Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ.2553ตอน ดร.เค แห่งเนเจอร์กิฟ ตอนที่ 3กรณีศึกษากฎแห่งกรรมตอน ดร.เค แห่งเนเจอร์กิฟ ตอนที่ 3เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาดร.เค แห่งเนเจอร์กิฟ ตอนที่ 2 คลิกที่นี่ฝันในฝันหลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ทีแล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะความเดิมจากตอนที่แล้ว... เมื่อท่านเศรษฐีเห็นว่าตัวลูกเป็นผู้ที่มีความมุ่งมั่น มีความเพียรพยายามดี และสามารถสร้างเนื้อสร้างตัวจนกลายเป็นเศรษฐีคนหนึ่ง ด้วยเหตุนี้...ท่านเศรษฐีจึงรู้สึกวางใจและยินยอมพร้อมใจที่จะให้ตัวลูกมาดองเป็นทองแผ่นเดียวกันกับครอบครัวของท่าน สำหรับลูกสาวของท่านเศรษฐีคนนี้ ก็คือ...ภรรยาของตัวลูกในภพชาติปัจจุบัน ในภพชาตินั้น...เธอเป็นคนที่ตัวลูกสนิทสนมคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็ก จากความคุ้นเคยที่มีให้ต่อกันก็พัฒนากลายเป็นความชอบ จากความชอบก็แปรเปลี่ยนเป็นความรักในที่สุด ด้วยเหตุนี้เอง...ตัวลูกจึงรู้สึกดีใจและภูมิใจเป็นอย่างมาก ที่ตนเองได้พิสูจน์ความสามารถให้ท่านเศรษฐีได้เห็น จนท่านเศรษฐียอมให้ตัวลูกได้แต่งงานกับลูกสาวสุดที่รักของท่านในที่สุดคำถามข้อที่ 4.ทำไมตอนนี้กระผมถึงร่ำรวยและประสบความสำเร็จสูงมากครับบุพกรรมที่ทำให้ตัวลูกมีฐานะร่ำรวยและประสบความสำเร็จอย่างสูงมาก ทั้งนี้ก็เป็นเพราะผลบุญที่ตัวลูกเคยรวมกลุ่มกัลยาณมิตรและชาวบ้าน ช่วยกันสร้างวัดและสั่งสมบุญกับหมู่คณะอย่างเต็มที่เต็มกำลัง ในภพชาติที่ตัวลูกได้เกิดเป็นลูกชายคนสวนของท่านเศรษฐี ได้ตามมาส่งผล เรื่องก็มีอยู่ว่า...ในภพชาติดังกล่าว ภายหลังจากที่ตัวลูกและบุตรสาวของท่านเศรษฐีได้แต่งงานกันแล้ว วิบากกรรมเก่าที่ลูกเคยปฏิเสธการทำบุญและไม่เชื่อในเรื่องผลของบุญ กับวิบากกรรมที่เคยเบี้ยวหนี้เบี้ยวค่าแรงลูกน้องและพวกเกษตรกร (ในภพชาติที่ตัวลูกเคยเกิดเป็นกุลบุตรในตระกูลเศรษฐี)-ได้ช่องส่งผล จึงเป็นผลทำให้กิจการที่เคยเจริญรุ่งเรืองกลับเริ่มถดถอยและตกต่ำลง เพราะในช่วงนั้น ได้มีคนผลิตสินค้าขึ้นมาเลียนแบบสินค้าของลูก จนเป็นผลทำให้กิจการการค้าของลูกได้รับผลกระทบเป็นอย่างมาก เมื่อกิจการของลูกเริ่มตกต่ำลง...