CASE STUDY
นักรบกองทัพธรรม
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC
กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ
ลูกเป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาพันธุ์รื้อวัฏฏะ ที่กำลังประสบโชคร้ายที่สุดกับชีวิต แต่ลูกเชื่อว่าหากได้ส่งเรื่องของลูกมาเป็น Case Study เรื่องนี้อาจจะสร้างแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ให้บังเกิดขึ้นกับหลายๆคน เพื่อให้รู้ซึ้งถึงคุณค่าในความโชคดีของตัวเอง ที่ได้รับโอกาสในการเข้ามาสร้างบารมีอยู่ภายในวัด หรือแม้แต่ผู้ที่กำลังคิดจะตัดสินใจอุทิศชีวิตเข้ามาช่วยงาพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย ซึ่งลูกคิดว่าการทำเยี่ยงนี้ เป็นการทำให้ชีวิตมีคุณค่าที่สุด...
หากระลึกถึงในครั้งที่ลูกสอบติดคณะแพทย์ศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ลูกรู้สึกภูมิใจที่ตัวเองเป็นผู้โชคดีมากที่ได้เข้ามาเรียนคณะนี้ เพราะนั่นหมายถึงโอกาสที่ลูกจะได้ชุบชีวิตมนุษย์ผู้ป่วยไข้ให้หายป่วยจากโรคร้าย ลูกจะมีโอกาสอุทิศตัวทำงานเพื่ออุดมการณ์อย่างมีความสุข เหมือนดังเพลงแสงเทียนที่คุณครูไม่ใหญ่เคยเปิดในโรงเรียน
ลูกเกิดในครอบครัวคนจีน เป็นลูกคนที่ 7 มีพี่น้อง 11 คน คุณพ่อคุณแม่มีอาชีพค้าขาย และชอบไหว้เจ้า ตัวลูกเองเป็นคนชอบศึกษาธรรมะตั้งแต่เด็ก ชอบสวดมนต์ และอ่านหนังสือธรรมะ
ด้วยความที่ลูกชอบปฏิบัติธรรม จึงบุกเบิกตั้งชมรมพุทธ เมื่อลูกอยู่ชั้นมัธยมปีที่ 4 ริเริ่มการจัดงานตักบาตรในโรงเรียน นอกจากการเป็นหัวหน้าห้องแล้ว ลูกยังต้องรับผิดชอบการเป็นผู้นำ ชักชวนเพื่อนๆไปจัดงานตักบาตร สวดมนต์นั่งสมาธิช่วงเลิกเรียนเป็นประจำ จนได้รับรางวัลนักเรียนดีเด่นของโรงเรียน
ต่อมาเมื่อลูกได้เข้าเรียนเป็นนักศึกษาแพทย์ปี 1 ก็ได้เข้าวัดพระธรรมกายเป็นครั้งแรก จากการที่พี่ๆ ชมรมพุทธ ชักชวนให้มาเข้าค่ายคุณธรรมวันแม่, ชวนให้มานั่งสมาธิ 7 วัน, ชวนให้มาอบรมธรรมทายาทหญิง ทำให้ลูกได้มาเข้าใจและซาบซึ้งถึงเป้าหมายชีวิตในเส้นทางบุญนี้เป็นอย่างมาก จนลูกถึงขนาดตั้งมโนปณิธานอันสูงส่งสำหรับชีวิตนับแต่นั้นว่า “หลังจากเรียนจบแล้ว เราจะรีบใช้ทุน แล้วจะอุทิศชีวิตนี้ เข้ามาเป็นหมอและเป็นอุบาสิกาที่รักษาศีล 8 ช่วยงานอยู่ที่วัดพระธรรมกายไปตลอดชีวิต...” เพราะลูกอยากใช้ทุกอนุวินาทีแห่งชีวิตให้เป็นไปในการสร้างบุญฝ่ายเดียว จึงเป็นเหตุให้ลูกได้ตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองพัฒนาทั้งความรู้ความสามารถ รักษาศีล 8 ทำงานชมรมพุทธด้วยความทุ่มเท งานชมรมพุทธเป็นงานที่ทั้งหนักและเหนื่อยมาก...แต่ลูกก็เติมพลังใจด้วยการหยุดใจปฏิบัติธรรมควบคู่ไปด้วยค่ะจนลูกก็ได้รับการคัดเลือกให้เป็นรองประธานชมรมพุทธศาสตร์จุฬาฯ ลูกทำหน้าที่กัลยาณมิตรชวนนิสิตนักศึกษามาอบรมธรรมทายาท บอกบุญสร้างองค์พระได้ถึง 50 องค์ และยังจัดสอบตอบปัญหาธรรมะทางก้าวหน้าเพื่อนำธรรมะไปสู่เยาวชนทั่วประเทศอีกเป็นล้านคน โดยที่การเรียนก็ดีไปพร้อมๆ กัน โดยมี 3 สิ่งอยู่ในใจตลอดเวลาคือ 1) การปฏิบัติธรรม 2) ภารกิจการเรียนและงานชมรม 3) พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ลูกลุยทุ่มเททำกิจกรรมต่างๆนี้ตามนโยบายของพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความปลื้มปีติทุกอย่าง หลวงพ่อทราบไหมคะว่า หลวงพ่อเป็นแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ ของนักศึกษาชมรมพุทธฯทุกๆคน...หลวงพ่อเปลี่ยนดินที่ไร้ค่า ให้เป็นดวงดาวสกาวสดใส( you have changed stone to be star. ) จากชีวิตของนักศึกษาธรรมดา กลับมีคุณค่าเป็นนักสร้างบารมี ที่ทุกนาทีมีแต่บุญ
ครั้นเมื่อลูกเรียนจบ ต้องไปทำงานใช้ทุน เป็นแพทย์อยู่ต่างจังหวัด แต่ลูกก็ไม่เคยทิ้งธรรมะเลย ลูกยังคงรักษาศีล 8 นั่งสมาธิวันละ 4 ชั่วโมง ในขณะรักษาคนไข้ก็เห็นดวงชัดใสสว่าง ณ ศูนย์กลางกาย พอถึงวันเสาร์อาทิตย์ ลูกก็มาวัดไม่เคยขาดเลยค่ะ ลูกทำอย่างนี้ตลอด 1 ปีเต็ม จากนั้นลูกได้ตัดสินใจลาออกมาทำงานโรงพยาบาลเอกชนซึ่งอยู่ใกล้ๆวัด เพื่อเร่งหาเงินใช้ทุนให้หมดโดยเร็วที่สุด เพื่อจะได้รีบเข้าวัดซะที แต่ลูกก็ยอมรับค่ะว่า เมื่อลาออกมาเป็นหมอโรงพยาบาลเอกชน เวลาจะกินจะนอนแทบจะไม่มี ลูกไม่ได้นั่งสมาธิวันละ 4 ชั่วโมงเหมือนแต่ก่อน พอทำงานมากๆ ความละเอียดของใจก็เริ่มลดลงเรื่อยๆ แต่ลูกก็ได้เงินเยอะ แม้ลูกต้องเหนื่อยกว่าเดิมเพิ่มอีกหลายเท่า แต่ลูกก็ทำด้วยความหวังอันโชติช่วงในใจตลอดเวลาว่า “ ใกล้แล้วนะ.. ใกล้ถึงเวลาที่จะปลอดกังวล จะได้เข้ามาสร้างบารมีอย่างเต็มตัวในวัดแล้ว...” ซึ่งเมื่อนึกอย่างนี้ทีไร