Mobile Versionของกัลฯ เรือนงาม แพงไพรี (สวิตเซอร์แลนด์)ลูกชื่อ เรือนงาม แพงไพรี อายุ 40 ปี อาชีพครูสอนภาษา ปัจจุบันอยู่เมืองเบียน ประเทศสวิสเซอร์แลนด์ มีบุตรชายสองคน คนโตชื่อ ด.ช. พิชญ์ธีรัตม์ (โต๋) อายุ 14 ปี คนเล็กชื่อ ด.ช. หรัณย์ภาคย์ (โกลด์กี้) อายุ 11 ปี ลูกได้มาวัดพระธรรมกายครั้งแรกเมื่อ 17 ปีที่แล้ว สมัยเป็นนักศึกษา แล้วก็ห่างวัดไปจนอายุ 39 ปีได้กลับมาเจอหมู่คณะอีกครั้งหนึ่ง โดยมีพี่สาวคนโตที่อยู่ประเทศอังกฤษแนะนำให้ดูรายการธรรมะทาง DMC และที่บ้านพี่สาวนี้เอง ลูกได้พบพระภิกษุ ท่านบอกกับลูกว่า “เป็นครูสอนหนังสือ ให้ความรู้ทางโลกแล้ว ควรจะให้ความรู้ทางธรรมด้วย”พอลูกกลับมาที่สวิส ลูกจึงเปิดเว็บไซต์ DMC และเริ่มศึกษาธรรมะอย่างตั้งใจ ต่อมาก็มาคิดว่า ไม่ว่าจะอ่านหนังสือมากแค่ไหน จะฟังธรรมะมากเพียงไร ก็จะไม่เข้าถึงธรรมเลย ถ้าไม่นั่งสมาธิ(Meditation) ลูกอยากเข้าถึงธรรม จึงลงมือตั้งใจนั่งสมาธิ อย่างจริงจังก่อนปฏิบัติธรรม ลูกจะอาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาด ปล่อยวางจากภารกิจเหมือนโยนขยะออกจากใจ แล้วเข้าห้องพระ ทำใจเหมือนนั่งอยู่ในทุ่งนาโล่งกว้างเขีวยขจี พออารมณ์ร่างเริงเบิกบาน ก็เริ่มวางใจ โดยตรึกนึกว่า กายของเราไม่มีอวัยวะภายใน เป็นปล่อง เป็นโพรง เป็นแก้วกลวงใส แล้วค่อยๆหย่อนใจเข้าไปในศูนย์กลางกายฐานที่ 7 มีความรู้สึกว่า กายเบา ใจเบา บางครั้งก็เห็นแสงนวลเหมือนแสงไฟฟ้าผ่านเข้ามาให้เห็น บางครั้งก็เห็นดวงกลมเหลืองผุดขึ้นมา จากหนึ่งดวง เป็นสองดวง สามดวง ซ้อนกันเป็นดวงเดียวกัน พอถึงเวลานอนลูกก็ทำสมาธิไปด้วย ขณะที่เอาใจวางเบาๆที่กลางท้อง ลูกก็เห็นองค์พระสีขาว ขนาดเต็มองค์นั่งขัดสมาธิอยู่กลางท้อง รู้สึกตัวเบา ตัวลอย ถูกดูดกลืนเข้าไปกับองค์พระ เหมือนอยู่ในห้วงอวกาศ มีความสุขอย่างมากๆเลยเจ้าค่ะ หลังจากนั้นหลับตาลืมตาทีไร ลูกก็เห็นองค์พระอยู่กลางท้องตลอดเวลาเมื่อก่อนลูกเป็นคนใจร้อน หงุดหงิด และโกรธง่าย ถ้าลูกศิษย์ไม่ทำการบ้าน ขี้เกียจ และไม่อ่านหนังสือมาล่วงหน้า อารมณ์ฉุนปานพริกไทยจะเกิดขึ้นมาทันที แต่หลังจากนั่งสมาธิแล้วลูกก็เปลี่ยนไป