Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 5 กันยายน พ.ศ.2555
ปรโลกนิวส์ ตอน โยมพ่อรังสรรค์ ตายแล้วไปไหน
ปรโลกนิวส์ ตอน โยมพ่อรังสรรค์ ตายแล้วไปไหน ตอนจบ
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
คำถามข้อที่ 4 สำหรับสะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลกในวันนี้จะเป็นคำแถม ที่แม้ไม่ได้ถามก็จะตอบให้ฟังซึ่งคำแถมในวันนี้ก็คือเรื่องราวการสร้างบารมีในพุทธันดรที่ผ่านมาของตัวลูก และพระพี่ชายของตัวลูกนั่นเอง
พุทธันดรที่ผ่านมาพระพี่ชายได้เกิดเป็นกุลบุตรหนุ่มรูปหล่อผู้เอาการเอางาน
คำตอบ.....เรื่องก็มีอยู่ว่าในพุทธันดรที่ผ่านมา ตัวลูกและพระพี่ชายของลูกก็ได้เกิดมาสร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะด้วยเช่นกัน เพียงแต่ตัวลูกและพระพี่ชายของลูกจะไม่ได้เกิดอยู่ในครอบครัวเดียวกันเหมือนอย่างเช่นในภพชาติปัจจุบันนี้
โดยในพุทธันดรที่ผ่านมาพระพี่ชายของลูกได้เกิดเป็น “กุลบุตรหนุ่มรูปหล่อผู้เอาการเอางาน”อยู่ในตระกูลของนายช่างที่ทำงานเกี่ยวกับการก่อสร้างอยู่ในแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวช ซึ่งตระกูลนายช่างของพระพี่ชายของลูกในภพชาตินั้นจะมีลักษณะคล้ายๆกับบริษัทรับเหมาก่อสร้างในยุคปัจจุบันนี้
พระพี่ชายได้กลายเป็นผู้ควบคุมดูแลการก่อสร้างที่มีความเชี่ยวชาญในงานก่อสร้างเป็นอย่างมาก
และเมื่อพระพี่ชายของลูก (ในภพชาตินั้น) เติบใหญ่ขึ้นมาตัวเขาก็ได้ตั้งใจช่วยเหลือกิจการงานทุกอย่างของครอบครัวเป็นอย่างดี ซึ่งพระพี่ชายของตัวลูก (ในภพชาตินั้น) จะมีอัธยาศัยที่ขยันขันแข็ง เอาการเอางานและเอาใจใส่ในงานทุกๆ อย่างที่ตัวเขารับผิดชอบอยู่เสมอๆ ด้วยอัธยาศัยดังกล่าวนี้เองจึงทำให้ตัวเขาได้กลายเป็นผู้ควบคุมดูแลการก่อสร้าง ที่มีความเชี่ยวชาญในงานก่อสร้างเป็นอย่างมากนั่นเอง
พระพี่ชายได้มารับเหมาดูแลการก่อสร้างในวัดใหม่ของพระเถระซึ่งในช่วงที่พระพี่ชายของลูก (ในภพชาตินั้น)ได้ทำงานเป็นผู้ควบคุมดูแลการก่อสร้างอยู่นั้น ณ ช่วงเวลานั้นก็ตรงกับช่วงเวลาที่วัดใหม่ของพระเถระ ผู้สืบทอดต่อจากพระมหาเถระหรือคุณยายอาจารย์ของเรา กำลังดำเนินงานก่อสร้างอยู่พอดี และเนื่องจากวัดใหม่แห่งนี้มีพื้นที่การก่อสร้างที่ค่อนข้างจะกว้างขวางเป็นอย่างมาก ดังนั้น เพื่อให้งานก่อสร้างวัดใหม่แห่งนี้สำเร็จลุล่วงอย่างรวดเร็วทางทีมงานสร้างวัดจึงได้มีการแบ่งพื้นที่ก่อสร้างออกเป็นหลายๆ ส่วนซึ่งหนึ่งในพื้นที่หลายๆ ส่วนนั้นก็มีพื้นที่การก่อสร้างอยู่ส่วนหนึ่ง ที่ทางทีมงานก่อสร้างได้มาติดต่อว่าจ้างให้พระพี่ชายของลูก (ในภพชาตินั้น) มารับเหมาดูแลการก่อสร้างในเขตพื้นที่ดังกล่าวซึ่งทางพระพี่ชายของตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ก็ได้ตอบรับภารกิจที่สำคัญนี้ด้วยความยินดีและเต็มใจเป็นอย่างมาก
ในช่วงเวลาพักจากการควบคุมงานก่อสร้างพระพี่ชาย
