แอบถ่าย​ ​เดี่ยว​ 7 ‘​แต้พานิช​’ ​บรา​เธอร์​

  ซึ่ง​ทั้ง​หมดนี้​เป็น​สิ่งที่หนัง​ “​แอบถ่าย​ ​เดี่ยว​ 7” ​ได้​บันทึกภาพชีวิตการทำ​งาน​ทั้ง​เบื้องหน้า​และ​เบื้องหลัง​ ​ของชาย​

ผู้​ร่ำ​รวยอารมณ์ขัน​และ​แปลงมัน​เป็น​ทุน​ ​สร้างราย​ได้​จน​สามารถ​ต่อยอด​ความ​สำ​เร็จทางธุรกิจอีกมากมายตามมา​ ​ท่ามกลางเสียงหัวเราะที่ฉาบ​อยู่​บนใบหน้าของ​ผู้​ชม​ ​นับ​จาก

‘​เดี่ยวไมโครโฟน​’ ​ครั้งแรกเกิดขึ้นเมื่อสิบกว่าปีก่อน

“​แอบถ่าย​ ​เดี่ยว​ 7” ​อาจ​ไม่​ใช่​หนังสารคดีจ๋า​ ...​ไม่​เชิงว่า​เป็น​เรียลิตี้​ ​และ​ก็​ไม่​ได้​มีลักษณะของการเร้าอารมณ์​เกินจริงแบบหนังกึ่งสารคดี​ (Doccu-Drama) ​ที่มีการปรุงแต่งเรื่องราว​เข้า​มา​เสริมเหตุการณ์​ใน​หนังเพื่อหวังผลทางด้านอารมณ์ร่วม​...​หากแต่​ “​แอบถ่าย​ ​เดี่ยว​ 7” ​เป็น​เหมือนการบันทึกเรื่องราวของการแสดง​ ‘​เดี่ยวไมโครโฟน​’ ​ครั้งที่​ 7 ​ซึ่ง​จัด​กัน​ไปเมื่อต้นปี​ ​ที่มี​ทั้ง​เบื้องหน้า​ ​เบื้องหลัง​ ​และ​บางมุมที่​เรา​ยัง​ไม่​เคยเห็นแต่น่าสนใจ​ ​ไม่​ว่า​จะ​เป็น​ ​กระดาษโน้ตมากมายที่​ ‘​โน้ส​’ ​อุดม​ ​จดมุขตลกต่างๆ​ ​เก็บเอา​ไว้​เพื่อ​ใช้​เป็น​ข้อมูล​ ​หรือ​กองสคริปต์​ ​และ​ต้น​ฉบับ​หนังสือ

ประ​โยคเด็ดเพื่อ​ใช้​ใน​การแสดง​ ​หรือ​การซักซ้อมตระ​เตรียม​ใน​ทุกๆ​ ​ขั้นตอน​ ​ทั้ง​ร้อง​ ​เล่น​ ​เต้น​ ​และ​อิริยาบถผ่อนคลายที่ตัว​เขา​เล่นสนุก​กับ​ทีมงานเพื่อคลายเครียดระหว่างซ้อม   รวม​ถึง​การบันทึกภาพสุดท้ายก่อนจบการแสดง​ใน​แต่ละรอบ​ ​หลัง​จาก​ที่

‘​โน้ส​’ ​เอ่ยขอบคุณคนดู​แล้ว​ ​เขา​ก็​จะ​

ตะ​โกนบอกเวลาของการแสดง​ใน​แต่ละรอบว่ายาว​เท่า​ไหร่​ ​ซึ่ง​มีตั้งแต่สามชั่วโมงครึ่ง​ ​ไปจน​ถึง​สี่ชั่วโมงกว่า​ (แน่นอนว่ายาวเกินมาตรฐานของคอนเสิร์ต​ทั่ว​ไป​ด้วย​ซ้ำ​) ​และ​คนที่​จะ​ทำ​หนังแบบนี้​ได้​ ​ต้อง​เป็น​คน​ใกล้​ชิดสนิทสนม​กับ​ ‘​โน้ส​’ ​อุดม​ ​เป็น​อย่างดี​ ​ถึง​ขั้นระดับ​ ‘​คนวง​ใน​’ ​ที่มี​โอกาสคลุกคลีรู้​เห็นเบื้องหลังเบื้องลึก​ได้​มากขนาดนี้​ ​ซึ่ง​ก็คือ​ใน​ครอบครัว​ ​เลือดเนื้อเชื้อไขอันน้องชายร่วมอุทรที่มีชื่อว่า​ ​สันติ​ ​แต้พานิช

