Mobile Versionผลการปฏิบัติธรรมคุณโรนัลด์ (รอน) ฮัทชินสัน (แอฟริกาใต้)ผมชื่อ โรนัลด์ (รอน) ฮัทชินสัน เป็นชาวแอฟริกาใต้ เกิดและเติบโตที่แอฟริกาใต้ ทำธุรกิจร้านอาหารไทย และสปาที่โจฮันเนสเบอร์ก หรือ เมืองแห่งทองคำ เพราะเป็นดินแดนที่ขุดพบทองคำมากที่สุดในโลก เป็นเมืองที่มั่งคั่งร่ำรวยที่สุดในประเทศ
สภาพเศรษฐกิจและสังคมที่นี่ มีความเหลื่อมล้ำกันมากระหว่างคนผิวขาวกับคนผิวสี แม้จะเปิดเป็นประเทศเสรีมาหลายปี แต่ยังคงมีการเหยียดผิวให้เห็นอยู่ทั่วไป ผมโชคดีได้เกิดมาเป็นคนผิวขาว จึงถูกยกฐานะให้เป็นประชากรเกรด A ในสังคม ส่วนตัวผมเป็นคนมีไฟในการทำงาน และรักที่จะเป็นผู้นำอยู่ในสายเลือดผมลุยงานหนักมาเกือบทั้งชีวิต เช้าตื่นขึ้นมาก็มีแต่ งาน...งาน...งาน...ต้องเผชิญกับภาวะกดดันรอบด้าน ทำให้เครียดง่าย หงุดหงิดอารมณ์ร้อน ในชีวิตผมเคยประสบความสำเร็จถึงขีดสุด มีธุรกิจร้านอาหารหลายสาขา รวมถึงเคยตกต่ำอย่างสุดขีด ขาดทุนนับ10ล้านแรน (50ล้านบาท) แทบล้มละลาย ถึงแม้จะท้อแท้ แต่ก็ไม่คิดฆ่าตัวตาย พยายามหาทางข้ามอุปสรรคนั้นให้ได้ช่วงชีวิตมั่งคั่งร่ำรวย พร้อมทุกอย่าง แต่ผมกลับรู้สึกว่า ชีวิตไม่สมบูรณ์ เหมือนชีวิตได้ขาดหายไป แต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่หายนั้นคืออะไร ผมมีคำถามค้างคาหัวจิตหัวใจมากมาย จนวันหนึ่งผมได้มาพบ ศูนย์ปฏิบัติธรรมแห่งแรกที่เมืองโจฮันเนสเบอร์ก ได้พบพระภิกษุ ผมระเบิดคำถามของชีวิตไปมากมาย เมื่อผมได้รับคำตอบที่อธิบายอย่างง่ายๆแต่ชัดเจน ทำให้ช่องว่างโหวงเหวงที่มีอยู่ในใจนั้นถูกเติมเต็ม เหมือนประตูที่ถูกปิดตายซ้อนกันหลายชั้น ถูกเปิดออกทีละบาน ผมเข้าใจหลักธรรมของศาสนาพุทธมากขึ้น
สำหรับตัวผมเองกับคนในแอฟริกาใต้ ล้วนแต่อยากเห็นสันติภาพที่แท้จริงเกิดขึ้นในประเทศ และในโลก จากคำพูดที่ว่า “สันติภาพเริ่มต้นจากตัวเรา” ทำให้ผมฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้หลายอย่าง เป็น Keyword กุญแจที่ไขปริศนาไปสู่โลกกว้าง และแล้วการเดินทางสู่จุดหมายที่แท้จริงของผมก็เริ่มต้นขึ้นจากวันนั้น ผมจึงตัดสินใจฝึกสมาธิ(Meditation)ทันที แรกๆ ผมเห็นแต่ความมืด แต่สิ่งที่ผมสัมผัสได้ตั้งแต่ครั้งแรก คือร่างกายได้พักผ่อน จิตใจได้ผ่อนคลายจากความตึงเครียด เบาขึ้น สบายขึ้น แม้จะมีแต่ความมืดให้มอง ผมก็ไม่กังวล ยังคงนั่งมองความมืดนั้นต่อไปเรื่อยๆ เป็นประจำทุกวันสองอาทิตย์ผ่านไป โลกมืดภายในที่ผมเคยเฝ้ามอง ก็ได้ให้รางวัลแก่ผม คือ เริ่มมีดวงดาวเล็กๆ สว่างสุกใสปรากฏที่กลางท้อง และดาวดวงนั้นก็สว่างขึ้น ขยายใหญ่ขึ้น จนกลายเป็นดวงจันทร์ที่สุกปลั่ง นุ่มนวลอ่อนโยน รู้สึกเหมือนตัวเองโปร่งบางลงเรื่อยๆ จนกลมกลืนไปกับความสว่างนั้น ผมมีความสุขอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนในชีวิต เบิกบาน ทรงพลัง แต่สงบยิ่ง เหมือนร่างกายมีพลังมหาศาลตั้งแต่ผมฝึกสมาธิ ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงในชีวิต ผมทำงานได้มากกว่าเดิม รู้สึกอยากยิ้มอย่างมีความสุขอยู่เสมอ ทั้งที่ผมเป็นคนยิ้มยาก ผมใจเย็นขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อทุกวันนี้สมาธิ ได้กลายเป็นสิ่งที่ชีวิตผมขาดไม่ได้ ผมนั่งทุกวัน วันละ 2ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย และพาพนักงานคนไทยที่ร้านให้มานั่งสมาธิที่ศูนย์ทุกเช้า ก่อนเริ่มงานทุกวัน โดยผมก็ได้มานั่งสมาธิพร้อมกับพวกเขาด้วย ผลจากการพาพนักงานมานั่งสมาธิเพียงหนึ่งเดือน พวกเขาเปลี่ยนแปลงไปมาก ปัญหาต่างๆ ในร้านลดลงจนเกือบไม่มีอีกเลย ทั้งการทะเลาะเบาะแว้ง หรือลักขโมย ทุกคนทำงานร่วมกันอย่างมีความสุขมากขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ ผมได้มีโอกาสมาที่เมืองไทย ได้กราบพระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณครูไม่ใหญ่ ผมประทับใจมาก การพบหลวงพ่อครั้งแรก ผมไม่ตื่นเต้นเหมือนคนอื่นๆเลย แต่รู้สึกเหมือนได้พบกับผู้คุ้นเคย ที่จากกันไปนาน แล้วได้กลับมาพบกันอีก ผมประทับใจเรื่องคุณยายอาจารย์มากครับ คุณยายเป็นต้นแบบที่ดีในทุกๆ เรื่องโดยเฉพาะเรื่องความสะอาด คุณยายลงมือขัดห้องน้ำเอง ถอนหญ้าเอง กวาดพื้นเอง วัตรปฏิบัติเหล่านี้ทำให้ ผมขอยึดคุณยายเป็นต้นแบบด้วยการเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับพนักงานทุกคนที่นี่ ด้วยการลงมือทำบุญทุกบุญด้วยตัวเอง นั่งสมาธิด้วยตัวเอง และชักชวนคนอื่นนั่งผมตั้งใจว่า คุณยายเริ่มสร้างวัดเมื่ออายุ 60ปี ยังสร้างวัดใหญ่โตได้ขนาดนี้ ผมก็อายุ 60ปี พอดี ผมจะต้องสร้างวัดแห่งแรกในทวีปแอฟริกาให้สำเร็จให้ได้ ผมเชื่อมั่นว่าต้องทำได้ครับสุดท้ายนี้ ผมกราบขอบพระคุณคุณครูไม่ใหญ่ เป็นอย่างสูง ที่ส่งพระอาจารย์ และเจ้าหน้าที่มาประจำที่โจฮันเนสเบอร์ก ทำให้พวกเราได้รู้จักกับการนั่งสมาธิ รู้จักหนทางสายกลาง ขอบพระคุณหลวงพ่อที่เชื่อมั่น และมอบหมายงานสำคัญให้ผม ได้สร้างสันติภาพในดินแดนแห่งนี้ให้สำเร็จชีวิตต่อไป ผมขออุทิศให้กับการนั่งสมาธิเพียงอย่างเดียว ผมคิดว่ายังมีสมาธิที่ต้องศึกษาอีกมาก นี่เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของผมเท่านั้น นอกจากผลการนั่งสมาธิที่ดีขึ้นเรื่อยๆแล้ว ผมจะนำความสำเร็จของการสร้างวัดไทยแห่งแรกของแอฟริกาใต้ มาถวายหลวงพ่อให้ชื่นใจด้วยครับ
http://goo.gl/95oEj
พิมพ์บทความนี้