ก็จะหาโอกาสไปสนทนาธรรมและฟังธรรม
และเมื่องานก่อสร้างวัดใหม่ในพื้นที่ส่วนดังกล่าวได้เริ่มต้นขึ้นพระพี่ชายของตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ก็ได้เริ่มดำเนินการก่อสร้างในทันที ซึ่งในช่วงเวลาที่พระพี่ชายของตัวลูกพักจากการควบคุมงานก่อสร้าง ตัวเขาก็จะหาโอกาสไปสนทนาธรรมและฟังธรรม เกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตไม่ว่าจะเป็นเรื่องบุญ บาป หรือเรื่องกฎแห่งกรรมเป็นต้น ทั้งจากพระภิกษุผู้มีหน้าที่ดูแลการก่อสร้างและเหล่ากัลยาณมิตร ที่มาติดต่อประสานงานเกี่ยวกับการก่อสร้างกับตัวเขาอยู่หลายครั้ง หลายครา เมื่อพระพี่ชายของตัวลูก (ในภพชาตินั้น)ได้มีโอกาสฟังธรรมะและเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตที่มีเหตุมีผลและสามารถตรองตามได้เช่นนี้ จึงเป็นผลทำให้ตัวเขาเกิดความเลื่อมใสศรัทธาในธรรมะและหมู่คณะเป็นอย่างมาก
เมื่องานก่อสร้างได้สำเร็จเสร็จสิ้นลงไปตัวเขาจึงเริ่มเข้าวัดเพื่อฟังธรรมและปฏิบัติธรรมแบบจัดเต็ม
ในเวลาต่อมา เมื่องานก่อสร้างในส่วนที่พระพี่ชายของตัวลูก (ในภพชาตินั้น) รับผิดชอบอยู่ได้สำเร็จเสร็จสิ้นลงไปแล้วตัวเขาจึงเริ่มเข้าวัดเพื่อฟังธรรมและปฏิบัติธรรมแบบจัดเต็ม เมื่อพระพี่ชายของลูก (ในภพชาตินั้น) ได้มีโอกาสฟังธรรม, ปฏิบัติธรรม และได้ลิ้มรสแห่งธรรมจากการลงมือปฏิบัติด้วยตัวของเขาเองแล้ว ตัวเขาก็ยิ่งรู้สึกเลื่อมใสศรัทธาในธรรมะและหมู่คณะมากยิ่งขึ้นไปอีกไม่เพียงแค่นั้น ตัวเขายังเข้าใจถึงเป้าหมายของการเกิดมาสร้างบารมีที่ลึกซึ้งมากขึ้น มากขึ้น ไปเรื่อยๆ อีกด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้ พระพี่ชายของลูก (ในภพชาตินั้น) จึงได้ตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมีอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพันเรื่อยมา
ต่อมาตัวเขาได้ตัดสินออกบวชสร้างบารมีเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา
ต่อมาเมื่อพระพี่ชายของตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ได้มีอายุย่างเข้าสู่วัยกลางคนแล้ว ตัวเขาจึงได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดที่จะสร้างบารมีอย่างเข้มข้นยิ่งๆ ขึ้นไปด้วยการจากเรือนเหมือนนกที่จากคอนออกบวชสร้างบารมีเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา และหลังจากที่พระพี่ชายของตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ได้ออกบวชแล้ว ตัวเขาก็ได้ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมด้วยการฝึกตนทนหิวบำเพ็ญตบะเป็นพระแท้ อีกทั้ง ตัวเขายังได้ตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมควบคู่กับการทำหน้าที่เผยแผ่ธรรมะให้กับสาธุชนผู้มีบุญในที่ต่างๆไปจนตลอดชีวิตอีกด้วย และเมื่อพระพี่ชายของตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ว่างเว้นจากภารกิจงานเผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว ตัวเขาก็จะชอบปลีกวิเวกเพื่อประพฤติปฏิบัติธรรมอยู่เสมอๆและด้วยผลแห่งความเพียรที่ทำอย่างถูกหลักวิชชานี้เอง จึงทำให้ตัวเขา (ในภพชาตินั้น) มีผลการปฏิบัติธรรมที่ดีมากๆ คือ สามารถเข้าถึงพระธรรมกายที่ชัด ใส สว่างได้ในที่สุด