หากมองย้อนกลับไปดู​เส้นทางการทำ​หนังของ​ ‘​สันติ​’ ​ก็​ไม่​ธรรมดา​เช่น​กัน​ (ขออภัยที่​ไม่​ทราบชื่อเล่นของสันติ​ ​เนื่อง​เพราะ​เจ้าตัวมัก​ให้​เรียก​เขา​ว่า​ ‘​แต้​’) ​เพราะ​ก่อนหน้า​นั้น​เขา​สร้างชื่อ​จาก​การทำ​หนังสั้น​ใน​ระดับมือรางวัลหลายต่อหลายเรื่อง​ ​ก่อน​จะ​ก้าวมาทำ​หนัง​ใน​ระบบสตูดิ​โอ​กับ​สหมงคลฟิล์มฯ​ ​ด้วย​สารคดี​เรื่อง

“​เสือร้องไห้​” ​ก่อน​จะ​ผันตัวเองไป​เป็น​คนทำ​หนังอิสระ​(ที่​เงื่อนไข​ใน​การทำ​หนัง​ไม่​ขึ้น​อยู่​กับ​นายทุน​หรือ​สตูดิ​โออีกต่อไป) ​พร้อม​กับ​ควักเงินลงทุนทำ​หนังเอง​ ​หา​โรงฉายเอง​ ​โดย​เริ่ม​จาก​ “​ดึก​แล้ว​คุณขา​” ​ที่ประ​เดิมฉาย​ใน​เทศกาลหนังบางกอก​ฟิล์ม​ ​ก่อน​จะ​เข้า​ฉายแบบจำ​กัดโรงที่ลิ​โด้​ ​สยามสแควร์​ ​ใน​ระบบดิจิทัล​ ​เมื่อปีที่ผ่านมา​ (เช่นเดียว​กับ​ “​เด็กโต๋​” ​และ​ “​ปักษ์​ใต้​บ้านเรา​”) ​จนมา​ถึง​เรื่องนื้​ “​แอบถ่าย​ ​เดี่ยว​ 7”

นอก​จาก​ฐานะของคนทำ​หนังอิสระ​แล้ว​ ​ผลงานของ​ ‘​สันติ​’ ​ทุกเรื่อง​ ​ล้วนมี​ความ​น่าสนใจแตกต่าง​กัน​ไป​ ​ใน​ “​เสือร้องไห้​” ​แม้​จะ​บอกเล่าชีวิตคนอีสานที่​เข้า​มาทำ​งานเผชิญโชค​ใน​เมืองกรุง​โดย​เลือกบุคคล​จาก​ 4 ​สาขาอาชีพ​แล้ว​ ​แต่วิธีการเล่า​เรื่องของคน​ 4 ​คน​ใน​รูปแบบสารคดีของ​เขา​ยัง​แตกต่าง​กัน​ออกไป   สอง​ใน​สี่​ใช้​ประ​เด็นของการ​เป็น​คนสู้ชีวิตมานำ​เสนอ​ ​อีกหนึ่ง​ใช้​การบอกเล่าของคนที่ผ่านการต่อสู้จนรู้จัก​และ​เข้า​ใจ​ใน​ชีวิต​ ​ส่วน​คนที่​เหลือ​ ​ใช้​การเสนอภาพชีวิตประจำ​วัน​ให้​ผู้​ชม​ได้​ติดตามก่อน​จะ​ลุ้นเอา​ใจ​ช่วย​ตัวละคร​ด้วย​การสร้างเงื่อนไขบางอย่าง​ให้​ฟันฝ่าอุปสรรค​...​มา​ถึง​ “​ดึก​แล้ว​คุณขา​” ​เรื่องราวชีวิตคนกลางคืนของหนึ่งหญิงสองชาย​ ​ที่ดู​เผินๆ​ ​ไม่​มี​ความ​เกี่ยวข้อง​กัน​ ​หากแต่ละคนตก​อยู่​ใน​ห้วงอารมณ์​เดียว​กัน​ ​จนทำ​ให้​พวก​เขา​ดู​เหมือนมี​ความ​สัมพันธ์ต่อ​กัน​ ​อัน​เป็น​ผลมา​จาก​ผู้​กำ​กับ

