Mobile Versionผลการปฏิบัติธรรมของกัลยาณมิตร หวัง เหม่ย หวิน (ประเทศสิงคโปร์)ดิฉันชื่อ หวัง เหม่ย หวิน อายุ 40 ปี จากประเทศสิงคโปร์ค่ะความสั้นยาวของชีวิตหาใช่เรื่องสำคัญไม่ มันขึ้นอยู่กับว่า เราได้ค้นหาตัวเองพบแล้วหรือยัง ดิฉันเคยพยายามค้นหาตัวเองมาตลอด เที่ยวแสวงหาคอร์สพัฒนาศักยภาพตนเอง และเคยมีประสบการณ์เข้าอบรมมาแล้ว แต่ก็ไม่ได้อะไรเลย จนกระทั่งวันหนึ่ง ในเดือนมกราคม พ.ศ.2550 ดิฉันพลิกอ่านข่าวในหนังสือพิมพ์ พลันสายตาก็สะดุดกับคอลัมน์ประชาสัมพันธ์คอร์สสมาธิ(Meditation) ที่มีโลโก้รูปเด็กผู้หญิงกำลังนั่งหลับตาพริ้มๆ นั่งหน้ายิ้มๆ อย่างสงบ ดิฉันบอกกับตัวเองทันทีว่า “เราลืมตาค้นหาตัวเองมาก็นานแล้ว แต่ก็ไม่เจอสักที ถ้าลองหลับตาดูบ้างอาจจะหาเจอก็ได้ เราต้องฝึกสมาธิ”ดิฉันจึงได้ไปที่ ศูนย์ปฏิบัติธรรมประเทศสิงคโปร์ สมัครเข้าคอร์สสมาธิระยะเวลา 3 เดือนทันที ที่นี่เองทำให้ดิฉันรู้จักวิธีการทำสมาธิที่ปฏิบัติอย่างง่ายๆ และสามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ ที่สำคัญดิฉันได้พบรอยยิ้มจากคุณป้าท่านหนึ่ง ซึ่งป่วยจากการได้รับการผ่าตัด แต่ใบหน้าของคุณป้าท่านนั้น ยังมีรอยยิ้มละไมอยู่เสมอ ทำให้ดิฉันรู้สึกว่า “การปฏิบัติธรรมมีประโยชน์มาก สามารถทำให้คนป่วยมีรอยยิ้มออกมาได้” แล้วใจก็เปิดรับ และเห็นความสำคัญของสมาธิมากขึ้นค่ะเดือนมิถุนายน พ.ศ.2550 ดิฉันได้มาปฏิบัติธรรมที่ สุขสว่าง อำเภอฮอด จังหวัด เชียงใหม่ พร้อมกับคณะผู้นำบุญชาวจีนทั่วโลก3 วันแรกของการปฏิบัติธรรม ดิฉันทำใจได้ไม่ดีนัก เหมือนสองไหล่ไม่ว่าง กลางใจไม่เกลี้ยง (สองไหล่แบกภาระเรื่องงาน ส่วนใจก็กังวลเรื่องครอบครัว) จนกระทั่งวันที่ 4 ของการปฏิบัติธรรม ดิฉันได้คิดว่า “ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไป คงจะไม่เข้าทีเสียแล้ว เราต้องเริ่มต้นใหม่ เอาประสบการณ์มาวิเคราะห์ว่า ที่ผ่านมาทำอะไรผิดวิธีหรือผิดหลักการหรือเปล่า”จึงพบว่า “ดิฉันยังสลัดเรื่องธุรกิจการงาน และเรื่องครอบครัวต่างๆไม่หมดจากใจ ไม่เป็นไร เริ่มต้นใหม่”เช้าวันรุ่ง ขึ้นดิฉันทำอารมณ์สบายๆ ออกกำลังกายยืดเส้นยืดสาย ให้ร่างกายผ่อนคลายที่สุด ทันทีที่เข้าห้องปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิ ดิฉันก็บอกกับตัวเองว่า “เรามาที่นี่เพื่อนั่งสมาธิ ใจเราต้องว่าง ปล่อยวางให้ได้” แล้วดิฉันก็ปล่อยวางทุกสิ่ง เอาใจมาวางไว้ที่ศูนย์กลางกาย อย่างเบาๆสบายๆ พออารมณ์เก่าสละออกไป อารมณ์ใหม่ดีๆก็ผลิบานออกมา ใจค่อยๆขยาย โปร่งเบา สบาย และสะอาดขึ้น ดิฉันรู้สึกสว่างไปทั้งตัว จากนั้นดิฉันก็มองเห็นสิ่งที่ไม่เคยพบมาก่อน นั่นคือ ดวงกลมๆใสๆที่ศูนย์กลางกาย ชัด ใส สว่าง และเกิดขึ้นมาเองเมื่อใจปล่อยวางทุกสิ่ง จิตนิ่งอยู่ภายใน โดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย รู้สึกดีใจมากๆและมีความสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นี่แหละคือสิ่งที่ดิฉันค้นหามานานตลอดชีวิตดิฉันรู้สึกว่า ในขณะนั้น ดิฉันรู้จักตัวเองเป็นอย่างดี รู้สึกถึงความสุขที่แตกต่างจากความสุขทั่วๆไป ดิฉันไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลย หากมีคนเอาเพชรเม็ดโตมาให้ ก็ไม่สามารถทำให้ดิฉันมีความสุขเท่านี้ได้อีกแล้วหลังจากนั่งสมาธิแล้ว ทุกอย่างก็ง่ายขึ้น ปัญหาใหญ่ๆกลายเป็นเรื่องจิ๊บๆ แต่ก่อนเคยชอบจับผิดคนอื่น แต่เดี๋ยวนี้ดิฉันมีมุมมองที่ต่างออกไป คิดสอนตัวเองได้ว่า ใจจับผิดเขาสิ่งผิดๆก็ติดในใจเรา แต่เมื่อใจเราจับดี สิ่งดีๆก็ติดกลางใจ เหมือนกระจกเงา ถ้าเรายิ้มให้...