โอวาทหลวงปู่วัดปากน้ำเกี่ยวกับการทำทานและรักษาศีล

พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากนำ้ภาษีเจริญ (สด จันทสโร) ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย พระผู้ปราบมาร

พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากนํ้า ภาษีเจริญ พระผู้ปราบมาร สอนเอาไว้เสมอ ว่า

“การให้ไม่มีอด ไม่มีหมด ไม่มีจน ตลอดกาล”

“ทานบารมีนี้อย่าได้ขาด ถ้าหากขาดทานบารมีแล้ว จะสร้างบารมีอย่างอื่นมันก็ไม่สะดวก”

โอวาทหลวงปู่ เกี่ยวกับ การหาทรัพย์

“ในโลกมนุษย์ ถ้าเรามีบุญเสียแล้ว จะค้าขายก็ร่ำรวย จะทำงานทำกิจการอะไรก็เจริญ จะหาทรัพย์สมบัติก็ได้คล่องสะดวก สบายไม่ติดขัดแต่ประการใด

ถ้าว่าไม่มีบุญแล้วจะทำอะไรก็ติดขัดไปเสียทุกอย่างทุกประการ ดังนั้น จึงได้ชวนพวกเราให้มาทำบุญ ทำกุศลเสีย จะได้เลิกจนเลิกทุกข์ยากลำบากเสียที”

โอวาทหลวงปู่ เกี่ยวกับ นึกถึงบุญ

“ต้องนึกถึงบุญ สิ่งอื่นอย่าไปนึก นึกถึงบุญแต่เพียงอย่างเดียว เมื่อต้องภัยได้รับความทุกข์ยากลำบากอย่างใด…ก็ให้นึกถึงบุญ เอาใจไปจรดอยู่ที่บุญ ทำมาค้าขายอะไรก็ให้เอาใจไปจรดอยู่ที่บุญนั้น… จะได้ค้าขายคล่องได้กำไรเกินควรเกินค่า…”

โอวาทหลวงปู่ เกี่ยวกับ ดวงบุญช่วย

เมื่อสละไทยธรรมเสร็จ ขาดลงไป มอบให้แก่พระภิกษุ พระภิกษุรับ เป็นสิทธิใช้ได้บริโภคได้ ให้เด็กให้เล็ก ให้ใครก็ได้ เป็นสิทธิ์ของผู้รับ ขาดจากสิทธิ์ของผู้ให้ขณะใด ขณะนั้นแหละ ปุญฺญาภิสนฺทา บุญไหลมาจากสายธาตุสายธรรม ของตัวเองโดยอัตโนมัติ เข้าสู่อัตโนมัติ คือดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์ ใสบริสุทธิ์เท่าฟองไข่แดงของไก่ ในกลางกายมนุษย์นี้ กลางดวงนั่นแหละ เป็นที่ตั้งของบุญ บุญไหลมาติดอยู่กลางดวงนั้น

เมื่อต้องภัยได้ทุกข์อะไร จรดอยู่ดวงบุญนั้น ให้ดวงบุญนั้นช่วย อย่าไปนึกถึงสิ่งอื่นนะ นึกถึงบุญกุศลที่ตนกระทำนั้นแหละ เป็นที่พึ่งของตัวจริง ช่วยตัวได้จริงๆ.

ที่มา: มรดกธรรม เล่มที่ ๑ หน้าที่ ๒๑๔ – ๒๑๕ (กัณฑ์ที่ ๖ สังคหวัตถุ (๒๐ กันยายน ๒๔๙๖)

โอวาทหลวงปู่เกี่ยวกับการรักษาศีล

ศีลเป็นทางมาแห่งทรัพย์

“ เสียทรัพย์เสียไป ศีลอย่าให้เสีย ต้องรักษาไว้ ศีลเป็นสิ่งที่สร้างทรัพย์เจ้าทรัพย์…

ถ้าว่ามีศีลละก็… ได้ชื่อว่าเป็น คนดี คนบริสุทธิ์แล้ว เป็นเจ้าทรัพย์

ทรัพย์ดึงดูดในโลกให้มาหา… ไม่ต้องเดือดร้อนอะไร ให้บริสุทธิ์จริงๆนะ อย่าบริสุทธิ์จอมปลอม ไม่ได้นะ…”