ลูกก็จะหายเหนื่อยและมีกำลังใจท่วมท้นฮึดสู้ขึ้นมาทันที แต่ถึงกระนั้น เวลาในการพักผ่อนของลูกมันน้อยเกินไป ไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย จึงเป็นเหตุให้สุขภาพร่างกายของลูกอ่อนแอลงเรื่อยๆ ป่วยด้วยโรคต่อมทอนซิลอักเสบเรื้อรัง ซึ่งปัจจุบันได้ตัดออกไปแล้ว แต่โชคร้ายไปกว่านั้น เหตุการณ์อันเลวร้ายที่สุดก็ได้มาบังเกิดขึ้นกับลูกอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ในขณะที่ลูกเขียนใบงานแพทย์อยู่ ดวงตาของลูกก็มองไม่เห็นตัวหนังสือที่ตัวเองเขียน....... เกิดอะไรขึ้นกับตัวลูก!!! ลูกต้องไปหาหมอจักษุแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ ท้ายที่สุดพบว่า ลูกเป็นโรคภูมิคุ้มกันต่อต้านตัวเอง โดยปกติแล้วโรคนี้ เกิดขึ้นกับคนทั่วไปน้อยมาก จะพบเพียง 1ในล้านเท่านั้น แต่ที่ยิ่งกว่านั้นคือ อาการโรคนี้ของลูกเกิดขึ้นที่ตา!!! โดยมีอาการคือ เส้นเลือดที่จอประสาทตาทยอยแตก และแตกไปเรื่อยๆ ทำให้ลูกมองเห็นก็แค่แสงมัวๆ สีขาว เหมือนกับได้พยายามมองผ่านหมอกหนาๆ ไปในทุกทิศทุกทาง
หลังจากที่ลูกทราบว่าตัวเองเป็นโรคนี้ ลูกได้พยายามรักษาตัวเองให้หายให้ได้ โดยตระเวนหาหมอที่เก่งที่สุด ดีที่สุด หาตัวยาที่เยี่ยมที่สุดมารักษาและต้องผ่าตัดตาถึง 3 ครั้ง แต่อนิจจา.. อาการของลูกไม่มีวี่แววว่าจะดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย จนลูกเองรู้สึกกดดันและท้อแท้ในชีวิต ทั้งๆที่ลูกเป็นหมอเอง รู้ถึงวิธีการรักษา รู้รายละเอียดของโรคนี้ดีถึงระดับโครโมโซม แต่กลับรักษาไม่ได้ ทุกวันนี้ลูกเป็นทุกข์มาก เพราะหากดวงตาของลูกมืดบอดลงอีกเท่าไร ความหวังอันโชติช่วงว่าจะเข้ามาสร้างบารมีในวัด ก็ริบหรี่ลงมากเท่านั้น โอกาสที่ลูกได้รอคอยอย่างเร่งวันเร่งคืนให้ได้เข้ามาสร้างบารมีในวัดนั้น ก็จะพลันมลายหายไปในพริบตา
แต่ถึงแม้ลูกจะเป็นเช่นนี้ ลูกก็ไม่เคยได้ทิ้งบุญเลยค่ะ ลูกได้มาสร้างบารมีโดยการมาซื้อบ้านสวนตะวันธรรม เพื่อให้สะดวกในการมาวัด และเปิดคลินิกที่คลอง 3 โดยการจ้างหมอมารักษาแทน เพราะลูกไม่สามารถรักษาคนไข้เองได้
ลูกได้ทุ่มเททำบุญทุกบุญอย่างยิ่งยวดและสุดกำลัง จนกระทั่งมาถึงวันงานบุญที่ 22 เมษายน 2547 ในการหล่อองค์พระ 3 แสนองค์ 3 แสนปลื้ม ลูกทำบุญนี้อย่างสุดกำลังในระดับ S จนลูกมีความปลื้มไม่รู้ลืมจริงๆ พอถึงวันงาน ลูกตื่นมานั่งสมาธิตั้งแต่เช้า ทั้งๆ ที่วันนั้นการมองเห็นของลูกเริ่มแย่ลงอีก แต่ลูกก็มีความสุขมากค่ะ เพราะวันนั้นเป็นงานบุญใหญ่ ลูกจึงรักษาใจให้ใสให้ได้มากที่สุด แต่และแล้วบุพกรรมใดของลูกก็ไม่ทราบ พอลูกเดินทางมาถึงวัด ลูกได้มายังจุดที่ลูกช่วยงานเป็นปกติ แต่กลับถูกปฏิเสธให้ช่วยงาน ลูกจึงเดินมาจนถึงบริเวณพิธี แต่ก็ต้องมาเจอเรื่องสะเทือนใจหลายอย่าง ตอนนั้นลูกช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เต็มที่ เพราะลูกมองไม่ค่อยเห็น แต่ก็ไม่ได้รับการช่วยเหลือใดๆ ลูกจึงพยายามเดินตามทางอย่างช้าๆ พยายามมองหาที่นั่ง ทั้งๆที่มองเห็นไม่ชัด จนสักครู่ลูกได้ที่นั่งท้ายสภา ที่ยังพอมีเหลืออยู่บ้าง ความรู้สึกปีติในบุญที่ได้ทำไปแล้ว หายไปหมด และถูกแทนที่ด้วยความน้อยใจ วันนั้นจึงเป็นวันที่ลูกนั่งสมาธิพร้อมกับน้ำตาแห่งความเสียใจที่ไหลออกมาเป็นสายอย่างไม่หยุด โดยรำพึงในใจว่า...... หากลูกมาวัด แล้วต้องมาเป็นภาระให้ใคร ลูกไม่ขอมาดีกว่า ไม่อยากมาเป็นตัวถ่วงใคร ลูกคงไม่เหมาะกับการมาที่นี่อีกแล้ว.......... และนับจากวันนั้นเอง ลูกไม่มาวัดพระธรรมกายอีกเลย จนเวลาผ่านไปถึง 10 เดือน อยู่ๆ ก็มีเพื่อนคนหนึ่งโทรมาหาลูกชวนลูกมาสร้างบารมีอีกครั้ง เพื่อนที่โทรมาหาลูกคนนี้เป็นอุบาสิกาในวัด เขาคอยให้กำลังใจ ได้ปลอบโยนลูกหลายอย่าง และขออาสาขับรถไปรับไปส่งลูก จากบ้านสวนตะวันธรรมไปคลินิกทุกเช้าเป็นเวลาเดือนเศษ แล้วก็พยายามเปิดเทปธรรมะของหลวงพ่อในรถให้ลูกฟัง เขาทำหน้าที่จนลูกรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจเขามาก ลูกจึงยอมกลับมาวัดสร้างบารมีใหม่อีกครั้ง แม้ดวงตาของลูกตอนนี้ จะยังไม่พบหนทางที่จะหายเลย แต่ลูกก็ได้พบกับมิตรแท้ที่ดีที่สุดคนหนึ่ง เพราะลูกรู้สึกว่ายังมีเพื่อนคนนี้ที่คอยเป็นห่วงเป็นใยลูก
เพื่อนของลูก ผู้เป็นมิตรแท้คนนี้ เขาเป็นคนเก่งและดีค่ะ เขาจบพยาบาล แล้วก็อุทิศตัวมาช่วยงานวัด พ่อของเขาเป็นตำรวจที่ดื่มเหล้าจัด เจ้าชู้ มีภรรยามากมาย พ่อของเขาเสียชีวิตโดยการถูกผู้ก่อการร้าย 21 คน รุมยิงตายคาที่ ที่ภาคใต้ ซึ่งทุกวันนี้ เขาก็พยายามทำบุญอุทิศให้พ่อของเขาค่ะ
