เมืองมุมไบ: นักศึกษาวิชาเอกการจัดการ
อายุ 25 ปีคนหนึ่งที่มีชื่อว่า Karuna Jagannath กำลังคร่ำเคร่งกับการเรียนปริญญาโทด้านภาษาบาลี
และเธอยังมีแผนชีวิตว่า จะทำปริญญาเอกทางด้านนี้ต่ออีกด้วย
อีกท่านหนึ่งคือ Dayaram Maate อายุ 47 ปี ใช้เวลาส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของเธอไปกับการเรียนภาษาบาลีและอ่านตำราด้านวรรณกรรมที่เขียนเป็นภาษาบาลีอีกด้วย
ทั้ง Jagannath และ Maate
เป็นกลุ่มคนที่มีความกระตือรือร้นในการเรียนรู้และทำความเข้าใจกับเรื่องราวของโลกในยุคกลางโดยผ่านการเรียนรู้ภาษาบาลี
กลุ่มคนกลุ่มนี้ปัจจุบันมีการเติบโตเพิ่มมากขึ้นตามลำดับ
ภาษาบาลีเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ภาษามคธ
เป็นภาษาที่ใช้กันเป็นส่วนมากในสมัยพุทธกาล
ตำราทางพระพุทธศาสนาใช้ภาษาบาลีในการบันทึกเรื่องราว และถือว่าภาษาบาลีเป็นภาษาของพระพุทธเจ้าด้วยก็ได้
อย่างไรก็ตาม ในช่วงที่ภาษาฮินดูและ Marathi กำลังเฟื่องฟู
ภาษาบาลีถูกลดบทบาทลงในเวลาต่อมา
“มีแค่คนเพียง 4 คนเท่านั้นของคนเมืองนี้ทั้งเมืองที่สามารถสอนภาษาบาลีได้”
Yojana Bhagat ผู้ประสานงานของภาควิชาภาษาบาลี มหาวิทยาลัยมุมไบ กล่าว ก่อนที่ Bhagat
จะมาเป็นผู้บรรยายวิชาภาษาบาลี ประเภทเต็มเวลา เธอเป็นสถาปนิกมาก่อน
ตอนที่เธอกำลังทำปริญญาเอกด้านสถาปัตยกรรมทางพระพุทธศาสนา
เธอรู้สึกดึงดูดใจกับภาษาบาลีเป็นอย่างมาก
“ตำราและคำสอนทางพระพุทธศาสนาทั้งหมดถูกบันทึกไว้ด้วยภาษาบาลี
และแทนที่ดิฉันจะไปอ่านหนังสือเหล่านั้นที่เป็นฉบับแปล ดิฉันพึงพอใจที่จะอ่านฉบับที่เป็นต้นฉบับมากกว่า”
เธอเสริม ตามความเห็นของ Bhagat คนที่เรียนการทำสมาธิแบบวิปัสสนา
มักจะบอกว่า อยากจะเรียนรู้การทำสมาธิให้ยิ่งๆ ขึ้นไป ซึ่งนั่นหมายความว่า
เขาจะต้องเรียนภาษาบาลี
ความจริงแล้ว เธอมีความเห็นว่า ความสนใจในภาษาบาลีกำลังเพิ่มมากขึ้น
เห็นได้จากจำนวนนักเรียนที่มาเรียนวิชาภาษาบาลีกับเธอมีตั้งแต่อายุ 22-68 ปี
และเป็นที่น่าสังเกตุว่า จำนวนนักเรียนเพิ่มขึ้นทุกปี
“ตอนที่ดิฉันคิดว่า จะเรียนรู้และทำความเข้าใจกับสาระสำคัญของพระธรรมคำสอนทางพระพุทธศาสนาซึ่งบันทึกไว้เป็นภาษาบาลี
ดิฉันได้ปรึกษาเรื่องนี้กับพระภิกษุรูปหนึ่ง
ซึ่งท่านแนะนำให้ดิฉันไปเรียนภาษาบาลีเพื่อที่จะได้สามารถเข้าใจในเรื่องของวัฒนธรรมชาวพุทธได้อย่างลึกซึ้ง”
Jagannath กล่าว
สำหรับ Maate กล่าวว่า
“มีถ้ำทางพระพุทธศาสนาประมาณ 1,000-2,000 แห่งทั้งที่อยู่ภายในและโดยรอบของเมือง Maharashtra
ดิฉันต้องการจะเรียนรู้ประวัติศาสตร์ของถ้ำเหล่านี้ เราจะสามารถเรียนรู้เกี่ยวกับราชอาณาจักรในประเทศอินเดียโบราณว่ามีการบริหารกันอย่างไรก็จากการอ่านพวกตำราเหล่านี้”