พวกชาวบ้านที่คอยหาสินค้ามาขายให้ลูกก็พลอยย่ำแย่ตามไปด้วย เมื่อชาวบ้านเหล่านั้นไม่รู้จะไปพึ่งใคร พวกชาวบ้านจึงพากันมาขอความช่วยเหลือจากตัวลูก ซึ่งตัวลูกก็ไม่ปฏิเสธทั้งๆที่ตัวลูกก็กำลังประสบปัญหาทางการเงินเช่นเดียวกัน เพราะลูกรู้สึกสงสารและเห็นอกเห็นใจที่พวกชาวบ้านต้องพลอยได้รับผลกระทบตามไปด้วย ดังนั้น ลูกจึงพยายามคิดหาวิธีการที่จะช่วยเหลือพวกชาวบ้านในครั้งนี้อย่างเต็มที่
แต่ด้วยภาวะการค้าที่ฝืดเคืองมาก เพราะยิ่งทำ...ทุนก็ยิ่งหาย กำไรก็ยิ่งหด อีกทั้งเงินทุนที่มีอยู่ก็ใกล้จะหมดแล้ว ด้วยเหตุนี้ ลูกจึงตัดสินใจรวมกลุ่มชาวบ้านที่ได้รับความเดือดร้อน ให้ไปช่วยกันหักร้างถางพงในที่ดินต่างๆที่ไม่มีเจ้าของ จากนั้น...ก็บอกพวกชาวบ้านให้มาช่วยกันเพาะปลูกพืชผล จะได้มีผลผลิตทางการเกษตรไปขายเพื่อหาเลี้ยงชีพ ซึ่งตัวลูกก็จะคอยให้กำลังใจพวกชาวบ้านเหล่านั้นอยู่เสมอว่า “ช่วงนี้ขอให้ทุกคนสู้และอดทนกันไปก่อน ถ้าหากทุกๆคนช่วยกันคนละไม้คนละมือ ไม่ช้าพวกเราก็จะผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปได้”-ซึ่งในเวลาต่อมาก็ได้มีพวกชาวบ้านบางส่วนทนความลำบากไม่ไหว จึงขอลาออกจากกลุ่มไป ส่วนพวกชาวบ้านที่เหลืออยู่ก็ยังคงหยัดสู้อยู่เคียงข้างลูกอย่างไม่หวั่นเกรงต่อความลำบาก
นอกจากตัวลูกจะคอยให้กำลังใจพวกชาวบ้านที่เหลือแล้ว ตัวลูกยังมาช่วยพวกชาวบ้านเหล่านั้น หักร้างถางพงด้วยตนเองอีกด้วย และไม่ว่าพื้นที่ทำกินซึ่งตัวลูกและพวกชาวบ้านช่วยกันหักร้างถางพงจะมีสภาพที่แห้งแล้งเพียงใด แต่ตัวลูกก็ยังคงเดินหน้าสู้ต่อไปอย่างไม่หวั่นไหว เพราะด้วยกำลังใจที่เข้มแข็งของทั้งตัวลูกเองและคนข้างกายของลูก นั่นก็คือ...ภรรยาสุดที่รักที่คอยอยู่เคียงข้าง และคอยให้กำลังใจตัวลูกอยู่เสมอ (ประมาณว่า...พรุ่งนี้เราจะดีขึ้น เราจะดีขึ้น เราจะดีขึ้นกว่าทุกวัน)
จนกระทั่ง อยู่มาวันหนึ่งได้มียอดกัลยาณมิตรที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านแถวนั้น มาชักชวนตัวลูกให้ไปทำบุญกับคณะพระภิกษุสงฆ์ของหมู่คณะที่ท่านได้จาริกผ่านมาที่หมู่บ้านของลูก เมื่อตัวลูกได้เห็นคณะพระภิกษุเหล่านั้นแล้ว ด้วยบุญเก่าที่ตัวลูกเคยร่วมสร้างบารมีมากับหมู่คณะ กอปรกับความสงบเสงี่ยมสง่างามของเหล่าคณะพระภิกษุสงฆ์ จึงส่งผลดลบันดาลให้ตัวลูกเกิดความเลื่อมใสศรัทธาในคณะสงฆ์เป็นอย่างมาก ดังนั้น ลูกจึงได้กราบอาราธนาคณะสงฆ์ให้มาอยู่ประจำที่หมู่บ้านของลูก เพื่อท่านจะได้เป็นเนื้อนาบุญและเป็นที่พึ่งให้กับพวกชาวบ้านในละแวกนี้ต่อไป ซึ่งคณะสงฆ์ก็เมตตารับนิมนต์อยู่โปรดญาติโยม ณ หมู่บ้านของลูก