น้องชายคนสุดท้องของลูก มีอาการผิดปกติตั้งแต่เกิดคือ มีพัฒนาการทางสมองที่ช้ามาก เพราะเป็นดาวน์ซินโดม ตอนนี้เขาอายุ 17 ปีแล้วค่ะ แต่เขากินอาหารอย่างอื่นไม่ได้เลย นอกจากโจ๊กเปล่าๆ ที่ใส่น้ำแกงลงไปด้วย แต่เขาก็ดื่มนมได้บ้างค่ะ นอกนั้นจะทานอะไรไม่ได้เลย เพราะไม่ยอมเคี้ยว ซึ่งลูกก็พยายามทำให้ใจเขาเป็นบุญ โดยการเปิดจานดาวธรรมให้เขาดูบ่อยๆ ค่ะ
ยายของลูก มีอาชีพขายกุ้งเป็นๆ ปูเป็นๆ และขายปลาที่ตายแล้วในแผงตลาดสด เพื่อหาเงินเลี้ยงลูกเพียงลำพังถึง 5 คนเพราะท่านแยกทางกับตา ยายเป็นคนจีนที่ชอบไหว้เจ้า ทำบุญบ้างตามประเพณี แต่ไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับพุทธศาสนา ในบั้นปลายชีวิตท่านเสียด้วยโรคขาดสารอาหาร นอนหมดแรงและหมดลมหายใจไปเฉยๆด้วยวัย 78 ปี
ลูกขอเรียนถามคำถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อดังต่อไปนี้ค่ะ
1. ทำไมลูกถึงมีอัธยาศัยรักบุญ รักธรรมะ รักการทำหน้าที่กัลยาณมิตรอย่างยิ่งยวดมาตั้งแต่เยาว์วัย และมีความตั้งใจอยากเข้ามาสร้างบารมีอยู่ในวัดกับหมู่คณะเป็นอย่างมาก ผลบุญในช่วงที่ลูกทุ่มเทชมรมพุทธจุฬาฯ จะส่งผลให้ลูกเข้ามาสร้างบารมีกับหมู่คณะในวัดได้เร็วขึ้นหรือไม่อย่างไร และน้องๆชมรมพุทธรุ่นปัจจุบันจะกำหนดฝังชีวิตของตนอย่างไร จึงจะได้เข้ามาสร้างบารมีกับหมู่คณะในวัด
2. บุพกรรมใดที่ทำให้ลูกเป็นต่อมทอนซิลอักเสบ, บุพกรรมใดทำให้ตาลูกมองไม่เห็น เกี่ยวข้องกับการที่ลูกขาดการนั่งธรรมะวันละ 4 ชั่วโมงหรือไม่อย่างไร ลูกมีโอกาสหายไหมค่ะ และชาติหน้าลูกจะเป็นอีกหรือไม่ และการแก้ไขวิบากกรรมนี้ ต้องทำบุญด้านไหนเป็นพิเศษอย่างไรคะ ลูกจะมีอายุสั้นไหมคะ
3. บุพกรรมใดลูกถึงต้องเจอเรื่องที่ทำให้น้อยใจอย่างมากในวันงานบุญใหญ่ และการมีสภาพใจเช่นนี้ บุญในวันนั้นจะส่งผลอย่างไรในอนาคต จะแก้ไขได้ไหม และต้องแก้ไขอย่างไรคะ
4. บุพกรรมใดลูกต้องออกจากวัดไปช่วงหนึ่ง และบุญใดที่ทำให้ลูกกลับมาสร้างบุญกับหมู่คณะได้อีกครั้ง
5. บุพกรรมใดที่ทำให้พ่อของเพื่อน ถูกรุมยิงตาย ท่านตายแล้วไปอยู่ที่ไหน ได้รับบุญที่อุทิศหรือมีอะไรอยากฝากบอกไหมคะ
6. บุพกรรมใดที่ทำให้น้องชายคนสุดท้องของลูกเป็นดาวน์ซินโดม และบุพกรรมใดทำให้กินได้แต่โจ๊กเปล่าๆ ที่ใส่เพียงน้ำแกงเท่านั้น, จะมีโอกาสหายไหมคะ, เขาเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาไหมคะ และบุพกรรมใดเขาต้องมาเป็นน้องของลูกค่ะ
7. บุพกรรมใดที่ทำให้ยายของลูก เป็นโรคขาดสารอาหารตาย ท่านตายแล้วไปอยู่ที่ไหน ได้รับบุญที่อุทิศไปให้หรือไม่ และมีอะไรอยากฝากบอกไหมคะ
8. ลูกและเพื่อนผู้เป็นมิตรแท้คนนี้ เคยสัมพันธ์ในอดีตกันมาอย่างไร, ทำไมเขาถึงต้องเป็นคนไปตามลูกกลับมา และดูแลประคับประคองลูกเป็นอย่างดี , ลูกและเขาสร้างบารมีกับหมู่คณะมาในรูปแบบใด มีหน้าที่อะไร เคยเข้าถึงพระธรรมกายไหมคะ , และเป็นเพราะเหตุใด เพื่อนๆชมรมพุทธรุ่นเดียวกันกับลูกได้เข้ามาสร้างบารมีกับหมู่คณะในวัดหมดแล้ว แต่ลูกยังไม่สามารถเข้ามาสร้างบารมีกับหมู่คณะ
9. คุณพ่อคุณแม่ของลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาไหมคะ, ทำอย่างไรท่านถึงจะยอมมาวัดและเข้าใจเรื่องบุญมากกว่านี้, ลูกประกอบเหตุมาอย่างไรจึงสามารถเป็นกัลยาณมิตรให้คนได้มากมาย แต่กับคุณพ่อคุณแม่ ถึงทำได้ยากจังคะ
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
1. ลูกมีอัธยาศัยรักบุญ , รักธรรมะ , รักหน้าที่กัลยาณมิตรอย่างยิ่งยวดมาตั้งแต่เยาว์วัย และมีความตั้งใจอยากเข้ามาสร้างบารมีกับหมู่คณะเป็นอย่างมาก เพราะ --- ในอดีตได้สร้างบารมีกับหมู่คณะมาหลายชาติ โดยเฉพาะพุทธันดรที่ผ่านมาได้เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช ได้ออกบวชตามพระราชาจนตลอดชีวิต , ได้ทำหน้าที่ “เผยแผ่” , มีผลการปฏิบัติธรรมโดยได้เห็น “องค์พระใส ๆ” และประคองตัวกลับดุสิตบุรีได้ , ด้วยอัธยาศัยนี้ติดตัวมาจึงรักบุญรักธรรมะ , รักการประพฤติพรหมจรรย์ เป็นต้นจ่ะ ! แต่มีเศษกรรมกาเมจากพุทธันดรที่แล้วและชาติอื่นด้วยจึงทำให้มาเป็นผู้หญิงจ่ะ !
--- ผลบุญที่ลูกได้ทำที่ชมรมพุทธ ได้กระทำเอาไว้อย่างดีแล้ว ก็ได้ไปตัดรอนวิบากกรรมเกี่ยวกับเรื่องดวงตาให้หนักเป็นเบา , ถ้าไม่มาทำบุญปัจจุบันก็จะหนักกว่านี้จ่ะ ! --- ส่วนการเข้าวัดเร็วช้าขึ้นอยู่กับสุขภาพจ่ะ !
--- น้อง ๆ ชมรมพุทธก็ต้องสร้างบารมีทุกอย่าง แล้วอธิษฐานจิตบ่อย ๆ ว่า อยากประพฤติพรหมจรรย์สร้างบารมีกับหมู่คณะตลอดไป
2. ลูกเป็น “ต่อมทอมซิลอักเสบ” เพราะเมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา , เมื่อลูกบวชเป็นพระแล้ว มักชอบวิจารณ์เพื่อนสหธรรมิกในทางไม่ดี ทั้งถูกต้องบ้างไม่ถูกต้องบ้าง วิบากกรรมนี้มาส่งผลจ่ะ !
