Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ.2554หวิดหล่นเหว
อานุภาพสร้างพระธรรมกายประจำตัวตอน หวิดหล่นเหวเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยากราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงลูกชื่อ อรุณ เนตรทิพย์ อายุ 56 ปี เป็นคนจังหวัดเพชรบุรีค่ะ ลูกทำสวนทุเรียน และทุเรียนของลูกก็อร่อยมากเกินค่ามาตรฐานเลยเจ้าค่ะ หลวงพ่อคะ...ลูกเกิดในครอบครัวที่อยู่ในศีลในธรรม เนื่องจากมีคุณแม่ที่เป็นประดุจดังแม่พระ เพราะตั้งแต่เกิดมาเจอท่าน ก็เหมือนมีพระและมีวัดอยู่ในบ้านตลอดเวลา เพราะท่านชอบทำแต่บุญ ตักบาตรทุกวันไม่เคยขาดเลย ไปวัดไปวา และนั่งสมาธิเป็นอาจิณกรรม จนวาระสุดท้ายของชีวิต ท่าสุดท้ายที่ท่านสิ้นลม คือ ท่านั่งสมาธิ คุณแม่นั่งสมาธิตายค่ะ ทั้งๆที่ไม่ป่วยเป็นโรคอะไรเลยสักอย่าง กล่าวคือ ในช่วงที่ท่านอายุได้ 75 ปี ตอนบ่ายโมงกว่าของวันหนึ่ง พอท่านอาบน้ำอาบท่าเสร็จ ท่านก็สั่งลูกให้ไปเรียกเพื่อนของท่านมา แล้วท่านก็บอกเพื่อนว่า “นี่เธอ...ฉันจะไปแล้วเน้อ” จากนั้น ท่านก็ถามลูกว่า “บ่ายสองโมงรึยัง เพราะจะมีคนมารับ” พอลูกพยักหน้า ท่านก็นั่งสมาธิเลยค่ะ แล้วสักครู่ก็หมดลมหายใจตายในท่านั่งสมาธิ ทำให้ลูกภูมิใจมากค่ะที่แม่ตายแบบนี้ เพราะแสดงถึงความเป็นผู้มีศีลมีธรรมอย่างเข้มข้นของแม่ ซึ่งก็เพราะมีแม่แบบนี้แหละค่ะ ลูกๆของท่านจึงอยู่แต่ในศีลในธรรม กัลฯอรุณ เนตรทิพย์แต่หลังจากที่แม่ตายแล้ว ลูกก็เหมือนกับขาดพระในบ้านไป แต่ก็โชคดีค่ะ เพราะบุญบันดาลให้ลูกเปิดทีวีไปเจอพระรูปใหม่ในดีเอ็มซี ซึ่งก็คือหลวงพ่อนี่แหละค่ะ และพอดูไปดูมาก็เลยตามพี่สาวมาบวชอุบาสิกาแก้วตั้งแต่รุ่น 3 รุ่น 4 และก็รุ่น 5 ล่าสุด ที่วัดพระธรรมกาย ระเบียง 6 และก่อนหน้าที่จะมาบวช ลูกก็ได้ข่าวดีค่ะ เรื่องการสร้างพระธรรมกายประจำตัว ทำให้ลูกอยากสร้างมาก จนวันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2554 จึงรีบรวบรวมเงินทั้งหมดที่เก็บหอมรอมริบจากพักน้ำแรง มาทำบุญสร้างพระให้ตัวเองหนึ่งองค์ พร้อมกับพี่สาวก็สร้างของเขาเองอีกหนึ่งองค์อีกหนึ่งเดือนต่อมา ในวันที่ 10 มีนาคม พ.ศ.2554 ขณะที่ลูกขับรถกระบะขึ้นเขาไปทำไร่ โดยบรรทุกถังน้ำมันกับอุปกรณ์ในการทำไร่ต่างๆนานา อัดแน่นเต็มท้ายกระบะขึ้นไปด้วย จากนั้นลูกก็เข้าเกียร์ต่ำขับขึ้นเขาที่สูงชันไปตามทางที่คดไปเคี้ยวมา ซึ่งถ้าสภาพทางเป็นปกติแบบทุกวันก็ไม่เป็นปัญหาหรอกค่ะ แต่วันนี้ลูกดันขับตามรถขนเปลือกสับปะรดมาติดๆ รถขนเปลือกสับปะรดได้ทำน้ำสับปะรดไหลราดออกมานอกรถ ไหลเฉอะแฉะจนทางเละเทะเหนียวลื่นไปหมด ซึ่งด้วยความลื่นเละของถนนนี่เองค่ะ รถของลูกที่ขับตามมาก็เลยเสียหลักขับผิดท่า และทันใดนั้นเอง...