บ้านแตก...จึงได้มาบวช

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

            กระผม พระกฤษฎา สุตธมฺโม อายุ 20 ปี เข้าอบรมในโครงการบวชพระแสนรูป ภาคฤดูร้อน (รุ่นสามฤดู) ณ ศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียง 2 แม้ว่าโครงการอบรมจะจบลงไปแล้ว แต่กระผมขอต่อวีซ่า บวชต่อแบบวันต่อวันมาจนถึงปัจจุบันนี้ครับ และตอนนี้กระผมก็กำลังอบรมอยู่ที่ศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย (คอร์ 1 วิหารคด) เพื่อเตรียมตัวเป็นพระพี่เลี้ยงที่แสนดีในโครงการบวชพระหนึ่งแสนรูป รุ่นเข้าพรรษา (รุ่นที่ 4) ครับ

 

        กระผมเป็นอดีตหนุ่มน้อยหน้าใส ที่เกิดมาจากครอบครัวที่แตกแยก พ่อแม่ตบตี ทะเลาะเบาะแว้งกันเป็นว่าเล่น เกิดมาก็เห็นท่านทะเลาะกันแล้วครับ แทบไม่มีวันไหนที่จะไม่ได้ยินเสียงท่านทั้งสองคนด่าว่า หรือวางมวยตบตีกันกลางบ้านเลย และแน่นอนครับว่า กระผมจะต้องคอยทำหน้าที่เป็นกรรมการเข้าไปห้ามท่านทั้งสองคนเสมอ

 

 

 

        จนกระทั่งวันหนึ่ง ท่านทั้งสองคนได้ทะเลาะกันอย่างดุเดือนเลือดพล่าน ถึงขนาดขอปิดบัญชีและเลิกทางกันไป พ่อไปทาง แม่ไปทาง กระผมอยู่ตรงกลางไม่รู้ว่าจะไปกับใคร เพราะตอนนั้นท่านทั้งสองไม่มีใครคิดจะเอากระผมไปด้วยเลย กระผมได้แต่ร้องไห้เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น มันรู้สึกอ้างว้าง ว้าเหว่ และไม่เหลือใครเลย กระผมจึงไปขออาศัยอยู่กับพี่ชายก่อน และตอนนั้นแหละครับ เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้กระผมได้รู้จักคำว่า “ติดยา” ว่า...มันเป็นอย่างไร เพราะตอนนั้นกระผมได้เจอกับเพื่อนกลุ่มใหม่แถวๆบ้านของพี่ชาย กระผมจึงเริ่มรู้สึกสนุกและไม่เหงาเหมือนเมื่อก่อน วันๆกระผมเอาแต่ขลุกอยู่แต่ในก๊วนเพื่อนที่กินเหล้า เมายา สูบบุหรี่ เสพกัญชา แรกๆก็รู้สึกลึกๆนะครับว่า สิ่งที่เพื่อนทำอยู่มันไม่ดี แต่กระผมก็ไม่คิดอะไรมาก คิดว่ามานั่งเล่นๆสนุกๆจะได้ไม่เหงา แต่พอนานๆไป ชักเริ่มอยากลองบ้าง เพราะเพื่อนบอกว่า “ลองแล้ว...สุขใจสุดยอดเลย” เอาล่ะสิครับ โฆษณาจนน่าลอง กระผมก็เลยตอบสนอง เริ่มจากหัดดื่มเหล้าสูบบุหรี่จนติด พี่ชายเตือนแล้วเตือนอีก กระผมก็ไม่ฟังเพราะคิดว่า “ชีวิตนี้เป็นของกระผม กระผมจะทำอย่างไรกับตัวเองก็ได้”

 

        กระผมเปลี่ยนตัวเองใหม่ จากเด็กใสๆที่ไม่เคยแตะต้องของไม่ดีเลย คราวนี้ขอตั้งแนวทางใหม่ให้กับชีวิตว่า “เกิดมาทั้งที ขอชั่วเต็มที่ จะได้ไม่เสียชาติเกิด” กระผมลองหมดครับ ไม่ว่าเพื่อนจะให้ทำอะไร วันๆเอาแต่กินเหล้า สูบบุหรี่ เสพยากับเพื่อนๆ ไม่คิดที่จะทำอะไรแล้ว ใครเตือนอะไรกระผมก็ไม่ฟัง ตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่า “เพื่อนคือคนที่รักและดีกับเราที่สุด” กระผมเริ่มทำตัวแย่ๆ เกเรจนใครๆก็ต่างส่ายหัว หนีหน้า ไม่ขอยุ่งเกี่ยว กิตติศัพท์ความเหลวแหลกเล่าลือจนไปเข้าหูพ่อกับแม่ ท่านจึงออกมาตามหากระผม เพราะท่านรู้สึกผิดที่ทิ้งกระผมไปและทำให้กระผมต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้

