแสงสว่างภายในเท่านั้น" อะไรทำให้เธอพูดได้อย่างนั้น

รักแท้ในวัยชราคือ"รักองค์พระภายใน"

ครั้งใดที่ลูกไม่สบาย อาการโรคหัวใจรั่วกำเริบ ลูกจะนึกถึงองค์พระที่ศูนย์กลางกาย ก็จะเห็นองค์พระทันทีและจะมีพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ อยู่ในองค์พระด้วย ท่านสว่างมาก องค์พระจะมีรัศมีรอบๆ เมื่อดูไปเรื่อยๆ ก็จะมีดวงแก้วใสๆตรงกลางองค์พระ ใสมาก ไม่ทราบจะเปรียบกับความใสของอะไรดี ลูกรู้สึกปลื้มใจมากๆ

ฉันรอดตายได้ เพียงแค่นึกถึงเหรียญปราบมาร

วันนั้น หลังจากนั่งสมาธิแล้ว ลูกออกไปนอกบ้านเพื่อซื้อของ ขณะที่เดินอยู่ริมถนน แต่ใจกำลังคิดเรื่องพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และเหรียญปราบมารที่กำลังจะได้รับ วินาทีนั้นเอง ลูกได้ยินเสียงคนกรีดร้องอย่างตกใจ ลูกจึงหันไปตามเสียงก็ตกใจแทบสิ้นสติ เพราะเห็นล้อรถยนต์กำลังพุ่งเข้ามาในระดับใบหน้าลูกพอดี

ผมพร้อมจะตายเพื่อการขยายจานดาวธรรม

การติดดาวที่อเมริกา ต้องเผชิญกับศัตรูตัวฉกาจคือยุง ยุงที่นี่มีน้อย แต่พอมีทีนี่ ตัวไม่น้อยเลยครับ Size ขนาดลูกแมลงปอ ผมต้องคอยเป่าไม่ให้ยุงมัน Landing ปักหัวที่เนื้อของผม และต้องเจอกับความหนาวถึงขั้นอยู่เฉยๆ มือก็สั่นได้ และผมก็กลัวความสูงที่สุดในชีวิต พอขึ้นไปแล้วใจหวิวๆ แต่ตอนนี้ผม กลัวไม่ได้บุญ มากกว่า

อธิษฐานจิตกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ จนสามีเลิกดื่มเหล้า

สามีของลูกชอบดื่มเหล้าอย่างกับน้ำ เมาแอ๋ทุกวัน พอเมา ก็ทะเลาะกัน ชนิดที่ว่าคุยดีกันไม่เกิน 3 คำ พอคำที่ 4 ผ่านไปก็ถึงขั้นวางมวยกันหลายครั้ง ลูกพยายามให้เลิกดื่ม แต่ก็ไม่ยอมเลิกสักที จนสุดปัญญาไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร ที่พอจะนึกได้ที่พึ่งหนึ่งเดียวคือพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ

ตื่นขึ้นมาในเส้นทางธรรม ด้วย DMC

ภรรยาของผมกลับไปเยี่ยมบ้านที่เวียดนาม ทิ้งให้ผมหงอยเหงา เฝ้าบ้านอยู่คนเดียว มี TV เป็นเพื่อน เพราะที่บ้านติดดาวเทียมซึ่งดูได้ถึง 800 ช่อง ผมก็กดจูนหาคลื่นแก้เหงาไปเรื่อยๆ คิดประชดตัวเองแบบขำๆว่า ตราบใดที่ยังไม่เจอกับความสุขที่แท้จริงของชีวิตก็ต้องจูนหากันต่อไป

"ความสุขที่แท้จริงน่ะมีมั๊ย"

กิ่งแก้ว เสือหล้า จากประเทศออสเตรีย เธอก็เป็นอีกคนหนึ่ง ที่ผิดหวังจากชีวิต แบบที่เรียกว่า จากสวรรค์พลันทลายกลายเป็นนรก แล้วเธอก็เที่ยวแสวงหาความสุข เพื่อให้หลุดพ้นจากความทุกข์ระทมไปวันๆ ความรักของเธอมันหมดอายุเสียแล้วจนต้องทำใจทางใครทางมัน จนกระทั่งได้มาพบเจอกับเทพบุตรสุดที่รัก และก็ได้พบกับความจริงของชีวิตเสียที ทำให้เธอพูดว่า "ความทุกข์เป็นสิ่งธรรมดา แต่ความสุขเป็นสิ่งที่ต้องแสวงหา" เพราะคำว่า "สมาธิ" คำเดียวเท่านั้น...

ความว่างเปล่าที่สมบูรณ์

ฉันเคยอ่านเรื่องราว ของคุณยายอาจารย์จากหนังสือด้วยค่ะ ฉันรักเรื่องราวของคุณยาย กว่าที่ท่านจะได้รู้การนั่งสมาธิ ท่านได้มาด้วยความลำบาก ความรู้เรื่องสมาธิมีค่ามาก แต่เมื่อท่านรู้ท่านกลับเอามาเผยแผ่ให้กับทุกคนได้มีความสุข ฉันอยากเป็นอย่างคุณยาย และฉันก็คิดว่า ในโลกนี้ตอนนี้ไม่มีอะไรที่หลวงพ่อทำไม่ได้

สามี...ผู้เปลี่ยนไป

สามีของลูกเขาเปลี่ยนไปมาก แต่ก่อนนี้ ไม่อยากจะเมาท์เลยค่ะ เขาขี้บ่นและขี้โมโหมาก ใครขับรถไม่ดีโดนปาดนิดปาดหน่อย ต้องไล่ตาม เพื่อจะตามไปด่าเขา บางทีเอารองเท้าที่ใส่อยู่ปาใส่เขาเลย ปาเสร็จ พออารมณ์สงบก็มานึกเสียดาย เพราะต้องไปหาซื้อใหม่ บางทีหาอะไรปาไม่ได้ ก็ยกเท้า ยกกำปั้น เงื้อไม้เงื้อมือ

เรื่องที่คนขี้เกียจนั่งสมาธิ...ต้องอ่าน

เมื่อไปแล้ว เหมือนหลวงพ่อให้ขึ้นไปดัดนิสัยที่ขี้เกียจนั่งสมาธิ ซึ้งเลยว่าคนขี้เกียจนั่งสมาธิต้องแก้ไขตัวเอง ด้วยการขยันนั่งเยอะๆ เพราะที่สวนพนาวัฒน์ตลอดทั้งสัปดาห์ เขาให้นั่งสมาธิตลอดกินน้อยนอนน้อย นั่งมากๆ ตอนแรกๆ ลูกล่ะเกิดอาการวัยรุ่นเซ็ง...เลยค่ะ นั่งได้ไม่ถึง 5 นาทีก็ขยับ กระสับกระส่าย หาเรื่องออกไปเข้าห้องน้ำ หาอารมณ์สบาย กินลมชมวิวตามประสาคนดื้อ