ในพุทธันดรที่ผ่านมานั้นตัวลูกได้เกิดเป็นกุลบุตรสุดหล่อในตระกูลที่เป็นสัมมาทิฐิ
ส่วนเรื่องราวการสร้างบารมีของตัวลูกในพุทธันดรที่ผ่านมานั้นตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ก็ได้เกิดเป็น “กุลบุตรสุดหล่อ”อยู่ในตระกูลที่เป็นสัมมาทิฐิและมีความเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมากและด้วยความที่ตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ได้เกิดอยู่ในครอบครัวที่เป็นสัมมาทิฐิและนับถือพระพุทธศาสนานี้เอง จึงทำให้ตัวลูกมีได้โอกาสติดสอยห้อยตามสมาชิกในครอบครัวไปเข้าวัดสั่งสมบุญ, ฟังธรรมและปฏิบัติธรรมตั้งแต่ยังเยาว์วัย
ตัวลูกได้ตัดสินใจสละชีวิตทางโลกแล้วก็เข้าวัดออกบวชเป็นสามเณร โดยไม่ลังเลเลย
และเมื่อเริ่มโตขึ้นจนสามารถจะบวชเป็นสามเณรได้แม้ว่าตัวลูกจะแลดูเป็นเด็กน้อยน่ารักเหมือนกับเด็กทั่วๆ ไป แต่หัวใจของลูกกลับมีความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะศึกษาพระธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ยิ่งๆ ขึ้นไป และด้วยความมุ่งมั่นที่เปี่ยมล้นอยู่ในหัวใจของตัวลูกนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกได้ตัดสินใจสละชีวิตทางโลกแล้วก็เข้าวัดออกบวชเป็นสามเณร โดยไม่ลังเลเลย หลังจากที่ตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ออกบวชเป็นสามเณรแล้ว ตัวลูกก็ได้ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนพระธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเรื่อยมา ซึ่ง ณ ช่วงเวลานั้นตัวลูกก็รู้สึกมีความสุขกับเพศภาวะของความเป็นสามเณรนี้เป็นอย่างมาก
เมื่อเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นตัวลูกมีความคิดว่าอยากที่จะไปเที่ยวเล่นสนุกสนานแบบชาวโลกบ้างแต่ก็ไม่เคยคิดที่จะลาสิกขาออกไป
ต่อมาเมื่อตัวลูก (ในภพชาตินั้น) เติบใหญ่เข้าสู่ช่วงวัยรุ่น ตัวลูกก็มีความคิดเกิดขึ้นมาบ่อยๆ ว่า “ตัวลูกอยากที่จะไปเที่ยวเล่นสนุกสนานแบบชาวโลกหรืออยากจะมีโอกาสไปท่องเที่ยวที่โน่นที่นี่เหมือนอย่างกับคนอื่นเขาบ้าง เพราะตั้งแต่เล็กจนโตตัวลูกก็ไม่เคยที่จะได้ไปเที่ยวที่ไหนเหมือนอย่างกับเด็กคนอื่นๆ เลย” และเมื่อความคิดเช่นนี้ได้เกิดขึ้นมาในใจของตัวลูก (ในภพชาตินั้น) บ่อยเข้าๆ ตัวลูกก็ได้ตั้งจิตอธิษฐานว่า “ ในภพชาติต่อๆ ไป ขอให้ตัวลูกได้มีโอกาสผ่านชีวิตในทางโลกอย่างเด็กๆคนอื่นเขาบ้าง และเมื่อตัวลูกเติบใหญ่เป็นหนุ่มแล้วก็ค่อยมาบวชในภายหลัง” ถึงแม้ว่าตัวลูก (ในภพชาตินั้น) จะมีความคิดดังกล่าวเกิดขึ้นมาในใจก็ตาม แต่ตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ก็ไม่เคยคิดที่จะลาสิกขาออกไปใช้ชีวิตแบบคฤหัสถ์เลยโดยตัวลูกก็ยังคงใช้ชีวิตอยู่เป็นสามเณรเรื่อยมาจนกระทั่ง เมื่อถึงคราวที่ตัวลูกมีอายุครบบวช ตัวลูกก็ได้ออกบวชเป็นพระภิกษุในบวรพระพุทธศาสนา
ตัวลูกได้ขันอาสาออกไปช่วยงานเผยแผ่ธรรมะของหมู่คณะที่ต่างแคว้นและเมื่อตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ได้บวชเป็นพระภิกษุในบวรพระพุทธศาสนาแล้ว ด้วยความรู้สึกนึกคิดที่ติดค้างคาอยู่ในใจของลูกมาตั้งแต่ตอนที่ยังเป็นสามเณร หรือความรู้สึกอยากที่จะไปเปิดหูเปิดตายังสถานที่ต่างๆ นี้เอง จึงทำให้ตัวลูกได้ขันอาสาออกไปช่วยงานเผยแผ่ธรรมะของหมู่คณะที่ต่างแคว้น และเมื่อถึงเวลาที่ตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ได้มีโอกาสออกจากบ้านเกิดเมืองนอน เพื่อไปเผยแผ่ธรรมะยังแคว้นต่างๆ จริงๆ ตัวลูกก็มีความรู้สึกเบิกบานและดีใจอย่างสุดขีดที่ตัวลูกจะได้มีโอกาสไปเยือนสถานที่ใหม่ๆ, ได้พบเจอกับผู้คนใหม่ๆ ที่หลากหลายได้เรียนรู้วัฒนธรรมที่แตกต่าง และได้ขบฉันอาหารที่มีรสชาติแปลกใหม่สมดังความตั้งใจที่ติดอยู่ในใจมานานเป็นต้นและด้วยความรู้สึกเหล่านี้เอง จึงทำให้ตัวลูกรู้สึกสนุกและมีความสุขในการทำหน้าที่เผยแผ่ธรรมะในดินแดนต่างๆ เป็นอย่างมากซึ่งตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ก็สามารถทำหน้าที่เผยแผ่ธรรมะนี้ได้เป็นอย่างดี
แม้งานเผยแผ่ธรรมะจะมากมายเพียงไรตัวลูกก็ไม่เคยลืมที่จะบำเพ็ญสมณะธรรมถึงแม้ว่าตัวลูก (ในภพชาตินั้น) จะรู้สึกเบิกบาน และสนุกสนานกับงานเผยแผ่ธรรมะในดินแดนต่างๆ มากมายเพียงไรก็ตาม แต่ตัวลูกก็ยังไม่ลืมว่าตัวลูกยังมีงานที่สำคัญที่สุดงานหนึ่งที่ไม่มีใครสามารถทำแทนตัวลูกได้ ซึ่งงานที่ว่านั้นก็คือ “งานหยุดนิ่งภายใน”นั่นเอง ดังนั้น ตัวลูกจึงไม่เคยลืมที่จะบำเพ็ญสมณะธรรมควบคู่ไปกับการทำกิจวัตรกิจกรรมของตัวลูกเลย แล้วในที่สุดความเพียรของตัวลูกก็ได้ผลิดอกออกผล คือตัวลูกสามารถทำใจหยุดใจนิ่งแล้วก็ได้เข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัด ใส สว่างได้ในที่สุด
ตัวลูกได้ตั้งใจทำหน้าที่เผยแผ่ธรรมะด้วยความสุข สดชื่น เบิกบานใจ
เมื่อตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ได้เข้าถึงพระธรรมกายที่เป็นที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงภายในแล้ว ตัวลูกก็รู้สึกว่า “ พระธรรมกายเป็นสิ่งที่ดีที่สุดและประเสริฐที่สุด ” แล้วความรู้สึกมหากรุณาปรารถนาอยากจะให้ทุกคนเข้าถึงความสุขเช่นนี้ก็ได้เกิดขึ้นมาพร้อมกับการเห็นและการเข้าถึงพระธรรมกาย ซึ่งความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่และเกิดขึ้นได้ยากมาก เพราะเป็นความรู้สึกที่อยากให้คนอื่นเขามีความสุขเช่นนี้บ้างเขาจะได้พ้นจากสภาวะที่เขาเป็นอยู่ซึ่งก็มีแต่เรื่องเดิมๆ และเมื่อความรู้สึกมหากรุณานี้เกิดขึ้นตัวลูก (ในภพชาตินั้น) จึงได้ตั้งใจทำหน้าที่เผยแผ่ธรรมะด้วยความสุข สดชื่น เบิกบานใจและสมัครใจ