--- “ดวงตาลูกมองไม่เห็น” เพราะ --- กรรมในอดีต โดยในพุทธันดรที่แล้วได้คิดสร้าง “คุกมืด” เอาไว้ขังเชลยหรือทหารที่ทำความผิดวินัย กับอีกชาติหนึ่งที่ถอยไปไกลกว่าพุทธันดรที่ผ่านมาได้เป็น “หมอ” รักษาดวงตาคนไข้คนหนึ่งผิดพลาด โดยให้ยาแรงไปจนทำให้ดวงตาคนไข้พร่ามัวและเสื่อมไป , ทั้งสองกรรมได้มารวมส่งผลให้ดวงตาลูกพร่ามัวมองไม่ค่อยเห็น --- ลูกอย่ากังวลใจไปเลย ให้นึกถึงบุญทุกบุญที่ทำเอาไว้ , บุญก็จะไปตัดรอนวิบากกรรมให้หนักเป็นเบา และจะค่อย ๆ ดีขึ้นจ่ะ ! --- แต่วิบากกรรมมันยังมีอยู่ ก็ให้สั่งสมบุญทุกบุญให้มาก ๆ ทั้งทาน , ศีล , ภาวนาอย่างเคย แล้วจะค่อย ๆ ดีขึ้น , ลูกอายุยังไม่สั้นหรอกจ่ะ ! อย่ากังวลใจจนเกินไป
3. ลูกต้องเจอเรื่องที่ทำให้ “น้อยใจ” อย่างมากในงานบุญใหญ่ เพราะ --- เป็น “วจีกรรม” ในชาติที่บวชเป็นพระในพุทธันดรที่ผ่านมา ที่ชอบวิจารณ์เพื่อนสหธรรมิกจนบางท่าน “น้อยใจ” วิบากกรรมนี้มาส่งผลจ่ะ !
--- การมีสภาพใจเช่นนี้ บุญจะส่งผลในอนาคต คือ อาจทำให้วิบากกรรมอื่นได้ช่องส่งผลมาก่อน เพราะกำลังบุญอ่อนกำลังลงในช่วงใจตกดังกล่าวจ่ะ !
--- จะแก้ไข ลูกก็ต้องลืมอดีตที่ผู้อื่นผิดพลาดให้หมด ด้วยการให้อภัยและแผ่เมตตา อีกทั้งต้องยอมรับว่า เรากำลังเสวยวิบากกรรมดังกล่าวอยู่ จึงมีสภาพร่างกายอย่างนี้ ซึ่งไม่อาจปฏิบัติภารกิจได้ดีเหมือนก่อน แล้วก็สั่งสมบุญทุกบุญด้วยใจที่เบิกบาน ปฏิบัติธรรมจนดวงตาภายในสว่าง เข้าถึงองค์พระธรรมกายให้ ได้จ่ะ !
4. ลูกต้องออกจากวัดไปช่วงหนึ่ง และลูกได้กลับมาสร้างบุญที่วัดอีกครั้งหนึ่ง เพราะ --- วิบากกรรมที่ลูกทำให้เพื่อนสหธรรมิกในพุทธันดรที่ผ่านมา “น้อยใจ” จึงทำให้ลูก “ห่างวัด” ไปช่วงหนึ่ง , แต่บุญที่เคยสร้างมากับหมู่คณะ ได้ดึงดูดให้กลับมาสร้างบารมีกับหมู่คณะอีกครั้งหนึ่งจ่ะ !
5. พ่อของเพื่อน “ถูกรุมยิงตาย” เพราะ --- กรรมปาณาติบาตทั้งอดีตและปัจจุบัน ได้ฆ่าคนตายเอาไว้เยอะ วิบากกรรมดังกล่าวมาส่งผลจ่ะ !
--- ท่านตายแล้ว ก็ได้ไปอยู่ “ยมโลก” ของมหานรกขุม 5 ด้วยกรรมดื่มสุราเป็นหลัก กำลังโดนเจ้าหน้าที่กรอกน้ำทองแดงร้อนอยู่ทุกข์ทรมานมาก , ที่ไม่ไปมหานรก เพราะยังมีบุญเก่าและบุญตามประเพณีอุ้มไว้อยู่ --- ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ก็ได้รับลดหย่อนผ่อนโทษลงมา , ท่านอยากพ้นทุกข์มาก ให้ทำบุญอุทิศไปให้ท่านบ่อย ๆ จะได้พ้นทัณฑ์ทรมานจ่ะ !
6. น้องชายคนสุดท้องของลูกเป็น “ดาวซินโดม” เพราะ ---กรรมดื่มสุราเป็นอาจิณในอดีตมาส่งผลจ่ะ !
--- กินได้แต่ “โจ๊กเปล่า ๆ” ที่ใส่เพียงน้ำแกงเท่านั้น เพราะ --- วิบากกรรมสุราดังกล่าว ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษจ่ะ !
--- เขาเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา แต่นานมากแล้ว โดยเป็น “กองเสบียง” ประเภททั่ว ๆ ไปแบบนาน ๆ ทีจ่ะ !
--- ต้องมาเป็นน้องลูก เพราะ --- ตัวลูกเคยมีกรรมเคยเลี้ยงเหล้าอยู่บ้าง ก็เลยมีญาติปัญญาอ่อนจ่ะ ! อีกทั้งคุณพ่อ – คุณแม่ในอดีต ก็เคยขายเหล้า จึงทำให้มีลูกปัญญาอ่อนจ่ะ !
7. คุณยายของลูกเป็น “โรคขาดสารอาหาร” ตาย เพราะ ---กรรม “ตระหนี่” ทั้งอดีตและปัจจุบัน อีกทั้งบางครั้งยังห้ามคนไม่ให้ทำทาน , โดยมีความเชื่อว่าใส่บาตรพระเสียเปล่า ไหว้เจ้า ได้กิน ดังนี้จ่ะ ! มาส่งผล
--- ตายแล้ว ก็ได้ไปอยู่ “ยมโลก” ของมหานรกขุม 1 ด้วยกรรมปาณาติบาตฆ่าสัตว์เอาไว้ขาย , กำลังโดนเจ้าหน้าที่สับ , เฉือน , เชือดอยู่ ด้วยความทุกข์ทรมานมาก , ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว แต่ยังไม่พ้นกรรม , ท่านจึงอยากได้บุญอีกเยอะ ๆ เพื่อที่ท่านจะพ้นวิบากกรรม , ดังนั้นก็ให้ทำบุญอุทิศไปให้ท่านบ่อย ๆ จ่ะ !
8. ลูกและเพื่อนที่เป็นมิตรแท้คนนี้ เคยมีความสัมพันธ์ในอดีตกันมา โดยได้เป็นเพื่อนสหธรรมิกกันมาเมื่อพุทธันดรที่แล้วที่ได้ออกบวชตามพระราชา , อีกทั้งเพื่อนก็เคยเป็นกัลยาณมิตรให้กับตัวลูกมาหลายชาติแล้ว รวมทั้งพุทธันดรที่ผ่านมา ผังนี้ ติดมา จึงทำให้เป็นคนไปตามลูกกลับมาสร้างบารมี และคอยประคับประคองลูกเป็นอย่างดีจ่ะ ! --- ลูกและเพื่อนก็เป็นสหธรรมิกกันมาเมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา โดยได้ออกบวชตามพระราชา , ตัวเพื่อนก็บวชตลอดชีวิตเช่นเดียวกัน , มีหน้าที่ “เผยแผ่” ธรรมะ , มีผลการปฏิบัติธรรมก็พอเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้
--- เพื่อน ๆ ชมรมพุทธเข้าวัดหมดแล้ว เว้นตัวลูก ก็เพราะมีวิบากกรรมดังที่ได้กล่าวมาแล้วเบื้องต้น มาตัดรอนจ่ะ !
9. คุณพ่อ – คุณแม่ของลูกก็เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา แต่นานมากแล้ว ดังนั้นจะต้องใช้เวลาในการประคับประคองท่านนานหน่อยจ่ะ !
--- ลูกเป็นกัลยาณมิตรให้คนอื่นได้มากมาย แต่กับคุณพ่อ - คุณแม่ยาก เพราะ --- ท่านมีสายบุญกับหมู่คณะมาไม่มากจ่ะ ! --- ก็ให้ลูกสร้างบุญแทนท่านไปก่อน , เมื่อจังหวะบุญเก่าของท่านที่เคยทำกับหมู่คณะมาได้ช่อง ก็จะพลิกใจท่านได้จ่ะ ! --- ต้องสู้จึงจะชนะจ่ะ !
--- ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญแล้วอธิษฐานจิต ตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์อย่าได้พลัดกันเลยจ่ะ !
