รุกขธรรมชาดก-ชาดกว่าด้วยต้นไม้โดดเดี่ยวย่อมแพ้ลม

ในพุทธกาลครั้งหนึ่งได้เกิดเหตุร้าวฉานแตกสามัคคีถึงขั้นกลียุคขึ้นระหว่างเมืองพระญาติของพระพุทธเจ้า เหตุปัจจัยนั้นคือการแย่งน้ำในแม่น้ำโรหิณีที่พระอานนท์ตักถวายในห้วงเวลาก่อนเสด็จปรินิพพาน แม่น้ำสำคัญสายนี้เป็นพรมแดนกั้นกลางระหว่างนครกบิลพัสดุ์และเทวทหะ

สมาธิ...จุดเริ่มต้นของดวงใจที่เจิดจรัส

โครงการปฏิบัติธรรมหนึ่งสัปดาห์ The Middle Way ในประเทศอินโดนีเซีย จัดขึ้นระหว่างวันที่ 24-30 มีนาคม พ.ศ.2554

ชัยชนะครั้งที่ ๗ ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า (ตอนที่ ๒ ชนะนันโทปนันทนาคราช)

“การให้” เป็นวัฒนธรรมของคนดี เป็นก้าวแรกของการสร้างบารมีไปสู่อายตนนิพพาน เราในฐานะผู้ให้ ย่อมได้รับความสุข จะเป็นที่รักของมนุษย์ และเทวดาทั้งหลาย

พบหนุ่มอังกฤษ...อยากใช้ชีวิตเป็นพระ

ผมคิดว่าโครงการบวชพระแสนรูป เป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก เสมือนการรวมตัวเพื่อก่อให้เกิดสันติภาพโลก คนไทยทุกคนน่าจะรู้สึกภาคภูมิใจที่สิ่งนี้จะเกิดขึ้นในแผ่นดินของตน พอผมนั่งสมาธิอย่างจริงจังก็พบว่า คนเราแม้จะพูดต่างภาษา ต่างวัฒนธรรม แต่จริงๆแล้วเราไม่ต่างกันเลย ผมจึงรู้สึกภูมิใจและมีเกียรติมากที่จะได้บวชในครั้งประวัติศาสตร์นี้ด้วย

สมาธิเป็นของสากลที่ทุกคนทำได้

แม้เป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ผมก็นั่งได้นิ่งแน่นอยู่ที่กลางท้อง ขณะใจหยุด ผมก็ได้เห็นจุดสว่าง ดูมีชีวิตชีวาอยู่ที่ศูนย์กลางกาย ผมรู้สึกว่า สิ่งนี้เชิญชวนให้ผมอยากเข้าไปสำรวจที่ศูนย์กลางกายมากขึ้นครับ ไม่เพียงแค่ผมเท่านั้นนะครับ แต่เพื่อนอีกหลายคนต่างมีผลการปฏิบัติธรรมที่น่าจดจำ

ชีวิตเป็นของน้อย

แต่ที่แน่ๆการบวชครั้งนี้ จะปิดอบายให้กับตัวเอง เพราะจะได้รู้และปฏิบัติให้เข้าถึงการเป็นพระแท้ เป็นส่วนหนึ่งของการต่ออายุพระพุทธศาสนาให้สืบไปด้วยตัวของเรา รวมถึงบุญบวชที่จะมีต่อบุพการีผู้ให้กายเนื้อแก่เราครับ รีบมารายงานตัวบวชเป็นพระพี่เลี้ยง เพื่อเป็นการเติมบุญให้กับตัวเองและคนที่คุณรักครับ

สิ่งที่ทำให้มีความสุขที่สุด

เมื่อลูกนั่งสมาธิใจจะสงบมากขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกตัวเบาสบาย เห็นดวงแก้วที่ชัดใสสว่างและขยายใหญ่จนคลุมทั่วทั้งโลก แต่ที่ประทับใจมากที่สุด คือ การได้เห็นองค์พระเป็นตัวเราและตัวเราเป็นองค์พระค่ะ องค์พระที่อยู่กลางท้องลูกจะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งปกคลุมตัวลูก ทำให้ลูกอยู่กลางท้องท่าน จากนั้นลูกก็ขยายใหญ่ขึ้นจนท่านอยู่กลางท้องลูกสลับกันไป

The Middle Ways in California

ดิฉันชื่อ คริสติน่า ครู๊ส-แมด-ดริด (Cristina Cruz Madrid) ชาวอเมริกันค่ะ นับเป็นความโชคดีของดิฉันที่ได้พบกับหมู่คณะวัดพระธรรมกายที่วัดพระธรรมกายแคลิฟอร์เนีย ในขณะดำรงตำแหน่งผู้ว่าการเมืองอะซูซ่า

เบาๆเฉยๆง่ายๆ พอนิ่งๆเดี๋ยวก็ดีเอง

ผมโชคดีที่เติบโตในครอบครัวอบอุ่น คุณพ่อคุณแม่จะพาผมไปทำบุญที่วัดใกล้บ้านตั้งแต่จำความได้ ท่านสอนให้ผมสวดมนต์ นั่งสมาธิ ตั้งแต่ตัวเล็กๆโดยมีคุณแม่เป็นแกนนำ ผมเห็นภาพคุณแม่นั่งสมาธิที่ห้องพระจนชินตา แม้ผมจะนั่งได้เพียง 5-10นาที แต่ก็รู้สึกว่านั่งแล้วดีกับตัวเองแถมทำให้เรียนเก่ง

บุญยิ่งใหญ่ที่ทำเองได้ง่ายๆ

แม้จะปลื้มใจกับบุญที่ได้ชักชวนผู้อื่นทำ อย่างไรเสียก็สู้บุญที่เราทำด้วยตัวเองไม่ได้ ความรู้สึกในใจบอกลูกอย่างนั้น แต่คนจนอย่างลูกจะไปเอาทรัพย์ที่ไหนมาทำบุญได้มากๆ พอคิดเช่นนี้ คำพูดของพระอาจารย์รูปหนึ่ง ที่ลูกเคยฟังธรรมจากท่าน ก็ดังขึ้นในใจ “บุญยิ่งใหญ่ที่ทำเองได้ง่ายๆ โดยไม่ต้องใช้ทรัพย์ก็มีอยู่นะ สมาธิ...ไงล่ะ” คำพูดนั้นเคยเป็นจุดเริ่มต้น ทำให้ลูกสนใจเริ่มหัดนั่งสมาธิ