กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระธรรมทายาท ศุภกฤต สนฺตมโน อายุ 43-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์ปฏิบัติธรรมดอยแสล่ง อำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงรายครับ กระผมเป็นคนไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ กระผมชอบนั่งสมาธิ ชอบทำบุญในพระพุทธศาสนา เมื่อปี พ.ศ.2546-กระผมได้ไปเปิดกิจการสปาที่ประเทศสโลวีเนียในทวีปยุโรป พร้อมกับเอาระบำสี่ภาคไปจัดการแสดงที่นั่นด้วย ตอนนั้นกระผมได้รวมกลุ่มคนไทยจัดกิจกรรมต่างๆทางพระพุทธศาสนา และเปิดคอร์สนั่งสมาธิตามแบบชาวพุทธ ซึ่งก็ได้รับความสนใจจากชาวสโลวีเนีย ชาวศรีลังกา ชาวลาว และชาวไทยครับ

 

 

 

        เมื่อปลายปีที่ผ่านมา โยมแม่ของกระผมได้ไปบวชเป็นอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน แถมยังเปิดบ้านเป็นบ้านกัลยาณมิตรอีกด้วย พอดีช่วงนี้เศรษฐกิจที่ประเทศสโลวีเนียซบเซามาก กระผมจึงพักกิจการและเดินทางกลับประเทศไทย พอมาถึงบ้าน กระผมก็ไปสวดมนต์ที่บ้านกัลยาณมิตรเลยครับ วันนั้นกระผมเป็นผู้ชายคนเดียว พอบรรดาอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนเห็นกระผมเท่านั้น ก็พากันพูดกับโยมแม่ทันทีว่า “ลูกชายน่าจะบวชให้พ่อที่เสียไปแล้วนะ”-กระผมเองก็อยากบวชให้โยมพ่อครับ จึงรับปากว่าจะบวชทันทีเลยครับ

 

        วันแรกที่เข้าโครงการ กระผมได้ดูหลวงพ่อทางดีเอ็มซี หลวงพ่อสอนว่า “ให้บวชสองชั้น ให้เป็นพระแท้ โยมพ่อโยมแม่จะได้บุญเต็มที่”-กระผมจึงฝึกฝนตนเองทุกอย่าง ทำทุกเวลานาทีให้เป็นบุญกุศล เพื่อตนเอง เพื่อโยมพ่อโยมแม่ และหมู่ญาติ จะได้บุญเยอะๆครับ

 

        ตอนแรกที่นั่งสมาธิ กระผมนึกถึงดวงแก้วและองค์พระไม่ได้เลย นึกอย่างไรก็นึกไม่ออก หลับตาทีไร เห็นแต่ความมืดมิด มืดสนิททุกวัน กระผมฟังหลวงพ่ออ่านผลการปฏิบัติธรรมว่า พระบางรูปใช้เวลาสี่วันบ้าง หนึ่งอาทิตย์บ้าง ก็เห็นองค์พระแก้วใสกันแล้ว แต่นี่กระผมผ่านไปเกือบสิบวัน ยังไม่เป็นสับปะรดเลยครับ กระผมไม่รู้จะทำอย่างไร กระผมก็เลยสมมุติเอาเองว่ากระผมได้อัญเชิญพระธรรมกายมาไว้ในท้อง ตรงศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ดแล้ว ทำความรู้สึกว่ามีท่านอยู่ นึกถึงท่านทั้งๆที่ยังไม่เห็นหน้าท่าน นึกทุกอิริยาบถ โดยภาวนาสัมมาอะระหังไปด้วย จนผ่านไปอีกหลายวัน กระผมก็เริ่มเห็นองค์พระครับ ตอนแรกท่านมาแต่เฉพาะเกศ กระผมก็ไม่สนใจ ยังคงจดจ่อที่ศูนย์กลางกายแบบเดิม

 

 

        วันต่อมา พอตื่นจากจำวัดปุ๊บ จิตมันก็วิ่งไปที่ศูนย์กลางกายเองเลย พอนั่งสมาธิ องค์พระก็มาให้เห็น คราวนี้มาทั้งองค์ เป็นองค์เล็กๆประมาณสองนิ้วไม้บรรทัด มีสีขาวทั้งองค์ กระผมเห็นท่านแบบภาพมุมสูง เห็นชัดหมดทุกส่วน โดยเห็นดอกบัวตูมที่อยู่บนเศียรของท่านชัดที่สุด ตอนนั้นกระผมไม่เข้าใจว่าองค์พระทำไมเป็นสีขาว เพราะกระผมได้ยินหลวงพ่อพูดถึงแต่องค์พระแก้วใส กระผมเลยพยายามจะนึกให้ท่านใส แต่นึกอย่างไรก็ไม่ใสครับ กระผมจึงคิดว่า “เรานั่งสมาธิเพื่อให้จิตของเราสงบ เมื่อจิตของเราอยู่ในศูนย์กลางกาย เราก็ไม่ได้คิดชั่ว ไม่ได้ทำชั่ว ไม่ได้ทำบาป ซึ่งก็ดีที่สุดแล้ว”-กระผมก็เลยเลิกสนใจ ได้แต่เฝ้ามององค์พระสีขาวไปเรื่อยๆ หลับตาก็เห็นลืมตาก็เห็นครับ