ลูกเป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาพันธุ์รื้อวัฏฏะ ที่กำลังประสบโชคร้ายที่สุดกับชีวิต แต่ลูกเชื่อว่าหากได้ส่งเรื่องของลูกมาเป็น Case Study เรื่องนี้อาจจะสร้างแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ให้บังเกิดขึ้นกับหลายๆคน เพื่อให้รู้ซึ้งถึงคุณค่าในความโชคดีของตัวเอง ที่ได้รับโอกาสในการเข้ามาสร้างบารมีอยู่ภายในวัด หรือแม้แต่ผู้ที่กำลังคิดจะตัดสินใจอุทิศชีวิตเข้ามาช่วยงาพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย ซึ่งลูกคิดว่าการทำเยี่ยงนี้ เป็นการทำให้ชีวิตมีคุณค่าที่สุด...
หากระลึกถึงในครั้งที่ลูกสอบติดคณะแพทย์ศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ลูกรู้สึกภูมิใจที่ตัวเองเป็นผู้โชคดีมากที่ได้เข้ามาเรียนคณะนี้ เพราะนั่นหมายถึงโอกาสที่ลูกจะได้ชุบชีวิตมนุษย์ผู้ป่วยไข้ให้หายป่วยจากโรคร้าย ลูกจะมีโอกาสอุทิศตัวทำงานเพื่ออุดมการณ์อย่างมีความสุข เหมือนดังเพลงแสงเทียนที่คุณครูไม่ใหญ่เคยเปิดในโรงเรียน
ลูกเกิดในครอบครัวคนจีน เป็นลูกคนที่ 7 มีพี่น้อง 11 คน คุณพ่อคุณแม่มีอาชีพค้าขาย และชอบไหว้เจ้า ตัวลูกเองเป็นคนชอบศึกษาธรรมะตั้งแต่เด็ก ชอบสวดมนต์ และอ่านหนังสือธรรมะ
ด้วยความที่ลูกชอบปฏิบัติธรรม จึงบุกเบิกตั้งชมรมพุทธ เมื่อลูกอยู่ชั้นมัธยมปีที่ 4 ริเริ่มการจัดงานตักบาตรในโรงเรียน นอกจากการเป็นหัวหน้าห้องแล้ว ลูกยังต้องรับผิดชอบการเป็นผู้นำ ชักชวนเพื่อนๆไปจัดงานตักบาตร สวดมนต์นั่งสมาธิช่วงเลิกเรียนเป็นประจำ จนได้รับรางวัลนักเรียนดีเด่นของโรงเรียน
ต่อมาเมื่อลูกได้เข้าเรียนเป็นนักศึกษาแพทย์ปี 1 ก็ได้เข้าวัดพระธรรมกายเป็นครั้งแรก จากการที่พี่ๆ ชมรมพุทธ ชักชวนให้มาเข้าค่ายคุณธรรมวันแม่, ชวนให้มานั่งสมาธิ 7 วัน, ชวนให้มาอบรมธรรมทายาทหญิง ทำให้ลูกได้มาเข้าใจและซาบซึ้งถึงเป้าหมายชีวิตในเส้นทางบุญนี้เป็นอย่างมาก จนลูกถึงขนาดตั้งมโนปณิธานอันสูงส่งสำหรับชีวิตนับแต่นั้นว่า “หลังจากเรียนจบแล้ว เราจะรีบใช้ทุน แล้วจะอุทิศชีวิตนี้ เข้ามาเป็นหมอและเป็นอุบาสิกาที่รักษาศีล 8 ช่วยงานอยู่ที่วัดพระธรรมกายไปตลอดชีวิต...” เพราะลูกอยากใช้ทุกอนุวินาทีแห่งชีวิตให้เป็นไปในการสร้างบุญฝ่ายเดียว จึงเป็นเหตุให้ลูกได้ตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองพัฒนาทั้งความรู้ความสามารถ รักษาศีล 8 ทำงานชมรมพุทธด้วยความทุ่มเท งานชมรมพุทธเป็นงานที่ทั้งหนักและเหนื่อยมาก...แต่ลูกก็เติมพลังใจด้วยการหยุดใจปฏิบัติธรรมควบคู่ไปด้วยค่ะจนลูกก็ได้รับการคัดเลือกให้เป็นรองประธานชมรมพุทธศาสตร์จุฬาฯ ลูกทำหน้าที่กัลยาณมิตรชวนนิสิตนักศึกษามาอบรมธรรมทายาท บอกบุญสร้างองค์พระได้ถึง 50 องค์ และยังจัดสอบตอบปัญหาธรรมะทางก้าวหน้าเพื่อนำธรรมะไปสู่เยาวชนทั่วประเทศอีกเป็นล้านคน โดยที่การเรียนก็ดีไปพร้อมๆ กัน โดยมี 3 สิ่งอยู่ในใจตลอดเวลาคือ 1) การปฏิบัติธรรม 2) ภารกิจการเรียนและงานชมรม 3) พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ลูกลุยทุ่มเททำกิจกรรมต่างๆนี้ตามนโยบายของพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความปลื้มปีติทุกอย่าง หลวงพ่อทราบไหมคะว่า หลวงพ่อเป็นแรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่ ของนักศึกษาชมรมพุทธฯทุกๆคน...หลวงพ่อเปลี่ยนดินที่ไร้ค่า ให้เป็นดวงดาวสกาวสดใส( you have changed stone to be star. ) จากชีวิตของนักศึกษาธรรมดา กลับมีคุณค่าเป็นนักสร้างบารมี ที่ทุกนาทีมีแต่บุญ
ครั้นเมื่อลูกเรียนจบ ต้องไปทำงานใช้ทุน เป็นแพทย์อยู่ต่างจังหวัด แต่ลูกก็ไม่เคยทิ้งธรรมะเลย ลูกยังคงรักษาศีล 8 นั่งสมาธิวันละ 4 ชั่วโมง ในขณะรักษาคนไข้ก็เห็นดวงชัดใสสว่าง ณ ศูนย์กลางกาย พอถึงวันเสาร์อาทิตย์ ลูกก็มาวัดไม่เคยขาดเลยค่ะ ลูกทำอย่างนี้ตลอด 1 ปีเต็ม จากนั้นลูกได้ตัดสินใจลาออกมาทำงานโรงพยาบาลเอกชนซึ่งอยู่ใกล้ๆวัด เพื่อเร่งหาเงินใช้ทุนให้หมดโดยเร็วที่สุด เพื่อจะได้รีบเข้าวัดซะที แต่ลูกก็ยอมรับค่ะว่า เมื่อลาออกมาเป็นหมอโรงพยาบาลเอกชน เวลาจะกินจะนอนแทบจะไม่มี ลูกไม่ได้นั่งสมาธิวันละ 4 ชั่วโมงเหมือนแต่ก่อน พอทำงานมากๆ ความละเอียดของใจก็เริ่มลดลงเรื่อยๆ แต่ลูกก็ได้เงินเยอะ แม้ลูกต้องเหนื่อยกว่าเดิมเพิ่มอีกหลายเท่า แต่ลูกก็ทำด้วยความหวังอันโชติช่วงในใจตลอดเวลาว่า “ ใกล้แล้วนะ.. ใกล้ถึงเวลาที่จะปลอดกังวล จะได้เข้ามาสร้างบารมีอย่างเต็มตัวในวัดแล้ว...” ซึ่งเมื่อนึกอย่างนี้ทีไร ลูกก็จะหายเหนื่อยและมีกำลังใจท่วมท้นฮึดสู้ขึ้นมาทันที แต่ถึงกระนั้น