ใจเย็นและอดทนที่จะอธิบายบทเรียนซ้ำๆ อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย จนกว่าลูกศิษย์เข้าใจ โดยมีคำว่า “ฉันจะเป็นแสงสว่างให้แก่เธอ” ส่งเสียงเป็นกำลังใจอยู่ภายในใจเสมอ ลูกคิดว่า นอกจากจะเป็นแสงสว่างในทางโลกแล้ว ต้องเป็นแสงสว่างในทางธรรมด้วย จึงเริ่มต้นเป็นกัลยาณมิตรโดยเอาหนังสืออยู่ในบุญ ที่มีภาพงานบุญให้ลูกศิษย์ดู นำหนังสือและแผ่น CD สวดมนต์ทำวัตรเช้า- เย็นมอบให้ด้วย พอมีพระมาเป็นเนื้อนาบุญที่บ้าน ลูกก็จะโทรไปเชิญพ่อแม่และนักเรียนและคนต่างชาติมาร่วมสวดมนต์ที่บ้าน โดยทุกคนจะสวมชุดขาวเหมือนกันหมดส่วนสามีของลูก กัลฯ ปิแอร์ อองเดย์ อายุ 63 ปี ทำงานเกี่ยวกับด้านการผลิตนาฬิกา เขาบอกว่า ตัวเขาเกิดมาไม่มีศาสนา แต่ก็ยึดหลักการว่า ศาสนาไม่เกี่ยวแต่ขอเอี่ยวบุญด้วย คอยทำหน้าที่ขับรถรับส่งพระสงฆ์ที่สถานีรถไฟมาบ้านอยู่เสมอ พร้อมทั้งจัดเตรียมสถานที่ให้เหมาะสมแก่การปฏิบัติธรรม เขาบอกกับลูกว่า “ใจคุณมีแต่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าอยู่ในใจตลอดเวลาแต่กายคุณอยู่กับผม ผมรู้สึกโชคดีที่ได้มาใช้ชีวิตร่วมกับคุณ”พอว่างจากสอนหนังสือลูกก็จะมานั่งเรียนวิชาธรรมะจาก DMCและก็นำเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตจากตัวอย่าง Case study มาเป็นนิทานสอนลูกก่อนเข้านอน จากนั้นลูกโต๋และโกลกี้ ก็จะมานั่งดู DMC สวดมนต์ทำวัตรเช้า-เย็นและลงมือฝึกนั่งสมาธิร่วมกัน ปฏิบัติอย่างนี้ทุกวันโต๋และโกลด์กี้พูดจาไพเราะมากขึ้น ผลการเรียนของลูกทั้งสอง สร้างชื่อเสียงให้แก่ครอบครัว และประเทศไทยคือ สอบได้ที่หนึ่งของห้อง ครูประจำชั้นของโกลด์กี้ได้พูดกับลูกว่า “ตั้งแต่เป็นครูสอนหนังสือมาจนใกล้จะเกษียณอายุ เพิ่งได้มีโอกาสสอนเด็กไทยที่เรียนรู้ได้เร็ว เขาสามารถจบชั้นป. 3 ได้ภายในสามเดือน เขาอยู่ในร่างเด็กแต่ความรับผิดชอบเหมือนผู้ใหญ่” ครูพูดว่าเก่งทั้งพี่และน้องเลยนะ คุณมีเทคนิคอย่างไร ในการสอนลูกให้เก่ง ลูกก็ตอบสั้นๆว่า "ให้ดู DMC และนั่งสมาธิทุกวันสิคะ"ลูกชายคนโต ที่ชื่อ โต๋ เขามีผลการนั่งสมาธิมาเล่าให้ฟังดังนี้ค่ะ“นั่งสมาธิแล้ว ผมรู้สึกเบาสบาย เหมือนลอยในจักรวาล ไม่มีน้ำหนัก