หน้าหนังสือทั้งหมด

หน้า1
164
ใครจะสอนเรา ก็ไม่เท่ากับ เราสอนตัวเอง ๒๒ มกราคม พ.ศ. ๒٥๔๕
หน้า2
168
อย่าพูด...ตอนโกรธ 15 มกราคม พ.ศ. 2552
หน้า3
172
การที่เราสละอารมณ์ผุ่นมัวออกไป ก็คือการให้ “ความสุข” กับทุกคน ๑๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒
หน้า4
173
การสะอารมณ์ขุ่นมัว ก็เพื่อ "ตัวเอง" จะได้มีความสุข ก่อนคนอื่น 16 มกราคม พ.ศ. 2552 ๙๗๐
หน้า5
177
ปล่อยวาง ให้อภัย อย่าเสียเวลา มองข้อผิดพลาดของผู้อื่น ๒๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๐
หน้า6
179
ถ้าถือสา...ก็เป็นเรื่องเป็นราว ไม่ถือสา...ก็เป็นลมเป็นแล้ง 13 มกราคม พ.ศ. 2548
หน้า7
200
ไม่กี่ความโกรธไว้ในใจ เพราะความโกรธจะเผาตัวเรา คนที่เราร้อนก็ือรัวเราเอง 15 มกราคม พ.ศ. 2552
หน้า8
209
ไม่เก็บสิ่งที่ไร้สาระ มาทำให้เราทุกข์กาย ทุกข์ใจ ๑๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕
หน้า9
214
ห็ดมองโลกให้ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเป็นแก่นสาร 11 มกราคม พ.ศ. 2453
หน้า10
252
เรามาจากคนละทิศละทาง มาอยู่ร่วมกันด้วยบุญที่เคยสร้างร่วมกันมา ต้องอดทน ให้อภัยซึ่งกันและกัน ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕
หน้า11
267
…องทัพธรรม คือ สายโลหิตของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แม้สิ่งแวดล้อมจะเปลี่ยนแปลง แต่หัวใจจะไม่เปลี่ยนไป 16 มกราคม พ.ศ. 2553
หน้า12
68
…้เราต้องเลิกละความเพียร อวัยวะที่เกี่ยวกับการฟังเสียงของเรา จะไม่ค่อยได้ดี อย่างน้อยก็ ๕๐๐ ชาติ ๑๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕
หน้า13
93
ฝึกหยุดฝึกนิ่งเอาไว้ เพื่อ ตัวของเราเอง ไม่ใช่เพื่อใคร ๒๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕
หน้า14
126
ต้องปฏิบัติธรรม ทุกวัน... อย่าท้อ ๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๘
หน้า15
162
…็ทำความรู้สึกไปก่อนว่า เราอยู่ในกลางความสงบของรัศมีธรรม ของอานุภาพแห่งบุญ กลางดวงบุญที่สว่างไสว ๑๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๖
หน้า16
171
ใจหยุด คือ ที่สุดแห่งการแสวงหา ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕
หน้า17
189
มนุษย์จะไม่มีวันรู้จัก "ความสุข" เลย ถ้าเขายังไม่หยุดไม่ยิ่ง ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๖
หน้า18
194
"ความสุข" หมายถึง ความสบายกาย สบายใจ คือ กายก็สบาย ใจก็สบาย ไม่มีความรู้สึกว่าต้องทนเลย 16 มกราคม พ.ศ. 2546
หน้า19
195
สบายกาย สบายใจ มืออยู่ที่เดียว ตรงที่ใจหยุดนิ่ง ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖
หน้า20
196
…ิดมากี่ชาติก้ คำใจไม่หยุด ไม่ยิ่ง แม้มรทรัพย์มาก เป็นถึงพระเจ้าจักรพรรดิ ก็ไม่รู็จัก “ความสุข” 16 มกราคม พ.ศ. 2546