เมื่อคณะสงฆ์รับนิมนต์แล้ว ตัวลูกก็เกิดอาการดีอกดีใจเป็นอย่างมาก และด้วยความปลื้มปีติยินดีอย่างสุดๆนี้เอง ลูกจึงทำหน้าที่ยอดกัลยาณมิตรชักชวนชาวบ้านที่เหลืออยู่ (ซึ่งในตอนนี้ต่างก็สนิทสนมรู้ใจกันเป็นอย่างมาก จนเหมือนกับว่าตัวลูกและพวกชาวบ้านเป็นเหมือนครอบครัวเดียวกัน)-รวมถึงกลุ่มกัลยาณมิตรและชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านใกล้ๆกันว่า “ในละแวกหมู่บ้านของพวกเรายังไม่มีวัด ไม่มีพระที่อยู่ประจำเลยสักรูป พวกเราน่าจะมาช่วยกันสร้างวัดไว้ที่นี่ เราจะได้มีพระ มีวัด ไว้เป็นที่พึ่งให้กับตัวเราและทุกคนในพื้นที่แห่งนี้”-เมื่อทุกคนได้ฟังคำเชิญชวนจากตัวลูกแล้ว ทุกคนต่างก็ตอบตกลงอย่างเป็นเอกฉันท์เมื่อเป็นเช่นนี้ ตัวลูกจึงจัดการตัดแบ่งพื้นที่ทำกินบางส่วนที่ตัวลูกและพวกชาวบ้านช่วยกันหักร้างถางพงไว้ โดยเลือกเอาแปลงที่ดีที่สุด สวยที่สุด เป็นพื้นที่สำหรับการสร้างวัด 
หลังจากที่ทุกคนได้ร่วมแรงร่วมใจกันสร้างวัดจนเสร็จแล้ว ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา...ก็ได้มีพระภิกษุของหมู่คณะมาอยู่ประจำที่วัดแห่งนั้น เพื่อเป็นที่พึ่งและเป็นเนื้อนาบุญให้กับชาวบ้านที่อยู่ในหมู่บ้านของลูกและหมู่บ้านใกล้เคียง ซึ่งตัวลูกเองก็ได้เข้าวัดทำบุญโดยทำหน้าที่อุปัฏฐากพระ ดูแลวัดแห่งนั้น อย่างเต็มที่เต็มกำลัง และยังทำอย่างตลอดต่อเนื่องจนตลอดชีวิตอีกด้วย
ด้วยอานิสงส์จากการที่ตัวลูกได้รวมกลุ่มกัลยาณมิตร และชักชวนชาวบ้านให้มาช่วยกันสร้างวัดนี้เอง จึงเป็นบุญใหญ่ที่มาหนุนนำและตามส่งผลทำให้ในภพชาติปัจจุบัน ตัวลูกจึงมีฐานะร่ำรวยและประสบความสำเร็จในชีวิตอย่างสูงมากๆคำถามข้อที่ 5.บุญใดหรือวิบากกรรมใดครับ ที่ทำให้กระผมต้องไปศึกษาหาความรู้หลากหลายวิชา ทั้งทางด้านวิศวกรรม การเงิน การบัญชี การตลาด การเกษตร และการอาหาร เป็นต้นบุพกรรมที่ทำให้ตัวลูกมีความรู้ในหลากหลายวิชา ทั้งนี้เป็นเพราะคำอธิษฐานจิตที่ตัวลูกมักจะอธิษฐานตอกย้ำซ้ำๆอยู่เสมอ ในทุกๆครั้งที่ลูกสั่งสมบุญในภพชาติที่ตัวลูกได้เกิดเป็นลูกชายคนสวนของท่านเศรษฐีว่า “ขอให้เป็นผู้ที่มีความรอบรู้ในวิชาการด้านต่างๆอย่างกว้างขวาง” -เรื่องก็มีอยู่ว่า....ในภพชาติดังกล่าว ในระหว่างที่ตัวลูกเริ่มแยกตัวออกมาทำธุรกิจของตัวเอง ด้วยความที่ในช่วงแรกๆ ตัวลูกยังไม่รู้ความรู้ความชำนาญในการเพาะปลูก จึงทำให้ผลผลิตทางการเกษตรที่ได้ ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง 