 

 

        จนวันอาทิตย์ที่ 20-มีนาคม กระผมนั่งสมาธิกับหลวงพ่อผ่านการถ่ายทอดทางช่องดีเอ็มซี หลวงพ่อบอกว่าให้เอาใจไปแตะที่องค์พระเบาๆ กระผมก็ทำตาม พอมองลงไปก็เห็นดอกบัวตูมชัดที่สุด กระผมเลยเอาใจไปแตะที่ดอกบัวตูม ภาวนาสัมมาอะระหังไปด้วย ค่อยๆแตะไปเรื่อยๆ ใจก็นิ่งสงบไม่รับรู้อะไรเลย ข้างในมันเงียบมาก แล้วอยู่ดีๆท่านก็...พรึบ กลายเป็นแก้วใสๆทั้งองค์ เหมือนกระจก ตอนนั้นกระผมน้ำตาไหลเลยครับ มันปีติใจจนบอกไม่ถูก เหมือนได้พบกับสิ่งที่รอคอยมานานครับ ภาพองค์พระแก้วใสเป็นภาพที่มหัศจรรย์มาก กระผมรู้สึกว่ามีแรงดึงดูดบางอย่าง ดึงความรู้สึกของกระผมลงไป พอตามลงไปเรื่อยๆ ก็เห็นองค์พระแทรกตัว พรวดขึ้นมา ขยายใหญ่จนเท่าตัวกระผม แล้วก็หมุนให้กระผมดูทุกทิศทุกทาง พอมองไปตรงกลาง ก็เห็นพระองค์เล็กๆลอยตามกันขึ้นมาเป็นสายยาวมาก กระผมก็มองแต่องค์พระอย่างเดียวเลยครับ

 

        มีอยู่ครั้งหนึ่ง ขณะที่กระผมกำลังจดจ่ออยู่กับองค์พระในศูนย์กลางกาย อยู่ๆก็มีพระแก้วอีกองค์หนึ่งแทรกตัวขึ้นมา แต่คราวนี้แปลกมาก พอท่านขึ้นมาแล้วท่านกลับมานั่งอยู่ข้างพระธรรมกายของกระผม ค้างอยู่อย่างนั้น ไม่ยอมหายไป กระผมพยายามไม่มองท่าน พยายามลบท่านออก แต่ท่านก็ยังอยู่ ยิ่งกระผมเห็นพระธรรมกายชัดขึ้นเท่าไหร่ พระแก้วใสอีกองค์ก็จะชัดขึ้นด้วย ท่านดูคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน กระผมควรทำอย่างไรดีครับ

 

(คุณครูไม่ใหญ่: ตามใจท่านไปก่อน ให้ดูเฉยๆ ดูอย่างเบาๆ)

 

 

        หลังจากที่เห็นองค์พระแก้วใสแล้ว ก็เหมือนท่านได้เปิดตาของกระผม เพราะหลังจากนั้นไม่ว่าจะทำอะไรก็จะเห็นองค์พระแก้วใสตลอดเวลา แต่ก่อนกระผมจะเป็นคนประเภทอ่อนไหวง่าย ชอบเอาเรื่องของคนอื่นมาใส่ไว้ในใจ แล้วก็ทำให้ทุกข์ แต่พอนั่งสมาธิ ได้เห็นองค์พระแล้ว จิตใจกระผมก็เข้มแข็ง ไม่สนใจเรื่องภายนอก กระผมมีความสุขทั้งวัน ทำอะไรก็ยิ้มได้ตลอดเวลาครับ

 

        กระผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อทั้งสองเป็นอย่างสูง ที่เปิดดวงใจของกระผมให้ได้พบกับแสงสว่าง เวลาหลวงพ่อคุณครูไม่เล็กมาเทศน์ทีไร เป็นโดนใจกระผมทุกทีเลยครับ แล้วเวลากระผมเห็นหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ในดีเอ็มซี กระผมก็จะรู้สึกดีมาก หลวงพ่อเป็นพระสงฆ์รูปเดียวในโลกที่กระผมเห็นแล้ว ทำให้กระผมยิ้มอย่างปีติใจเป็นสุขได้เสมอเลยครับ