ความรักและความผูกพันของแม่ : หน้า 46/76

เช็ดตัวให้ลูก คอยห่มผ้าให้คอยระวังว่าน้ำเกลือจะไม่หยุด เวลา ลูกดิ้น เวลาพยาบาลมาฉีดยา เห็นลูกร้องไห้แม่ก็ร้องไห้ตาม ลูกป่วยที่ไรกว่าจะหายแม่สะบักสะบอมทั้งใจทั้งกาย เมื่อลูกโตขึ้น แม่ยังคง พยายามให้สิ่งที่ดีที่สุดตามวัย ของลูก ทั้งด้านวัตถุและจิตใจ วันที่ลูกโตพอที่จะเข้าโรงเรียน แม่พาลูกไปเข้าโรงเรียน อนุบาลที่เลือกแล้วว่าดีและ เหมาะสมที่สุดสำหรับเรา ต่อ ด้วยโรงเรียนประถม ลุ้นเข้า เรียนมัธยม จนกระทั่งลูกสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ ค่าใช้จ่ายใน ครอบครัวเพิ่มมากขึ้นเป็นเงาตามตัว แต่แม่ก็ให้สิ่งที่ดีที่สุดเท่า ที่จะทำได้ วันนี้ แม้ลูกของแม่เติบใหญ่แล้ว สามารถดูแลตนเองได้ และอาจห่างเหินแม่ไปบ้างในบางคราวตามภาระหน้าที่ แต่ ความรัก ความผูกพัน และความห่วงใยของแม่มิได้ลดลง กลับ มากขึ้นตามเวลาที่ผ่านไป นั่นคงเป็นเพราะ “ความรักเกิดจาก สัญชาตญาณ แต่ความผูกพันเกิดจากกาลเวลา” 46-