อีกท่านหนึ่งที่จบการศึกษาปริญญาตรีทางด้านศิลปะชื่อ
Vinod Bhele อายุ 36 ปี ปัจจุบันเป็นศาสตราจารย์ของวิทยาลัย Siddharth มีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์กรที่มีการสอนการทำสมาธิและสอนวรรณกรรมทางพระพุทธศาสนา
แม้ในขณะที่เขาเป็นแค่นักศึกษา
เขาก็มีความสนใจในพระพุทธศาสนาและภาษาที่ใช้ในพระพุทธศาสนา
และต่อมาสิ่งนี้ก็ได้กลายมาเป็นวิชาชีพของเขา “เริ่มต้นด้วยคำศัพท์ 1 คำก่อน
ต่อมาก็เป็นการเรียนรู้เรื่องภาษา จากนั้นก็กลายมาเป็นวัฒนธรรม
มันไม่ใช่เพียงแค่การเรียนรู้ภาษาภาษาหนึ่งที่ไม่ได้มีการใช้พูดกันแล้วในประเทศอินเดียปัจจุบัน
แต่มันเป็นการเรียนรู้วัฒนธรรมวัฒนธรรมหนึ่งเลยทีเดียว
และจากวัฒนธรรมอันนั้นทำให้เรารู้จักวัฒนธรรมของเราเองในปัจจุบันนี้
ที่สำคัญที่สุดก็คือ อินเดียเป็นแผ่นดินเกิดของพระพุทธศานา”
“การเรียนภาษาบาลีช่วยในเรื่องการทำวิปัสสนา
เพราะทำให้ดิฉันสามารถเข้าใจบทสวดมนต์ได้และซึมซับได้เร็ว” Jagannath บอกความรู้สึกของตนเอง
เธอรู้สึกว่า การเข้าใจการทำสมาธิวิปัสสนาอย่างสมบูรณ์ช่วยในเรื่องการเปลี่ยนแปลงของเธอ
เป็นต้นว่า เธอสามารถนำพาความโกรธของเธอไปในช่องทางที่สร้างสรรค์ได้
“ที่เป็นเช่นนี้ได้ก็เพราะว่าดิฉันเข้าใจคำสอนในพระพุทธศาสนาอย่างลึกซึ้ง
ซึ่งดิฉันรู้ว่า ถ้าดิฉันอ่านธรรมะที่เป็นฉบับแปล รายละเอียดบางอย่างอาจจะตกหล่นไป
ซึ่งมันอาจจะเป็นข้อมูลธรรมดาแต่ว่ามีความสำคัญ”
พระพุทธศาสนามีอายุเก่าแก่มากว่า 2,500
ปี แต่ว่าในช่วงศตวรรษที่ 12-13 พระพุทธศาสนาก็ได้หายไปจากประเทศอินเดีย รวมทั้งคำสอนต่างๆ
ด้วย
สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของกุมารแพทย์วัย
32 ปีที่มีชื่อว่า Vinod Saojiaarya ให้มาสนใจในภาษาบาลี
ก็เพราะความอยากรู้และอยากทราบว่า ทำไมและอย่างไร
ที่พระพุทธศาสนได้สูญหายไปจากประเทศแผ่นดินเกิด
และการเรียนรู้ภาษาบาลีก็เป็นบันไดขั้นหนึ่งในการช่วยให้เขาสามารถเข้าใจในเรื่องนี้ได้ดียิ่งขึ้น
ภรรยาของเขาเป็นผู้ที่สนใจการทำวิปัสสนาเป็นอย่างมาก เนื่องจากว่า
บิดาของเธอเองเป็นครูสอนการทำวิปัสสนา Saojiaarya มีความรู้สึกว่า
คำพูดที่ว่า aatma, parmatma, moksha และนิพพาน
มีความคลาดเคลื่อนบางอย่าง “ผมสนใจเรื่องทางสายกลางที่มีสอนอยู่ในพระพุทธศาสนามาก”Saojiaarya กล่าว
มีคนหันมาสนใจภาษาของพระพุทธเจ้าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีการประชาสัมพันธ์แต่อย่างไร ภาษาบาลีกำลังทบทวนคำภาษิตโบราณที่ว่า
“ความเก่าแก่เป็นเสมือนทองคำ” มันช่างถูกต้องแท้เชียว
ที่มา-http://www.dnaindia.com/report.asp?newsid=1248646