หลวงปู่วัดปากน้ำ ทำทานกับสุนัข

ขณะที่หลวงปู่วัดปากน้ำเรียนหนังสืออยู่ที่วัดพระเชตุพนฯ ท่านลำบากในเรื่องอาหารบิณฑบาตมาก บางวันบิณฑบาตได้ไม่พอฉัน บางวันได้เพียงส้มผลเดียว บางวันไม่ได้เลย

มีอยู่วันหนึ่ง หลวงปู่ออกบิณฑบาตไม่ได้อะไรเลย วันต่อมาก็ไม่ได้อีก ท่านคิดว่า "เราเป็นผู้มีศีล จะอดตายหรือ ถ้าเป็นจริงก็ยอมตายบิณฑบาตไม่ได้ข้าว ก็ไม่ฉันของอื่น ยอมอด เพราะคิดว่าถ้าเราตายลงไป ภิกษุหมดทั้งนคร ต้องมีอาหารบิณฑบาตพอหมดทุก ๆ รูป เพราะคนลือ ก็จะพากันสงสารพระภิกษุไปตาม ๆ กัน" จึงไม่ยอมดิ้นรนแสวงหาอาหารด้วยวิธีการอื่น

ในวันที่สาม ท่านออกบิณฑบาตอยู่จนสาย ได้ข้าวเพียง 1 ทัพพี กับกล้วยน้ำว้า 1 ผล เมื่อกลับมาถึงกุฏิ ท่านรู้สึกอ่อนเพลียมาก เพราะไม่ได้ฉันมา 2 วันแล้ว

หลังจากพิจารณาปัจจเวกขณ์เสร็จแล้วจึงเริ่มฉัน เมื่อฉันเข้าไปได้หนึ่งคำ ก็เหลือบไปเห็นสุนัขตัวผอมเดินโซเซมา เพราะอดอาหารเช่นกัน แม้ท่านกำลังหิวจัด เพราะอดอาหารมาหลายวัน ก็ยังมีความเมตตาสงสารสุนัขตัวนั้น

จึงแบ่งข้าวที่เหลืออีกคำหนึ่งกับกล้วยอีกครึ่งผลให้สุนัขตัวนั้น พร้อมทั้งอธิษฐานจิตว่า "ขึ้นชื่อว่าความอดอยากเช่นนี้ ขออย่าให้มีอีกเลย”

นับจากวันนั้น ด้วยอำนาจบุญที่ได้สร้างมหาทานบารมีในครั้งนั้น เมื่อไปบิณฑบาตที่ไหน ท่านก็ได้อาหารมากมายจนฉันไม่หมด และยังได้แบ่งถวายให้กับพระภิกษุรูปอื่น ๆ ด้วย

ต่อมาเมื่อหลวงปู่เป็นเจ้าอาวาสวัดปากน้ำ ก็สามารถเลี้ยงพระภิกษุและสามเณรได้มาที่สุดในยุคนั้นวันละ 500 รูป

วัดปากน้ำไม่เคยขาดข้าวสาร

ภาพจำลอง บรรยากาศวัดปากน้ำสมัยที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ยังมีชีวิตอยู่

มีอยู่วันหนึ่ง หลวงปู่วัดปากน้ำกำลังแจกของ โยมท้วมมาบอกว่า “หลวงพ่อ มะพร้าวหมดแล้ว ข้าวสารก็หมด” ตอนนั้นวัดยังเพิ่งเริ่มสร้างยังไม่สบายเหมือนสมัยนี้

หลวงปู่ก็ตอบกลับไปว่า “อือ ๆ โยมไม่เป็นไร โยมไปเถอะ เดี๋ยวเขาเอามาให้”

วันรุ่งขึ้น มีโยมนำมะพร้าวมาจากบางช้าง ๒ ลำเรือ ข้าวสารมาจากไหนไม่ทราบ จำนวนมาก พระภิกษุและสามเณรขนกันหลายรอบทีเดียว

หลวงปู่ท่านบอกว่า “ยิ่งให้ยิ่งได้ ยิ่งหวงยิ่งอด หมดก็ไม่มา เราไม่หวงกัน เราก็ไม่อด หมดก็มาเรื่อย ๆ”

ท่านบอกให้ยกจิตให้สูง แผ่เมตตาออกไปให้ได้ ผลจากการแผ่เมตตา ใครเป็นญาติอยู่ที่ไหนก็จะนำมาให้

พระภาวนาวิสุทธิคุณ

๒๑ เม.ย .๓๕

บทความที่คุณอาจชอบ

โอวาทหลวงปู่วัดปากน้ำเกี่ยวกับการให้ทานและรักษาศีล