ตัวลูกได้ไปเจอกับพระภิกษุหนุ่มรูปหนึ่งที่ตัวลูกรู้สึกถูกชะตามากเป็นพิเศษ
และในระหว่างที่ตัวลูก (ในภพชาตินั้น)กำลังทำหน้าที่เผยแผ่ธรรมะอยู่นั้น ตัวลูกก็ได้ไปหรือไปเจอกับพระภิกษุหนุ่มรูปหนึ่งที่ตัวลูกรู้สึกถูกชะตามากเป็นพิเศษโดยที่พระภิกษุรูปนี้จะเป็นภันเตของตัวลูก หรือได้บวชเป็นพระภิกษุก่อนที่ตัวลูกจะบวช ส่วนสาเหตุที่ทำให้ตัวลูกรู้สึกถูกชะตากับพระภิกษุรูปนี้ทั้งนี้ก็เป็นเพราะพระภิกษุรูปนี้มักจะชอบสรรหาเรื่องราวต่างๆ มาเล่าให้ตัวลูกฟังซึ่งตัวท่านก็สามารถเล่าเรื่องราวเหล่านั้นได้อย่างสนุกสนานและเปี่ยมไปด้วยสาระ ซึ่งก็ถูกกับจริตอัธยาศัยของตัวลูก (ในภพชาตินั้น) ที่ชอบเป็นผู้ฟังที่ดีด้วยนั่นเอง แล้วในที่สุดวันเวลาแห่งความคุ้นเคยก็ได้หล่อหลอมให้ตัวลูกกับพระภิกษุรูปนี้มีความสนิทสนมและคุ้นเคยกันจนกลายเป็นคู่ซี้พระพี่เลี้ยงกับพระน้องเลี้ยงที่มีความรักความผูกพันกันเหมือนอย่างกับเป็นพี่เป็นน้องที่เกิดตามกันมาเลยทีเดียว
พระภิกษุรูปนี้ก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนเลยเพราะท่านก็คืออดีตกุลบุตรผู้เอาการเอางาน
ซึ่งพระภิกษุรูปนี้ก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนเลย เพราะท่านก็คือ“ อดีตกุลบุตรผู้เอาการเอางาน”ซึ่งต่อมาก็คือพระพี่ชายของลูกในภพชาติปัจจุบันนี้นั่นเอง ดังนั้นด้วยความรักและความผูกพันที่ตัวลูกทั้งสองได้มีให้แก่กันและกันนี้เอง เมื่อมาส่งผลร่วมกับผลแห่งบุญต่างๆ ที่ตัวลูกทั้งสองได้มีโอกาสสั่งสมบุญสร้างบารมีร่วมกันในพุทธันดรที่ผ่านมา จึงเป็นผลทำให้ตัวลูกทั้งสองได้มาเกิดเป็นพี่น้องกันในภพชาติปัจจุบันนั่นเอง
ในพุทธันดรที่ผ่านมาทั้งตัวลูกและพระพี่ชายก็ได้ตั้งใจทุ่มเทสั่งสมบุญสร้างบารมีตราบกระทั่งหมดอายุขัย
ซึ่งในพุทธันดรที่ผ่านมาทั้งตัวลูกและพระพี่ชายของตัวลูกก็ได้ตั้งใจทุ่มเทสั่งสมบุญสร้างบารมีกับหมู่คณะไปตราบกระทั่งตัวลูกทั้งสองหมดอายุขัย เมื่อตัวลูกและพระพี่ชายของตัวลูกละอัตภาพจากโลกนี้ไปแล้ว ด้วยความรู้สึกปลื้มปีติใจในบุญที่ตัวลูกทั้งสองได้ทำหน้าที่เป็นผู้ให้ธรรมะหรือเป็นผู้ให้แสงสว่างแก่มวลมนุษยชาติอย่างมากมายนี้เองจึงทำให้ใจของตัวลูกทั้งสองผ่องใสสว่างไสว และปลื้มปีติใจเป็นอย่างมากว่า “ ตัวเราได้ใช้กายหยาบนี้สร้างบารมีอย่างคุ้มค่า ” แล้วตัวลูกทั้งสองก็ได้เดินทางกลับสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ได้อย่างสง่างามและปลื้มปีติใจไปตลอดเส้นทาง
ทุกๆ ชีวิตล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมทั้งสิ้น
