หน้าหนังสือทั้งหมด

หน้า1
136
เอาอดวิมินบุญ วิตามินของทรัพย์ติดตัวเราไป ส่วนกากของทรัพย์ เอาไว้ใช้งานพระศาสนา 30 ตุลาคม พ.ศ. 2545
หน้า2
150
ยิ่งหวง...ก็เหมือนยิ่งปลทรัพย์ไป ยิ่งให้...เหมือนเราเรียทรัพย์มา 30 ตุลาคม พ.ศ. 2556
หน้า3
161
บุญเป็นสิ่งที่...ต้องทำ ไม่ใช่...ควรทำ ๑๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๕
หน้า4
172
ที่งมันทำบุญบ่อย ๆ ทำเรื่อย ๆ ด้วยใจที่ผ่องใส ทั้งก่อนทำ กำลังทำ และหลังจากทำแล้ว ก็ต้องปลื้ม 6 ตุลาคม พ.ศ. 2545
หน้า5
180
จะได้เป็นบุญต่อบุญ เป็นสมบัติต่อสมบัติ ติดต่อไปในภพเบ้างหน้า 13 ตุลาคม พ.ศ. 2555
หน้า6
181
…ะได้แต่ละบาท แต่ละสตางค์ไม่ใช่ง่าย เพราะฉะนั้น ทุกบาททุกสตางค์ จะต้องเปลี่ยนเป็นบุญบารมีของเรา ๑๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๘
หน้า7
191
ตอนนี้มีชีวิตอยู่ มีทรัพย์อยู่ มีธรรมกายอยู่ เนือนาบุญมืออยู่ ก็ให้ร่มมีศรัทธาเสีย ๑๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๕
หน้า8
216
เราใช้บุญตลอดเวลา แต่มิญใหม่ นาน ๆ ทำที มันจะไม่พอกัน 6 ตุลาคม พ.ศ. 2545
หน้า9
228
…ะทุกครั้งที่ระลึกถึง จะนำมาซึ่งความดีและภาคภูมิใจ เป็นสุขใจที่ได้ถึง ได้พูดถึง ได้เล่าสู่กันฟัง ๑๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๘
หน้า10
244
…อเป็นต้นบุญต้นแบบ เป็นแนวแบบแผนต่อไป เป็นยิ้มที่ทิ้งท้ายเป็นมรดกโลก มรดกอันยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติ ๑๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
หน้า11
262
…เขาเอาสมบัติเรา มาทำบุญอุทิศให้ภายหลัง บุญก็ได้ไม่มากเท่ากับที่เราทำเอง ตอนที่ยังมีลมหายใจอยู่ ๑๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
หน้า12
264
อย่าหวัง ให้คนอื่นทำบุญ อุทิศไปให้ มันสู้ด้อมไม่ได้ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๕
หน้า13
267
อยู่ารอให้ใคร ทำบุญอุทิศไปให้เลย เราทำเองดีกว่า บุญไม่มีขาย อยากจะได้ ต้องทำเอง ๒๓ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๙
หน้า14
268
พ่อแม่ให้สมบัติลูก ถ้าลูกไม่มีบุตรรับ ให้พันล้านก็หมดพันล้าน ให้หมื่นล้านก็หมดหมื่นล้าน 30 ตุลาคม พ.ศ. 2455