เวลาในการพักผ่อนของลูกมันน้อยเกินไป ไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย จึงเป็นเหตุให้สุขภาพร่างกายของลูกอ่อนแอลงเรื่อยๆ ป่วยด้วยโรคต่อมทอนซิลอักเสบเรื้อรัง ซึ่งปัจจุบันได้ตัดออกไปแล้ว แต่โชคร้ายไปกว่านั้น เหตุการณ์อันเลวร้ายที่สุดก็ได้มาบังเกิดขึ้นกับลูกอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ในขณะที่ลูกเขียนใบงานแพทย์อยู่ ดวงตาของลูกก็มองไม่เห็นตัวหนังสือที่ตัวเองเขียน....... เกิดอะไรขึ้นกับตัวลูก!!! ลูกต้องไปหาหมอจักษุแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ ท้ายที่สุดพบว่า ลูกเป็นโรคภูมิคุ้มกันต่อต้านตัวเอง โดยปกติแล้วโรคนี้ เกิดขึ้นกับคนทั่วไปน้อยมาก จะพบเพียง 1ในล้านเท่านั้น แต่ที่ยิ่งกว่านั้นคือ อาการโรคนี้ของลูกเกิดขึ้นที่ตา!!! โดยมีอาการคือ เส้นเลือดที่จอประสาทตาทยอยแตก และแตกไปเรื่อยๆ ทำให้ลูกมองเห็นก็แค่แสงมัวๆ สีขาว เหมือนกับได้พยายามมองผ่านหมอกหนาๆ ไปในทุกทิศทุกทาง
หลังจากที่ลูกทราบว่าตัวเองเป็นโรคนี้ ลูกได้พยายามรักษาตัวเองให้หายให้ได้ โดยตระเวนหาหมอที่เก่งที่สุด ดีที่สุด หาตัวยาที่เยี่ยมที่สุดมารักษาและต้องผ่าตัดตาถึง 3 ครั้ง แต่อนิจจา.. อาการของลูกไม่มีวี่แววว่าจะดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย จนลูกเองรู้สึกกดดันและท้อแท้ในชีวิต ทั้งๆที่ลูกเป็นหมอเอง รู้ถึงวิธีการรักษา รู้รายละเอียดของโรคนี้ดีถึงระดับโครโมโซม แต่กลับรักษาไม่ได้ ทุกวันนี้ลูกเป็นทุกข์มาก เพราะหากดวงตาของลูกมืดบอดลงอีกเท่าไร ความหวังอันโชติช่วงว่าจะเข้ามาสร้างบารมีในวัด ก็ริบหรี่ลงมากเท่านั้น โอกาสที่ลูกได้รอคอยอย่างเร่งวันเร่งคืนให้ได้เข้ามาสร้างบารมีในวัดนั้น ก็จะพลันมลายหายไปในพริบตา
แต่ถึงแม้ลูกจะเป็นเช่นนี้ ลูกก็ไม่เคยได้ทิ้งบุญเลยค่ะ ลูกได้มาสร้างบารมีโดยการมาซื้อบ้านสวนตะวันธรรม เพื่อให้สะดวกในการมาวัด และเปิดคลินิกที่คลอง 3 โดยการจ้างหมอมารักษาแทน เพราะลูกไม่สามารถรักษาคนไข้เองได้
ลูกได้ทุ่มเททำบุญทุกบุญอย่างยิ่งยวดและสุดกำลัง จนกระทั่งมาถึงวันงานบุญที่ 22 เมษายน 2547 ในการหล่อองค์พระ 3 แสนองค์ 3 แสนปลื้ม ลูกทำบุญนี้อย่างสุดกำลังในระดับ S จนลูกมีความปลื้มไม่รู้ลืมจริงๆ พอถึงวันงาน ลูกตื่นมานั่งสมาธิตั้งแต่เช้า ทั้งๆ ที่วันนั้นการมองเห็นของลูกเริ่มแย่ลงอีก แต่ลูกก็มีความสุขมากค่ะ เพราะวันนั้นเป็นงานบุญใหญ่ ลูกจึงรักษาใจให้ใสให้ได้มากที่สุด แต่และแล้วบุพกรรมใดของลูกก็ไม่ทราบ พอลูกเดินทางมาถึงวัด ลูกได้มายังจุดที่ลูกช่วยงานเป็นปกติ แต่กลับถูกปฏิเสธให้ช่วยงาน ลูกจึงเดินมาจนถึงบริเวณพิธี แต่ก็ต้องมาเจอเรื่องสะเทือนใจหลายอย่าง ตอนนั้นลูกช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เต็มที่ เพราะลูกมองไม่ค่อยเห็น แต่ก็ไม่ได้รับการช่วยเหลือใดๆ ลูกจึงพยายามเดินตามทางอย่างช้าๆ พยายามมองหาที่นั่ง ทั้งๆที่มองเห็นไม่ชัด จนสักครู่ลูกได้ที่นั่งท้ายสภา ที่ยังพอมีเหลืออยู่บ้าง ความรู้สึกปีติในบุญที่ได้ทำไปแล้ว หายไปหมด และถูกแทนที่ด้วยความน้อยใจ วันนั้นจึงเป็นวันที่ลูกนั่งสมาธิพร้อมกับน้ำตาแห่งความเสียใจที่ไหลออกมาเป็นสายอย่างไม่หยุด โดยรำพึงในใจว่า...... หากลูกมาวัด แล้วต้องมาเป็นภาระให้ใคร ลูกไม่ขอมาดีกว่า ไม่อยากมาเป็นตัวถ่วงใคร ลูกคงไม่เหมาะกับการมาที่นี่อีกแล้ว.......... และนับจากวันนั้นเอง ลูกไม่มาวัดพระธรรมกายอีกเลย จนเวลาผ่านไปถึง 10 เดือน อยู่ๆ ก็มีเพื่อนคนหนึ่งโทรมาหาลูกชวนลูกมาสร้างบารมีอีกครั้ง เพื่อนที่โทรมาหาลูกคนนี้เป็นอุบาสิกาในวัด เขาคอยให้กำลังใจ ได้ปลอบโยนลูกหลายอย่าง และขออาสาขับรถไปรับไปส่งลูก จากบ้านสวนตะวันธรรมไปคลินิกทุกเช้าเป็นเวลาเดือนเศษ แล้วก็พยายามเปิดเทปธรรมะของหลวงพ่อในรถให้ลูกฟัง เขาทำหน้าที่จนลูกรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจเขามาก ลูกจึงยอมกลับมาวัดสร้างบารมีใหม่อีกครั้ง แม้ดวงตาของลูกตอนนี้ จะยังไม่พบหนทางที่จะหายเลย แต่ลูกก็ได้พบกับมิตรแท้ที่ดีที่สุดคนหนึ่ง เพราะลูกรู้สึกว่ายังมีเพื่อนคนนี้ที่คอยเป็นห่วงเป็นใยลูก
เพื่อนของลูก ผู้เป็นมิตรแท้คนนี้ เขาเป็นคนเก่งและดีค่ะ เขาจบพยาบาล แล้วก็อุทิศตัวมาช่วยงานวัด พ่อของเขาเป็นตำรวจที่ดื่มเหล้าจัด เจ้าชู้ มีภรรยามากมาย พ่อของเขาเสียชีวิตโดยการถูกผู้ก่อการร้าย 21 คน รุมยิงตายคาที่ ที่ภาคใต้ ซึ่งทุกวันนี้ เขาก็พยายามทำบุญอุทิศให้พ่อของเขาค่ะ