จากเรื่องราวสะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลกที่เราได้ศึกษาเรียนรู้กันมานี้ก็สอนให้เราได้รู้ว่า ทุกๆ ชีวิตล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมทั้งสิ้น และชีวิตการเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏนั้นเป็นชีวิตที่ไม่ปลอดภัยเลย ดังพุทธโอวาทที่ว่า“สังสารวัฏนี้หาเบื้องต้นเบื้องปลายได้โดยยาก สัตว์ผู้พอใจในการเกิดย่อมเกิดบ่อยๆ และการเกิดบ่อยๆนั้น ตถาคตกล่าวว่าเป็นความทุกข์ เพราะสิ่งที่ติดตามการเกิดมานั้น ก็คือความแก่ชรา ความเจ็บปวดทรมานและความตาย อีกทั้ง ยังต้องประสบกับความพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก ต้องประสบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รัก ความโศก ความคร่ำครวญ ทุกข์กายทุกข์ใจ และความคับแค้นใจ ”
เราจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องศึกษาเรียนรู้เรื่องกฎแห่งกรรมซึ่งมีเฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น ให้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง
ดังนั้น เราจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องศึกษาเรียนรู้เรื่องกฎแห่งกรรม ซึ่งมีเฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น ให้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง เพื่อที่เราจะได้ดำเนินชีวิตได้อย่างถูกต้องและดีงามด้วยความไม่ประมาทอีกทั้งจะได้ตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมีและประพฤติดีปฏิบัติชอบตามหลักธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เช่น ละชั่ว ทำดี ทำจิตใจให้ผ่องใส หรือทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนาเป็นต้นจงอย่าท้อถอยในการสั่งสมบุญสร้างบารมีและอย่าคิดว่าบุญของเรามีเยอะแล้ว เพราะตราบใดที่เรายังไม่ถึงจุดหมายปลายทาง เราจะประมาทไม่ได้เลยจะต้องสร้างบารมีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป ซึ่งถ้าหากเราทำได้เช่นนี้ ชีวิตการสร้างบารมีของเราจะได้อยู่รอดปลอดภัย และมีชัยชนะในเส้นทางการสร้างบารมีไปตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม
กรณีศึกษากฎแห่งกรรมจากชีวิตจริง (Case study in real life)
บุคคลที่ปรากฏในเรื่องราวต่อไปนี้ มีตัวตนจริงในปัจจุบัน ประสบชะตากรรมขึ้นลงตามกระแสของวัฏฏะและกฎแห่งกรรม (ชมตัวอย่างบทสัมภาษณ์จากรายการชีวิตในสังสารวัฏ) ผู้อ่าน-ผู้ชมก็อย่าเพิ่งเชื่อหรือปฏิเสธในทันที ควรศึกษาหลักธรรมในพระพุทธศาสนา แล้วค่อยนำไปเป็นอุทธาหรณ์ในการดำเนินชีวิตต่อไป
"วิชชาธรรมกาย" เป็นความรู้ดั้งเดิมในพระพุทธศาสนา เมื่อปฏิบัติแล้วสามารถไปรู้ไปเห็นเรื่องราวกฎแห่งกรรม การเวียนว่ายในภพภูมิต่างๆ ตรงตามพระธรรมคำสอนในพระไตรปิฎก วิชชาธรรมกายจึงเป็นหลักฐานยืนยันการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งทันสมัยตลอดกาล (อกาลิโก)
http://goo.gl/CFHYd
พิมพ์บทความนี้
