1 ครั้ง
บทนี้กล่าวถึงอภิธมฺมตฺถวิภาวินิยาโดยเฉพาะในปัจจจิกา เพื่อให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างกุศลและอกุสลจิตต ผ่านการวิเคราะห์ปัญญาด้วยวิสัยทัศน์อันลึกซึ้ง ซึ่งส่งผลต่อการดำเนินชีวิตตามหลักธรรมชาติ มีกระบวนการพิจารณาเหตุปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินจิตใจของบุคคลในแต่ละสถานการณ์เพื่อให้เข้าใจถึงการวิเคราะห์จิตใจตามหลักอภิธัมม. การแสดงส่งผลให้เห็นถึงการเกิดขึ้นของสภาวะจิตใจที่กระทบต่อการกระทำและผลที่ตามมาอย่างชัดเจน โดยมีทั้งอำนาจการตัดสินใจและการกระทำที่ยังส่งผลกระทบนั่นเอง
-อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา
-ปัญญาและการวิเคราะห์
-ความแตกต่างระหว่างกุศลและอกุสล
-ปริจเฉทและการพิจารณา
-จิตตในอัตถโยชนา