น้องชายคนสุดท้องของลูก มีอาการผิดปกติตั้งแต่เกิดคือ มีพัฒนาการทางสมองที่ช้ามาก เพราะเป็นดาวน์ซินโดม ตอนนี้เขาอายุ 17 ปีแล้วค่ะ แต่เขากินอาหารอย่างอื่นไม่ได้เลย นอกจากโจ๊กเปล่าๆ ที่ใส่น้ำแกงลงไปด้วย แต่เขาก็ดื่มนมได้บ้างค่ะ นอกนั้นจะทานอะไรไม่ได้เลย เพราะไม่ยอมเคี้ยว ซึ่งลูกก็พยายามทำให้ใจเขาเป็นบุญ โดยการเปิดจานดาวธรรมให้เขาดูบ่อยๆ ค่ะ
ยายของลูก มีอาชีพขายกุ้งเป็นๆ ปูเป็นๆ และขายปลาที่ตายแล้วในแผงตลาดสด เพื่อหาเงินเลี้ยงลูกเพียงลำพังถึง 5 คนเพราะท่านแยกทางกับตา ยายเป็นคนจีนที่ชอบไหว้เจ้า ทำบุญบ้างตามประเพณี แต่ไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับพุทธศาสนา ในบั้นปลายชีวิตท่านเสียด้วยโรคขาดสารอาหาร นอนหมดแรงและหมดลมหายใจไปเฉยๆด้วยวัย 78 ปี
ลูกขอเรียนถามคำถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อดังต่อไปนี้ค่ะ
1. ทำไมลูกถึงมีอัธยาศัยรักบุญ รักธรรมะ รักการทำหน้าที่กัลยาณมิตรอย่างยิ่งยวดมาตั้งแต่เยาว์วัย และมีความตั้งใจอยากเข้ามาสร้างบารมีอยู่ในวัดกับหมู่คณะเป็นอย่างมาก ผลบุญในช่วงที่ลูกทุ่มเทชมรมพุทธจุฬาฯ จะส่งผลให้ลูกเข้ามาสร้างบารมีกับหมู่คณะในวัดได้เร็วขึ้นหรือไม่อย่างไร และน้องๆชมรมพุทธรุ่นปัจจุบันจะกำหนดฝังชีวิตของตนอย่างไร จึงจะได้เข้ามาสร้างบารมีกับหมู่คณะในวัด
2. บุพกรรมใดที่ทำให้ลูกเป็นต่อมทอนซิลอักเสบ, บุพกรรมใดทำให้ตาลูกมองไม่เห็น เกี่ยวข้องกับการที่ลูกขาดการนั่งธรรมะวันละ 4 ชั่วโมงหรือไม่อย่างไร ลูกมีโอกาสหายไหมค่ะ และชาติหน้าลูกจะเป็นอีกหรือไม่ และการแก้ไขวิบากกรรมนี้ ต้องทำบุญด้านไหนเป็นพิเศษอย่างไรคะ ลูกจะมีอายุสั้นไหมคะ
3. บุพกรรมใดลูกถึงต้องเจอเรื่องที่ทำให้น้อยใจอย่างมากในวันงานบุญใหญ่ และการมีสภาพใจเช่นนี้ บุญในวันนั้นจะส่งผลอย่างไรในอนาคต จะแก้ไขได้ไหม และต้องแก้ไขอย่างไรคะ
4. บุพกรรมใดลูกต้องออกจากวัดไปช่วงหนึ่ง และบุญใดที่ทำให้ลูกกลับมาสร้างบุญกับหมู่คณะได้อีกครั้ง
5. บุพกรรมใดที่ทำให้พ่อของเพื่อน ถูกรุมยิงตาย ท่านตายแล้วไปอยู่ที่ไหน ได้รับบุญที่อุทิศหรือมีอะไรอยากฝากบอกไหมคะ
6. บุพกรรมใดที่ทำให้น้องชายคนสุดท้องของลูกเป็นดาวน์ซินโดม และบุพกรรมใดทำให้กินได้แต่โจ๊กเปล่าๆ ที่ใส่เพียงน้ำแกงเท่านั้น, จะมีโอกาสหายไหมคะ, เขาเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาไหมคะ และบุพกรรมใดเขาต้องมาเป็นน้องของลูกค่ะ
7. บุพกรรมใดที่ทำให้ยายของลูก เป็นโรคขาดสารอาหารตาย ท่านตายแล้วไปอยู่ที่ไหน ได้รับบุญที่อุทิศไปให้หรือไม่ และมีอะไรอยากฝากบอกไหมคะ
8. ลูกและเพื่อนผู้เป็นมิตรแท้คนนี้ เคยสัมพันธ์ในอดีตกันมาอย่างไร, ทำไมเขาถึงต้องเป็นคนไปตามลูกกลับมา และดูแลประคับประคองลูกเป็นอย่างดี , ลูกและเขาสร้างบารมีกับหมู่คณะมาในรูปแบบใด มีหน้าที่อะไร เคยเข้าถึงพระธรรมกายไหมคะ , และเป็นเพราะเหตุใด เพื่อนๆชมรมพุทธรุ่นเดียวกันกับลูกได้เข้ามาสร้างบารมีกับหมู่คณะในวัดหมดแล้ว แต่ลูกยังไม่สามารถเข้ามาสร้างบารมีกับหมู่คณะ
9. คุณพ่อคุณแม่ของลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาไหมคะ, ทำอย่างไรท่านถึงจะยอมมาวัดและเข้าใจเรื่องบุญมากกว่านี้, ลูกประกอบเหตุมาอย่างไรจึงสามารถเป็นกัลยาณมิตรให้คนได้มากมาย แต่กับคุณพ่อคุณแม่ ถึงทำได้ยากจังคะ
กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
1. ลูกมีอัธยาศัยรักบุญ , รักธรรมะ , รักหน้าที่กัลยาณมิตรอย่างยิ่งยวดมาตั้งแต่เยาว์วัย และมีความตั้งใจอยากเข้ามาสร้างบารมีกับหมู่คณะเป็นอย่างมาก เพราะ --- ในอดีตได้สร้างบารมีกับหมู่คณะมาหลายชาติ โดยเฉพาะพุทธันดรที่ผ่านมาได้เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช ได้ออกบวชตามพระราชาจนตลอดชีวิต , ได้ทำหน้าที่ “เผยแผ่” , มีผลการปฏิบัติธรรมโดยได้เห็น “องค์พระใส ๆ” และประคองตัวกลับดุสิตบุรีได้ , ด้วยอัธยาศัยนี้ติดตัวมาจึงรักบุญรักธรรมะ , รักการประพฤติพรหมจรรย์ เป็นต้นจ่ะ ! แต่มีเศษกรรมกาเมจากพุทธันดรที่แล้วและชาติอื่นด้วยจึงทำให้มาเป็นผู้หญิงจ่ะ !
--- ผลบุญที่ลูกได้ทำที่ชมรมพุทธ ได้กระทำเอาไว้อย่างดีแล้ว ก็ได้ไปตัดรอนวิบากกรรมเกี่ยวกับเรื่องดวงตาให้หนักเป็นเบา , ถ้าไม่มาทำบุญปัจจุบันก็จะหนักกว่านี้จ่ะ ! --- ส่วนการเข้าวัดเร็วช้าขึ้นอยู่กับสุขภาพจ่ะ !
--- น้อง ๆ ชมรมพุทธก็ต้องสร้างบารมีทุกอย่าง แล้วอธิษฐานจิตบ่อย ๆ ว่า อยากประพฤติพรหมจรรย์สร้างบารมีกับหมู่คณะตลอดไป
2. ลูกเป็น “ต่อมทอมซิลอักเสบ” เพราะเมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา , เมื่อลูกบวชเป็นพระแล้ว มักชอบวิจารณ์เพื่อนสหธรรมิกในทางไม่ดี ทั้งถูกต้องบ้างไม่ถูกต้องบ้าง วิบากกรรมนี้มาส่งผลจ่ะ !