 

        วินาทีแรกที่กระผมเห็นท่านทั้งสอง น้ำตากระผมก็ไหลเลยครับ ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้เจอท่านอีกแล้ว กระผมรีบวิ่งเข้าไปหาท่านและขอให้ท่านกลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม แปลกครับ...ท่านยอม แล้วเราก็ได้กลับมาอยู่ที่บ้านหลังเดิมอีกครั้ง และระหว่างที่กระผมกับพ่อและแม่กำลังอยู่กันในบ้าน จู่ๆก็มีหลวงพี่รูปหนึ่งเดินเข้ามา แล้วพูดกับแม่ของกระผมว่า “โยมๆมีลูกชายไหม หลวงพี่มาชวนลูกชายโยมบวช การบวช...นี่ได้บุญใหญ่นะ” แม่ของกระผมก็ตอบว่า “มีค่ะ และตอนนี้ลูกชายอายุครบบวชพอดี” แล้วแม่ก็หันมาหากระผม พร้อมกับพูดขึ้นว่า “ลูกๆบวชให้แม่นะลูก” กระผมอึ้งไปสักพักก็ตอบกลับว่า “ครับ...ผมจะบวชตอบแทนบุญคุณพ่อกับแม่ครับ” พร้อมกับเดินไปกราบขอโทษท่านในสิ่งที่ผิดเคยทำผิด ในสิ่งที่เคยทำให้ท่านต้องเสียใจกับการกระทำที่แล้วๆมาของกระผม และเขียนใบสมัครถวายกับหลวงพี่ทันทีในตอนนั้นเลย เพื่อยุติชีวิตเด็กเสเพลของกระผมเสียที

 

        หลังจากนั้น พอเข้าโครงการแล้ว กระผมก็หักดิบอบายมุขและสิ่งไม่ดีทุกอย่างทันทีครับ เปลี่ยนตัวเองใหม่ คิดว่า “นับจากนี้ไป ตัวเราแต่ก่อนนั้นได้ตายไปแล้ว เราจะเริ่มต้นใหม่ในเพศสมณะ” กระผมยอมเปลี่ยนตัวเองทุกอย่าง ไม่ว่าพระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงจะให้ทำอะไร กระผมก็ทำตามหมดครับ เพราะคิดว่า “เราเข้ามาบวชแล้ว ก็อยากจะตั้งใจฝึกตัวเป็นพระแท้ เพื่อที่พ่อกับแม่จะได้บุญเยอะๆจากการบวชของเราในครั้งนี้” และยิ่งได้มาเห็นพระพี่เลี้ยงที่ดูแลเอาใจใส่กระผมและเพื่อนๆในโครงการดีมาก กระผมเห็นท่านตื่นก่อนนอนทีหลังพวกกระผมเสมอ แต่ท่านก็ยังเบิกบาน ยิ้มแย้มแจ่มใส ดูแลพวกกระผมดีเหมือนเดิมจนจบโครงการ กระผมไม่เคยได้ยินท่านพูดคำว่า “เหนื่อย” ให้ได้ยินเลยครับ กระผมจึงรู้สึกประทับใจมาก และคิดว่า “เราจะต้องเป็นพระพี่เลี้ยงแบบนี้ให้ได้”

 

        ยิ่งทุกวันนี้ พอกระผมได้มาทราบมโนปณิธานของหลวงพ่อ กระผมจึงตัดสินใจบวชต่อ เพราะอยากจะอยู่ช่วยงานหลวงพ่อฟื้นฟูและกอบกู้พระพุทธศาสนาครับ กระผมอยากจะเป็นคนหนึ่งที่ได้ใช้กำลัง ใช้เรี่ยวแรง มาช่วยงานหลวงพ่อ ช่วยงานพระพุทธศาสนาให้เต็มที่ กระผมจะขอรับบุญทุกๆภารกิจที่ได้รับจากหมู่คณะให้เต็มที่และดีที่สุดครับ และตอนนี้กระผมกำลังอบรมเตรียมตัวที่จะเป็นพระพี่เลี้ยงในโครงการบวชพระหนึ่งแสนรูป รุ่นเข้าพรรษา กระผมจะตั้งใจฝึกตัวให้ดีที่สุด เพื่อที่จะได้เอาธรรมะและสิ่งดีๆที่ได้รับนี้ ไปให้กับพระน้องชายที่กำลังจะเข้ามาบวชในรุ่นเข้าพรรษานี้ครับ กระผมจะทำหน้าที่นี้ให้เต็มที่ และให้มากกว่าคำว่า “ดีที่สุด” ครับ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พระกฤษฎา สุตธมฺโม