‘​สันติ​’ ​หันไปทดลองเทคนิคการเล่า​เรื่องบางอย่างที่​แตกต่าง​จาก​หนัง​ทั่ว​ไป​ ​ไม่​ว่า​จะ​เป็น​การตัดต่อ​โดย​ใช้​ภาพเดิม​ซ้ำ​ๆ​ ​เพื่อแสดง​ให้​เห็นชีวิตตัวละครที่ตก​อยู่​ใน​วังวนของคนที่จำ​เจ​กับ​วิถีชีวิตที่​ไม่​มีทางเลือก​ ​ทั้ง​ผู้​ชายขายตัว​, ​พยาบาลประจำ​คลินิก​ ​และ​พ่อค้าของเถื่อน

มา​ถึง​ “​แอบถ่ายเดี่ยว​ 7” ​สันติ​ ​ยัง​คงทดลองการเล่า​เรื่อง​ด้วย​วิธี​ใหม่ๆ​...​อันดับแรก​ ​เขา​ปฏิ​เสธที่​จะ​ใช้​ภาพการแสดงบนเวทีที่ผ่านการสวิตชิ่ง​ (switching) ​หรือ​การเลือกภาพผ่านอุปกรณ์ควบคุม​ใน​ระบบสัญญาณ

วิดี​โอของกระบวนการโทรทัศน์​ (Broadcasting) ​ที่มัก​ใช้​ใน​การบันทึกภาพคอนเสิร์ต​หรือ​การแสดงบนเวทีระดับมืออาชีพ​ ​แต่กลับหันไป​ใช้​ภาพ​จาก​การบันทึก​ด้วย​กล้องวิดี​โอแฮนดิ​แคม​(handicam) ​ใน​ลักษณะของมือสมัครเล่นที่​ใช้​ถ่าย​กัน​ทั่ว​ไป​ ​และ​ตัดสลับไป​กับ​ภาพการทำ​งานเบื้องหลัง ที่ี่​เริ่มตั้งแต่การหา​ไอเดีย​จาก​สิ่งรอบตัวที่​เก็บ​ไว้​ใน​กระดาษโน้ต​ ​ไม่​ว่า​จะ​เป็น​ข้อ​ความ​ตามห้องน้ำ​สาธารณะ​, ​เรื่องของเพื่อนบ้าน​ ​และ​รถกระบะ​เร่ขายของตามหมู่บ้านจัดสรร​ ​แล้ว​นำ​มากลั่นกรอง​ ​จนกลายมา​เป็น​โชว์บนเวที​เรียกเสียงหัวเราะ​จาก​คนดู​ใน​ทุกรอบ ซึ่ง​ไม่​เพียงแต่ภาพเบื้องหน้า​และ​เบื้องหลัง​แล้ว​ ​เรา​ยัง​ได้​เห็นชั้นเชิงของการหยิบเอา​เรื่อง​ใกล้​ตัวมา​เล่า​ใหม่​ใน​มุมมองแบบคนมีอารมณ์ขันของ​ ‘​โน้ส​’ ​อุดม​ ​ได้​อย่างยอดเยี่ยม

ไม่​เพียง​เท่า​นั้น​เรา​ยัง​ได้​เห็นชั้นเชิงการทำ​หนังของสันติ​ ​เมื่อ​เขา​รู้จัก​ใช้​จังหวะการตัดต่อมา​เล่น​กับ​อารมณ์​ผู้​ชม​ ​ไม่​ว่า​จะ​เป็น​ภาพการโผกอดของแม่​ ‘​ทองสุข​’ ​กับ​ลูกชาย​ ​ใน​วันที่การแสดงรอบสุดท้ายจบลง​ ​หรือ​การบึ่งมอเตอร์​ไซค์มา​ให้​ทันการแสดงอย่างฉิวเฉียด​...​ทุกภาพ​ ​ทุกเสียง​ ​ที่​แม้​จะ​ไม่​ค่อยสมบูรณ์​ ​แต่​เมื่อถูกนำ​มาตัดต่อรวม​เข้า​ไว้​ด้วย​กัน​ได้​อย่างถูกที่​ ​ถูกจังหวะ​ ​ถูกเวลา​ ​ก็​ได้​ทำ​ให้​ “​แอบถ่าย​ ​เดี่ยว​ 7” ​เป็น​หนังที่ดูสนุกตลอดเวลากว่า​ 90 ​นาที​ ​และ​ที่สำ​คัญกว่า​นั้น​ ​ตลอดโปรแกรม​ ​หนัง​จะ​ถูกตัดต่อนำ​มาฉาย​ใหม่​แตกต่าง​กัน​ไป​ใน​แต่ละรอบ​ (รอบที่ผมดูวันที่​ 18 ​สิงหาคม​นั้น​ ​เป็น​การตัดต่อเวอร์ชั่นที่​ 7 ​แล้ว)​