ด้วยเหตุนี้ ลูกจึงพยายามทดลองเพาะปลูกพืชผลต่างๆอยู่หลายชนิด แต่ถึงกระนั้น...ผลผลิตก็ยังไม่ได้ดังใจอยู่ดี อย่างไรก็ตามถึงแม้ในช่วงนั้น...ตัวลูกจะเหน็ดเหนื่อยสักเพียงใด แต่ตัวลูกก็ยังเข้าวัดทำบุญอย่างตลอดต่อเนื่อง และไม่เคยมีอาการสะเงาะสะแงะท้อแท้หรือท้อถอยแต่อย่างใด เพราะโดยพื้นฐานจิตใจของตัวลูกนั้นเป็นคนที่มีความอดทนและมีนิสัยนักสู้อยู่แล้ว ด้วยความที่ชาวบ้านในหมู่บ้านของลูกและในละแวกใกล้เคียง เห็นถึงความมุมานะและเห็นว่าลูกเป็นคนดี จึงทำให้มีชาวบ้านบางคนมาแอบแนะนำถ่ายทอดความรู้ความชำนาญว่า ตัวลูกควรปลูกพืชชนิดนั้นชนิดนี้ และควรปลูกแบบนั้นแบบนี้
ด้วยคำแนะนำต่างๆเหล่านี้เอง จึงทำให้ตัวลูกมีความรู้ความชำนาญทางด้านการเพาะปลูกมากยิ่งขึ้น และก็ทำให้ตัวลูกได้ทดลองเพาะปลูกพืชผลชนิดต่างๆตามกรรมวิธีที่ชาวบ้านเหล่านั้นแนะนำ จนทำให้ผลผลิตทางการเกษตรเริ่มดีขึ้น นอกจากนั้น ตัวลูกยังมีความตั้งใจที่จะพัฒนาการเพาะปลูกของตนเองให้ดียิ่งๆขึ้นไป โดยการหมั่นไปซักถามขอความรู้จากชาวบ้านแต่ละคนที่มีความชำนาญแตกต่างกันไป ด้วยเหตุนี้เอง...จึงทำให้ตัวลูกมีอุปนิสัยที่ใฝ่รู้ ติดตัวมาข้ามภพข้ามชาติจนมาถึงในภพชาติปัจจุบัน
ด้วยความที่ตัวลูกเข้าใจเรื่องกฎแห่งกรรม และได้เข้าวัดอยู่เป็นประจำ ตัวลูกจึงพบว่า...ความรู้เป็นเครื่องมืออันสำคัญที่จะทำให้เราสามารถมองเห็นโอกาส และช่องทางในการที่จะทำสิ่งต่างๆให้สำเร็จได้ ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้ในทุกๆครั้งที่ตัวลูกสั่งสมบุญแล้ว ลูกจึงมักอธิษฐานจิตตอกย้ำซ้ำๆอยู่เป็นประจำว่า “ขอให้เป็นผู้ที่มีความรอบรู้ในวิชาการต่างๆอย่างกว้างขวาง”-จนคำอธิษฐานจิตเหล่านี้กลายเป็นผังสำเร็จ ที่ติดตามส่งผลทำให้ตัวลูกมีความรู้ความสามารถหลากหลายวิชาในภพชาติปัจจุบัน
ส่วนว่า...ทำไมในภพชาติปัจจุบันนี้ ครอบครัวของดร.เคต้องเจอกับวิกฤตในชีวิตพร้อมๆ กัน แล้วหลุดพ้นจากวิกฤตินั้นไปได้ ด้วยวิบากกรรมอะไร เราคงต้องติดตามตอนต่อไป คลิกที่นี่ชม Video Scoopดร.เค แห่งเนเจอร์กิฟ ตอนที่ 3
http://goo.gl/Tq8DO
พิมพ์บทความนี้