กระจกจะยิ้มตอบ ถ้าบึ้งใส่...กระจกก็บึ้งตาม แจกันใจจะมีค่า ถ้ารู้จักเลือกดอกไม้งามมาตกแต่งตอนนี้ ดิฉันรู้แล้วว่า อะไรคือสิ่งที่ถูกต้อง และควรทำ ดิฉันได้พบกับทิศทางที่ดีกว่า เข้าใจตัวเองมากขึ้น และดิฉันก็ได้เริ่มทำสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวดิฉันเองแล้วก่อนที่จะรู้จักสมาธิ ครอบครัวของดิฉัน ไม่ค่อยจะสมานฉันท์ ดิฉันรู้สึกว่า เข้ากับสามีไม่ค่อยได้ ถึงขนาดที่ไม่ยอมเจอหน้ากัน แล้วก็ถามตัวเองว่า ทำไมเราต้องมาแต่งงานด้วย หลังจากที่ได้พบกับสมาธิ ดิฉันเรียนรู้ที่จะรักตัวเอง เมื่อมองตัวเองมากขึ้น ทำให้มองอนาคตได้ชัดเจนขึ้น และสามารถควบคุมตัวเองได้ดี ยอมรับในตัวสามีได้ รวมไปถึงลูกๆของดิฉันด้วย เมื่อลูกๆทำผิด ดิฉันจะไม่มองว่าเป็นความผิด แต่กลับมองว่า เราจะทำอย่างไรให้พวกเขาเป็นเด็กดีให้ได้รัฐบาลของประเทศสิงคโปร์ ให้ความสำคัญกับการศึกษามาก ทำให้ประชาชนส่วนใหญ่มีการศึกษาค่อนข้างสูง พ่อแม่ส่วนใหญ่จะมีความคาดหวังกับอนาคตของลูกๆมาก ทำให้เด็กหลายคนมีความเครียดสูง ทุกคนต่างแข่งขันกันเพื่อที่จะได้สิ่งที่ดีที่สุด ทุกคนคาดหวังว่า จะต้องมีบ้านใหญ่ๆ รถยนต์หรูๆ เมื่อเกษียณอายุจะต้องมีเงินเก็บมากๆ ดังนั้น ทุกคนจะต้องขยันทำงานเก็บเงินให้ได้มากๆ เพื่อความมั่นคงในชีวิตบั้นปลาย เมื่อมีการแข่งขันกันมาก ทำให้เกิดปัญหาทางสังคมมากขึ้นเช่นกัน เช่น ปัญหาครอบครัว เนื่องจากผลการเรียนของลูกๆ ที่ไม่เป็นไปตามความคาดหวัง หรือ ปัญหาการฆ่าตัวตายเนื่องจากความอับอายจากการเป็นหนี้เป็นสิน แม้ว่าสิงคโปร์เป็นประเทศที่ประสบความสำเร็จทางด้านเศรษฐกิจ แต่เรายังต้องการความรู้ทางด้านจิตใจอยู่อีกมากดิฉันอยากเรียนรู้ และพัฒนาตัวเองให้มากขึ้น เพื่อที่จะนำศักยภาพนี้ไปเป็นต้นบุญต้นแบบให้กับคนอื่นต่อไป ทุกวันนี้คนเรามองกันที่การกระทำ ถ้าคนอื่นเห็นว่า เรามีการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น เขาก็จะปฏิบัติอย่างเราเองหลวงพ่อ เป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่มาก คำสอนของหลวงพ่อเป็นคำสอนที่นำสมัย โดยเฉพาะเรื่องความเป็นระเบียบเรียบร้อย และเรื่องการแสดงความเคารพต่อพระภิกษุสงฆ์ ดิฉันพบว่า นี่คือสิ่งที่สำคัญ เพราะหากเรายังรักษาวัฒนธรรมชาวพุทธนี้ไว้ได้ ลูกหลานของเราก็จะสามารถสืบสานวัฒนธรรมอันดีงามนี้ต่อไปดิฉันประทับใจที่หลวงพ่อสามารถยิ้มได้ตลอดเวลา และสามารถนำเทคโนโลยีที่ทันสมัย มาเป็นสื่อกลางในการสอน โดยเฉพาะกับคนรุ่นใหม่ และเป็นความอัศจรรย์ยิ่ง ที่หลวงพ่อสามารถสอนผู้คนได้มากมาย โดยเฉพาะเรื่องความสุขที่แท้จริง หลวงพ่อเป็นเหมือนผู้พิทักษ์จักรวาล และกราบขอบพระคุณหลวงพ่อด้วยความจริงใจเจ้าค่ะ
http://goo.gl/ZY9eT
พิมพ์บทความนี้