บางทีก็เห็นเป็นจุด เกิดจุดแสงไฟที่ใกล้เข้ามาแล้วก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ผมมีความสุขภายในมากเลยครับ”ลูกโต๋ ได้เป็นตัวแทนของโรงเรียน ไปสอบแข่งขันคณิตศาสตร์ก็ชนะเลิศได้ที่หนึ่งของภาค พอประกาศรับรางวัล มีครูบาอาจารย์หลายท่านมาแสดงความดีใจ และสงสัยว่า ทำอย่างไร เด็กไทยจึงชนะเด็กฝรั่งได้ ลูกรู้สึกภูมิใจ อย่างน้อยก็ทำให้คนฝรั่งได้รู้ว่า “เด็กไทย ไม่ได้โง่อย่างที่คุณคิด”พอโรงเรียนเลิก โต๋ก็ชักชวนเพื่อนๆกลุ่มละประมาณ 3-5 คนมาดู DMC นรก-สวรรค์ กฎแห่งกรรม และนั่งสมาธิที่บ้านเป็นประจำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งทุกวันพระไม่พลาดเลย หลังจากการนั่งสมาธิ เพื่อนๆของโต๋ได้พูดว่า ขอบคุณโต๋มากที่เป็นผู้แนะนำการนั่งสมาธิ ทำให้พวกเขาได้เข้าใจจุดมุ่งหมายของชีวิตที่แท้จริง ซึ่งไม่มีใครได้อธิบายบอกพวกเขามาก่อน ไม่เช่นนั้นพวกเขาก็จะไม่รู้จักบุญ-บาป และทำผิดศีลทั้ง 5 ข้ออยู่ทุกวันด้วยความไม่รู้ส่วนลูกชายคนที่ 2 ชื่อโกลด์กี้ เขาเล่าผลการปฏิบัติธรรมให้ฟังดังนี้“ผมนั่งหลับตาผ่อนคลายสบายๆ เอาใจไว้ที่ศูนย์กลางกาย ไม่คิดถึงเรื่องอื่นเลย แล้วก็ภาวนาว่า สัมมา อะระหัง ไปเรื่อยๆ นั่งครั้งแรกตัวหนัก ปวดเมื่อยไปหมด หลังจากนั้น ผมก็เริ่มดีขึ้น ไม่ปวดไม่เมื่อย ต่อมา ก็เห็นดวงแก้วใสผุดขึ้นมาจากศูนย์กลางกาย เห็นพระประธานสีทอง เห็นหลวงปู่ และคุณยาย ผุดซ้อนขึ้นมาที่ศูนย์กลางกาย รู้สึกตัวเบา มีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเลยครับ”เดือนกรกฎาคมปี พ.ศ.2549 ที่ผ่านมา ลูกโต๋และโกลด์กี้ ได้มีโอกาสมาบวชในโครงการสามเณรโรงเรียนนานาชาติ รุ่นที่ 1 หลังจากลาสิกขาแล้ว ก็ได้นำความรู้และประสบการณ์มาถ่ายทอดให้เพื่อนๆฟัง ปัจจุบันนี้ก็ประคับประคองเพื่อนๆต่างชาติ ฝรั่งเศส, เชคฯ และ สวิส มานั่งสมาธิเป็นประจำลูกกราบขอบพระคุณครูไม่ใหญ่ ที่ทำให้ครอบครัวของลูกเป็น ครอบครัวแก้ว ครอบครัวธรรมกาย ครอบครัวตัวอย่างของโลก และลูกทั้งสองเป็นลูกทั้งเก่งและดี เป็นยอดกัลยาณมิตร ที่นำวิชชาธรรมกาย เผยแผ่ให้สว่างไสวไปทั่วสวิสเซอร์แลนด์ค่ะ
http://goo.gl/dsQcB
พิมพ์บทความนี้