--- “ดวงตาลูกมองไม่เห็น” เพราะ --- กรรมในอดีต โดยในพุทธันดรที่แล้วได้คิดสร้าง “คุกมืด” เอาไว้ขังเชลยหรือทหารที่ทำความผิดวินัย กับอีกชาติหนึ่งที่ถอยไปไกลกว่าพุทธันดรที่ผ่านมาได้เป็น “หมอ” รักษาดวงตาคนไข้คนหนึ่งผิดพลาด โดยให้ยาแรงไปจนทำให้ดวงตาคนไข้พร่ามัวและเสื่อมไป , ทั้งสองกรรมได้มารวมส่งผลให้ดวงตาลูกพร่ามัวมองไม่ค่อยเห็น --- ลูกอย่ากังวลใจไปเลย ให้นึกถึงบุญทุกบุญที่ทำเอาไว้ , บุญก็จะไปตัดรอนวิบากกรรมให้หนักเป็นเบา และจะค่อย ๆ ดีขึ้นจ่ะ ! --- แต่วิบากกรรมมันยังมีอยู่ ก็ให้สั่งสมบุญทุกบุญให้มาก ๆ ทั้งทาน , ศีล , ภาวนาอย่างเคย แล้วจะค่อย ๆ ดีขึ้น , ลูกอายุยังไม่สั้นหรอกจ่ะ ! อย่ากังวลใจจนเกินไป
3. ลูกต้องเจอเรื่องที่ทำให้ “น้อยใจ” อย่างมากในงานบุญใหญ่ เพราะ --- เป็น “วจีกรรม” ในชาติที่บวชเป็นพระในพุทธันดรที่ผ่านมา ที่ชอบวิจารณ์เพื่อนสหธรรมิกจนบางท่าน “น้อยใจ” วิบากกรรมนี้มาส่งผลจ่ะ !
--- การมีสภาพใจเช่นนี้ บุญจะส่งผลในอนาคต คือ อาจทำให้วิบากกรรมอื่นได้ช่องส่งผลมาก่อน เพราะกำลังบุญอ่อนกำลังลงในช่วงใจตกดังกล่าวจ่ะ !
--- จะแก้ไข ลูกก็ต้องลืมอดีตที่ผู้อื่นผิดพลาดให้หมด ด้วยการให้อภัยและแผ่เมตตา อีกทั้งต้องยอมรับว่า เรากำลังเสวยวิบากกรรมดังกล่าวอยู่ จึงมีสภาพร่างกายอย่างนี้ ซึ่งไม่อาจปฏิบัติภารกิจได้ดีเหมือนก่อน แล้วก็สั่งสมบุญทุกบุญด้วยใจที่เบิกบาน ปฏิบัติธรรมจนดวงตาภายในสว่าง เข้าถึงองค์พระธรรมกายให้ ได้จ่ะ !
4. ลูกต้องออกจากวัดไปช่วงหนึ่ง และลูกได้กลับมาสร้างบุญที่วัดอีกครั้งหนึ่ง เพราะ --- วิบากกรรมที่ลูกทำให้เพื่อนสหธรรมิกในพุทธันดรที่ผ่านมา “น้อยใจ” จึงทำให้ลูก “ห่างวัด” ไปช่วงหนึ่ง , แต่บุญที่เคยสร้างมากับหมู่คณะ ได้ดึงดูดให้กลับมาสร้างบารมีกับหมู่คณะอีกครั้งหนึ่งจ่ะ !
5. พ่อของเพื่อน “ถูกรุมยิงตาย” เพราะ --- กรรมปาณาติบาตทั้งอดีตและปัจจุบัน ได้ฆ่าคนตายเอาไว้เยอะ วิบากกรรมดังกล่าวมาส่งผลจ่ะ !
--- ท่านตายแล้ว ก็ได้ไปอยู่ “ยมโลก” ของมหานรกขุม 5 ด้วยกรรมดื่มสุราเป็นหลัก กำลังโดนเจ้าหน้าที่กรอกน้ำทองแดงร้อนอยู่ทุกข์ทรมานมาก , ที่ไม่ไปมหานรก เพราะยังมีบุญเก่าและบุญตามประเพณีอุ้มไว้อยู่ --- ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ก็ได้รับลดหย่อนผ่อนโทษลงมา , ท่านอยากพ้นทุกข์มาก ให้ทำบุญอุทิศไปให้ท่านบ่อย ๆ จะได้พ้นทัณฑ์ทรมานจ่ะ !
6. น้องชายคนสุดท้องของลูกเป็น “ดาวซินโดม” เพราะ ---กรรมดื่มสุราเป็นอาจิณในอดีตมาส่งผลจ่ะ !
--- กินได้แต่ “โจ๊กเปล่า ๆ” ที่ใส่เพียงน้ำแกงเท่านั้น เพราะ --- วิบากกรรมสุราดังกล่าว ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษจ่ะ !
--- เขาเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา แต่นานมากแล้ว โดยเป็น “กองเสบียง” ประเภททั่ว ๆ ไปแบบนาน ๆ ทีจ่ะ !
--- ต้องมาเป็นน้องลูก เพราะ --- ตัวลูกเคยมีกรรมเคยเลี้ยงเหล้าอยู่บ้าง ก็เลยมีญาติปัญญาอ่อนจ่ะ ! อีกทั้งคุณพ่อ – คุณแม่ในอดีต ก็เคยขายเหล้า จึงทำให้มีลูกปัญญาอ่อนจ่ะ !
7. คุณยายของลูกเป็น “โรคขาดสารอาหาร” ตาย เพราะ ---กรรม “ตระหนี่” ทั้งอดีตและปัจจุบัน อีกทั้งบางครั้งยังห้ามคนไม่ให้ทำทาน , โดยมีความเชื่อว่าใส่บาตรพระเสียเปล่า ไหว้เจ้า ได้กิน ดังนี้จ่ะ ! มาส่งผล
--- ตายแล้ว ก็ได้ไปอยู่ “ยมโลก” ของมหานรกขุม 1 ด้วยกรรมปาณาติบาตฆ่าสัตว์เอาไว้ขาย , กำลังโดนเจ้าหน้าที่สับ , เฉือน , เชือดอยู่ ด้วยความทุกข์ทรมานมาก , ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว แต่ยังไม่พ้นกรรม , ท่านจึงอยากได้บุญอีกเยอะ ๆ เพื่อที่ท่านจะพ้นวิบากกรรม , ดังนั้นก็ให้ทำบุญอุทิศไปให้ท่านบ่อย ๆ จ่ะ !
8. ลูกและเพื่อนที่เป็นมิตรแท้คนนี้ เคยมีความสัมพันธ์ในอดีตกันมา โดยได้เป็นเพื่อนสหธรรมิกกันมาเมื่อพุทธันดรที่แล้วที่ได้ออกบวชตามพระราชา , อีกทั้งเพื่อนก็เคยเป็นกัลยาณมิตรให้กับตัวลูกมาหลายชาติแล้ว รวมทั้งพุทธันดรที่ผ่านมา ผังนี้ ติดมา จึงทำให้เป็นคนไปตามลูกกลับมาสร้างบารมี และคอยประคับประคองลูกเป็นอย่างดีจ่ะ ! --- ลูกและเพื่อนก็เป็นสหธรรมิกกันมาเมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา โดยได้ออกบวชตามพระราชา , ตัวเพื่อนก็บวชตลอดชีวิตเช่นเดียวกัน , มีหน้าที่ “เผยแผ่” ธรรมะ , มีผลการปฏิบัติธรรมก็พอเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้
--- เพื่อน ๆ ชมรมพุทธเข้าวัดหมดแล้ว เว้นตัวลูก ก็เพราะมีวิบากกรรมดังที่ได้กล่าวมาแล้วเบื้องต้น มาตัดรอนจ่ะ !
9. คุณพ่อ – คุณแม่ของลูกก็เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา แต่นานมากแล้ว ดังนั้นจะต้องใช้เวลาในการประคับประคองท่านนานหน่อยจ่ะ !
--- ลูกเป็นกัลยาณมิตรให้คนอื่นได้มากมาย แต่กับคุณพ่อ - คุณแม่ยาก เพราะ --- ท่านมีสายบุญกับหมู่คณะมาไม่มากจ่ะ ! --- ก็ให้ลูกสร้างบุญแทนท่านไปก่อน , เมื่อจังหวะบุญเก่าของท่านที่เคยทำกับหมู่คณะมาได้ช่อง ก็จะพลิกใจท่านได้จ่ะ ! --- ต้องสู้จึงจะชนะจ่ะ !
--- ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญแล้วอธิษฐานจิต ตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์อย่าได้พลัดกันเลยจ่ะ !
