กินยาดอง ดับอนาถ ตอนจบ
สำหรับวิบากกรรมที่ทำให้ลูกชายคุณป้าของตัวลูก ต้องมาเสียชีวิตก่อนวัยอันควรด้วยอายุเพียง 45 ปีนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะวิบากกรรมปาณาติบาตที่ตัวเขาได้เคยฆ่าสัตว์หลากหลายชนิดอยู่เป็นประจำในหลายภพหลายชาติก่อนๆ นู้นได้ช่องตามมาส่งผล
เปรต ๑๒ ตระกูล (๓)
บุคคลผู้ทำบาปย่อมเดือดร้อนในโลกนี้ ย่อมเดือดร้อนในโลกหน้า ย่อมเดือดร้อนในโลกทั้งสอง บุคคลผู้ทำบาปนั้น ย่อมเดือดร้อนว่า บาปอกุศลเราทำไว้แล้ว บุคคลผู้ทำบาปนั้น ไปสู่ทุคติแล้ว ย่อมเดือดร้อนอย่างยิ่ง
การจัดระบบหมู่ เด็กดี V-Star เพื่อการฟื้นฟูศีลธรรมโลก
นับถอยหลังอีกเพียง 4 วันเท่านั้น ก็จะถึง“วันมหัศจรรย์รวมพลคนเปลี่ยนโลกV-Star Change the World”วันที่เด็กดี V-Star กว่า 1 ล้านคนจากทั่วประเทศ
กาลกัญชิกาอสูร
บุคคลผู้เป็นคนพาลมีปัญญาทราม ย่อมประพฤติตนเป็นศัตรูต่อตนเอง ย่อมทำกรรมอันลามกที่ทำให้เดือดร้อนในภายหลัง เขาย่อมมีน้ำตานองหน้าร้องไห้คร่ำครวญอยู่ และต้องเสวยผล แห่งวิบากกรรมอันเผ็ดร้อนด้วยความทุกข์ทรมาน ส่วนบุคคลทำกรรมใดแล้ว ไม่เดือดร้อนในภายหลัง มีใจแช่มชื่นเบิกบาน ได้เสวยผลแห่งวิบากกรรมที่ดีนั้น ที่เป็นประโยชน์ทั้งต่อตนและผู้อื่น ควรรีบลงมือกระทำกรรมนั้น
โทษของการวางเพลิง
กรรมที่บุคคลไม่ใคร่ครวญแล้วทำลงไป ไม่ตั้งสติไว้ให้ดี เหมือนความวิบัติของยา ย่อมเป็นผลชั่วร้าย กรรมที่ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำ กำหนดความคิดไว้อย่างถูกต้อง เหมือนสมบัติของยา ย่อมเป็นผลเจริญ
ผู้ที่อิจฉาริษยาผู้อื่นมักจะได้เกิดในตระกูลต่ำจริงหรือ
คนที่มีนิสัยขี้อิจฉา แสดงว่าบุญน้อยแล้วยังไม่สำนึก ไม่มีอำนาจวาสนาแล้วยังไม่พอ เกิดกี่ชาติๆ ก็ไม่มีทางเจริญรุ่งเรืองได้ ความอิจฉาริษยานี้ จะตัดทอนกำลังที่จะนำไปสร้างบุญต่อได้มาก
คนที่ไม่เชื่อเรื่องบาปบุญว่ามีจริงจะตอบเขาว่าอย่างไรดี
คนที่ไม่เชื่อเรื่องบาปบุญว่ามีจริง ซ้ำยังกล่าวว่าคนที่เชื่อนั้นงมงาย เขายกเหตุผลมาชี้ว่า คนที่ฆ่าคนตายถ้าบาปมีจริง ทำไมไม่ได้รับการฆ่าอย่างเดียวกันและทันที จะตอบเขาอย่างไรดี
พิธีประสาทปริญญาบัตร ครั้งที่ 3 (DOU)
ปัจจุบัน มหาวิทยาลัยธรรมกาย แคลิฟอร์เนีย (DOU) มีนักศึกษาจากทั่วโลกในระดับปริญญาตรี 11,111 คน และระดับปริญญาโท 310 คน
ทนทุกข์ทรมานมาข้ามภพข้ามชาติ ตอนที่ 15
วิบากกรรมที่เคยทำผิดพลาดในอดีต จะมีอยู่ในตัวของคนเราทุกๆคน เปรียบเหมือนกับระเบิดเวลาของชีวิตที่รอคอยเวลาที่จะระเบิดได้ทุกเมื่อ
มิตตวินทุกชาดก-ชาดกว่าด้วยโทษผู้ลุอำนาจความปรารถนา
ครั้งหนึ่งเมื่อสมเด็จพระพุทธศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าเทศนาข้อตัณหาอันเป็นสิ่งกว้างขวางไร้ขอบเขตจำกัด ณ พระเชตะวันมหาวิหารในนครหลวงแห่งมคธรัฐ พุทธวัจนในพระธรรมบทนี้ได้รับการจดจำต่อๆ กันว่าชนเหล่าใดมากำหนัดยินดีตัณหานั้น ชนเหล่านั้นก็เช่นผู้ถูกจักรกรดไว้