ข้อความต้นฉบับในหน้า
เคยถามตัวเองบ้างไหมว่า คนเราแตกต่างกับสัตว์ประเภทอื่นอย่างไรบ้าง เรื่องรูปแบบอย่ามาพูดกัน อย่างไรก็มิ เหมือนกันเหมือนกันงานกินเหมือนกัน คนกับสัตว์น่ะ ถ้าเจาะลึกลงไปจริง ๆ แล้วคนกับสัตว์ที่เหมือนกัน และไม่เหมือนกันอยู่อย่างนี้ ดูได้แน่นอน ตื่นเช้ามา พวกกกา และสัตว์ต่าง ๆ มันก็ออกหากิน ถ้าใครอยู่ในนบท จะได้เสียงการร้องก้อง ๆ แล้วบินไปหากิน ถ้าอยู่ในกรุงเทพฯ ก็เดินแต่เสียงระจายจากจอกแจก ๆ มันร้องดังแต่พระอาทิตย์ยังไม่มีขอ ขึ้นพอท่านนะ มันก็ออกหากิน เพราะฉะนั้นจะไปแล้ว ๆ หมั่นรำราญ จากบินแล้วก็ลูกหลาน สันพันกันไปนั้น คือชีวิตสัตว์
ส่วนชีวิตคน โดยเฉพาะคนในศูนย์ เริ่มได้แต่เคียงกับสิ่งแวดล้อมเข้าไปทุกที เช้าวันแต่เช้าเลย พอถูกข้าวเสร็จ กินข้าว กินปลาเสร็จ กินขึ้นไปนั่งทำงาน ทำจนตลอดทั้งวันเพื่อจะหามกิน ปีดก็เถิดกันก็ไป ดึกเย็นลากบ้างก็กลับบ้าน อาบน้ำอาบทา กินข้าวกินปลา อยู่นานสาม อยู่นานรอแล้วก็มีสุขสมสนุกสนาน ลิ้มเผาผักกินกันไปใจชีวิตใครเพียงเท่านี้ก็ไม่หมาจากสัตว์น่ะพอ ๆ กัน ไม่ต่างกันหรอก
พระสัมพุทธเจ้าท่านจงลงตรงนี้ให้เห็น ข้อแตกต่างระหว่างคนกับสัตว์ ทั้งจากเท่านั้นเหมือนและส่วนต่าง ๆ ทั้งฉาก ตรงตัวไว ๆ ส่วนด้านกันสัตว์เหมือนกัน คือ หนึ่งเรื่องกิน ดงหัวอาหารต้องกินเหมือนกัน ต่างกินก็ ต่าง ๆ สอง เรื่องของกาาม คือ การสัมพันธุ์ มีคู่กินหเหมือนกัน และ สามเรื่องความกลัวตาย มนัษญา ไม่ว่สัตว์ มวนนก กลัวตายด้วยกันนั้น 3 ประการนี้เหมือนกัน
แต่บางต่างกันคือ ธรรมสัญญา เป็นคำพางคำสอน หมายถึงสิ่งอัน รุ่งเรือง รำรำไม่ควร ถึงกลละทำงานกินก็ด้วยความสุข ไม่แง่ใคร ไม่งั้นใคร. ธรรมสัญญานี้และ ที่ทำให้คนเหนื่อยกว่าสัตว์
แต่บำงด้วยนะลูก
ก่อนที่จะมาเรียนพยาบาล อาจจะหรือไม่ก็มา อาจจะคับบังหรือไม่คับบังคืนตามมี่ ของนายให้ดูตรงนี้องค์ ว่าทุกคนจะต้องทำงาน ถ้าไม่ทำงานแล้วจะอยู่ไม่ได้ เพราะเรายังต้องกินอยู่ ตั้งแต่ก่อนแล้วว่าธรรมชาติของคนที่เหมือน ๆ กันสัตว์ก็ คือ กิน กาม แล้วก็ด้วยเท่าไหร่เพราะจะต้องกินนี้และเลยต้องทำงาน แตในงานนั้นควรตั้งเป้ไว้ว่า เอา เราจะพบญติ ติดต่อไปด้วยนะ ถ้าไม่จึงหาญดูติีต่ไปละ ก็ดีบามันจะตว่มตัว แต่ วิชาชีพมีช่องว่างรออยู่ด้วย ถ้าไม่ระวัง เดี๋ยวบาปจะได้งอ ทุกๆ อาชีพมีสิทธิจะได้รับบุญได้เท่า ๆ กันหานั้นและ