ตัวรถมันก็หมุนติ้วควงเป็นลูกข่าง และถลาลื่นไหลลงไปตามทางขึ้นเขา ซึ่งขณะที่รถเหวี่ยงนี้เองค่ะ ลูกก็ไม่รู้จะให้ใครช่วยดี จึงรีบตั้งสตินึกถึงบุญสร้างพระขึ้นมาแบบบัดดลว่า “ฉันเพิ่งจะสร้างพระไป อย่าเพิ่งให้ฉันตายเลยนะ ให้บุญนี้มาช่วยฉันด้วย” และในเสี้ยววินาทีที่รถของลูกกำลังพุ่งถลาลงเหวนั่นเองค่ะ ก็เกิดปรากฏการณ์ประหลาด คือ อยู่ๆก็เหมือนมีแรงอะไรบางอย่าง มาปัดรถของลูกให้พุ่งเลยมาหยุดชะงัก จอดประจันหน้ากับเสาไฟฟ้าที่กั้นระหว่างเหวกับถนน ของทั้งหมดที่อยู่ท้ายกระบะก็ถูกเหวี่ยงปัดพุ่งดิ่งลงเหวไป ทำให้ลูกและรถรอดจากการตกเหวไปอย่างหวุดหวิด โดยที่ล้อหน้ากระแทกเสาไฟฟ้าเพียงเบาๆ รถจึงยุบไปเพียงนิดเดียวเท่านั้นค่ะ โอ...หลวงพ่อคะ ตอนนั้นมันตื่นเต้นเสียเหลือเกิน และเมื่อตำรวจพลร่มขึ้นมาช่วยลูก พอเขาได้เห็นวิถีการไถลของรถแล้ว เขาก็ทำหน้าตาตื่นตะลึง พร้อมกับรีบถามขึ้นทันควันว่า “ป้าไม่เป็นอะไรเลยรึ ป้าๆผมถามจริงๆเถอะ มีอะไรดีรึ ป้าห้อยพระอะไรบอกหน่อย” พอลูกฟังตำรวจถามดังนั้น จากความตกใจก็เปลี่ยนเป็นความปีติเบิกบาน ตอบไปอย่างมั่นใจว่า “ในรถป้าติดรูปพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และป้าก็นึกถึงบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัวที่เพิ่งทำไป” ต่อมาภายหลัง เรื่องราวของลูกกลายเป็นที่กล่าวขาน ดังกระฉ่อนไปทั่วสวนทั่วไร่ และพอใครมาถามรายละเอียดกับลูก ลูกก็เล่าถึงอานุภาพแห่งบุญจากการสร้างพระที่เกิดขึ้นจริงกับตัวลูก พูดจนมีคนพากันมาขอสร้างพระกับลูกด้วยถึง 25 องค์ หลวงพ่อคะ ลูกขอเล่าอานุภาพแห่งบุญจากการสร้างพระธรรมกายประจำตัวอีกเรื่อง กล่าวคือ แถวละแวกสวนของลูก ฝนฟ้ามันเป็นอะไรก็ไม่ทราบค่ะ ปีนี้มันไม่ตกมา 6 เดือนแล้ว จนชาวบ้านที่นี่บ่นกันอุบเลยค่ะ แต่เมื่อวันที่ 16 เมษายน พ.ศ.2554 ที่ผ่านมา พอลูกนิมนต์พระอาจารย์ไปที่สวนเพื่อถวายปัจจัยสร้างองค์พระเพิ่มอีก 3 องค์ คือ สร้างให้พ่อ ให้ปู่ ให้แม่ ปรากฏว่าหลังถวายเสร็จ วันรุ่งขึ้น ฝนตกใหญ่เลยค่ะ ตกติดๆกัน 3 วัน ทำเอาชาวสวนละแวกนั้นพากันเฮโลลั่นด้วยความดีใจ จนต่างมาบอกลูกว่า “รู้อย่างนี้...ให้ป้าอรุณทำบุญที่สวนไปตั้งนานแล้ว ฝนฟ้าจะได้ตกตามฤดูกาล ไม่ต้องเดือดร้อนกันแบบนี้” เห็นไหมคะ อานุภาพสร้างพระนี่แรงเหลือเชื่อ แต่ก็เป็นความจริง และด้วยความแรงแบบไม่หยุดไม่หย่อน พอในวันงาน 22 เมษายน พ.ศ.2554 ที่ผ่านมา ลูกจึงตัดสินใจสร้างพระเพิ่มให้สามีและหลานรวมเป็น 27 องค์แล้วค่ะ สุดท้ายนี้ ลูกอยากจะฝากบอกคนที่ตั้งเป้าปิดองค์พระ 67 องค์ว่า ลูกขอเอาใจช่วยนะคะ แล้วมาเจอกันตอนเวียนประทักษิณในวันวิสาขบูชาค่ะ กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงกัลฯอรุณ เนตรทิพย์สนใจสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวให้ตนเองและคนที่คุณรัก อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ ที่นี่ (คลิก)ต่อเวลาสร้างองค์พระ...ฉลองชัย ชิตัง เม
รับชมคลิปวิดีโอ 
http://goo.gl/tbctd
พิมพ์บทความนี้
