รักต้องสู้...เพราะเรายังมีศูนย์กลางกายอยู่

เรื่องราวชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง...เธอเกิดมาในครอบครัวที่ลำบาก อาศัยอยู่กับคุณปู่-คุณย่าซึ่งมีฐานะยากจน คุณพ่อปกติเป็นคนขยัน แต่ชอบดื่มสุรา เมื่อเมาแล้วชอบด่าทอ และทำร้ายคนรอบข้าง แม้แต่แม่ของตัวเองก็ไม่เว้น...เมื่อเธอโตขึ้น เธอพบรักกับชายคนหนึ่ง ตอนแรกทุกอย่างดีไปหมด แต่ต่อมาทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเป็นตรงกันข้าม จนในที่สุด คนที่เธอรัก ได้ใช้ปืนยิงเธอจนบาดเจ็บสาหัส ก่อนที่จะใช้ปืนกระบอกนั้นจบชีวิตของตนเอง...ปัจจุบัน เธอพิการ แต่ก็จะทำหน้าที่เป็นยอดกัลยาณมิตร ต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ

ขาดคนหุงข้าว

เธอเคยเข้าใจหมู่คณะผิด ต่อมาเมื่อมีโอกาสมาวัด เธอจึงมีความเข้าใจที่ถูกต้อง และทำบุญทุกบุญ มาวัดเป็นประจำไม่เคยขาด...เธอเป็นลูกกตัญญู ดูแลคุณพ่อในยามเจ็บป่วย และช่วยให้ท่านอยู่ในบุญจนวาระสุดท้าย...เคยเกิดเรื่องประหลาดกับเธอ เมื่อครั้งที่เธอไปที่จังหวัดนครราชสีมา จู่ๆตั้งแต่เช้าจนถึงเย็น เธอก็ไม่รู้สึกตัว เพื่อนๆต่างบอกว่า ในช่วงเวลานั้นเธอเปลี่ยนไป เหมือนไม่ใช่ตัวเธอ...เธอเป็นอะไรกันแน่...และคำถาม ทหารที่ทำหน้าที่ทิ้งระเบิดในสงคราม จะได้รับวิบากกรรมอย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ

ขอเขามาได้เดี๋ยวเดียว

หลังจากที่คุณหมอได้พิสูจน์ว่าคุณปู่เสียชีวิตแล้ว อยู่ดีดี เวลาประมาณ 3 ทุ่ม คุณปู่ก็ฟื้นขึ้นมา แล้วพูดกับพ่อของลูกว่า....

มอเตอร์ไซด์ไต่ถัง

คุณแม่ของลูก หมอบอกว่า เป็นเส้นโลหิตตีบ แต่รักษาไม่หาย พอปี 2546 ลูกได้ชวนให้แม่ทำบุญหล่อหลวงปู่ทองคำ ไม่นานแม่ก็หาย เดินได้เป็นปกติ (ทำไมแม่จึงหาย เป็นเพราะบุญที่หล่อหลวงปู่ ช่วยให้หายจริงหรือเปล่า )

โอ้ อัศจรรย์

จากเหตุวันนั้นก็มีข่าวโจมตีวัด กล่าวหาว่ายิงเลเซอร์ไปที่ดวงอาทิตย์ ฟังแล้วน่าหัวร่อ ลูกคิดว่าเป็นไปไม่ได้ ถ้าทำได้จริง ๆ ทำไมเขาไม่ทำให้เราเห็นด้วย ทั้งที่เราก็อยู่ในเหตุการณ์ แต่ไม่เห็นอะไรเลย

ฉันจะเป็นแสงสว่างให้กับเธอ

ข้าพเจ้าเป็นภิกษุณีในพุทธ ศาสนานิกายมหายาน อยู่ที่ประเทศไต้หวัน บวชได้เกือบ 30 พรรษาแล้ว ปัจจุบันเป็นสมาชิกของ ยพสล. (องค์การยุวพุทธิกสมาคม แห่งไต้หวัน) ทำหน้าที่อบรมสั่งสอนธรรมะให้กับนักโทษในคุกที่ใหญ่ที่สุดของไต้หวัน มาเป็นเวลากว่า 20 ปีแล้ว นักโทษที่ข้าพเจ้าเทศน์สอนล้วนเป็นนักโทษ “เดนตาย” ทั้งสิ้น

เมื่อสังขารร่วง...ก็ห่วงบุญ

เรื่องราวของนักสร้างบารมีรุ่นปี พ.ศ.2528 ...คุณพ่อของเธอเคยเป็นนักเลงสุรา แต่กลับใจบวชในช่วงบั้นปลายของชีวิต ชีวิตหลังความตายของท่านจะเป็นอย่างไร ...ลูกชายของเธอเคยบวชพระธรรมทายาท เคร่งครัดในธรรมวินัย แต่เมื่อลาสิกขาไปแล้ว กลับห่างวัดไป และไม่สนใจการสร้างบุญ เป็นเพราะสาเหตุใด และควรจะทำอย่างไร ...และอีกหลายปัญหา ที่มีคำตอบเพียงที่นี่ ที่เดียว...

ยอมพาลูกน้อยไปผ่าเพราะว่าขาเดินไม่ได้

คุณพ่อของเธอ ต้องประสบอุบัติเหตุจนเสียชีวิต เมื่อเธออายุเพียง 7ปี ทำให้ครอบครัวของเธอต้องพบกับความยากลำบาก…ลูกชายของเธอ ตอนคลอดก็คลอดก่อนกำหนด ภายหลังจากคลอดแล้ว ปรากฏว่า เขาไม่สามารถเดินได้ แม้จะเข้ารับการผ่าตัดถึง 2ครั้งก็ยังไม่สามารถเดินได้ …และการตายอย่างมีปริศนาของคุณพ่อสามีของเธอ…

ศิษย์ลูกท้อ...ขอแขวนนวม

ชายคนหนึ่ง พอนอนตื่นขึ้นมา ปรากฏว่าขาทั้งสองข้างชา ไม่มีความรู้สึก ท้ายที่สุดต้องเดินขาเป๋จนถึงทุกวันนี้ ซ้ำร้ายพออายุมากขึ้น มักจะฟังอะไรเพี้ยน ใครพูดอะไรจะได้ยินไปว่าเขานินทาว่าร้ายตัวเอง …ชายอีกคนหนึ่ง ถูกผู้หญิงหลอกตีสนิทด้วย แล้วร่วมกับญาติหลอกยืมเงินไปแล้วไม่ใช้ เขายอมลาออกจากที่ทำงานเดิม ตามหาฝ่ายหญิงจนเจอ แต่โดนตัดความสัมพันธ์อย่างไม่มีเยื่อใย จึงคิดฆ่าฝ่ายหญิง แต่ไม่สำเร็จ สุดท้ายต้องติดคุก…

บุญเท่านั้นที่ช่วยได้

คุณหมอผู้ไม่เชื่อในเรื่องบุญ-บาป ไม่สนใจการทำบุญ …ต่อมาเธอมีอาการป่วย เนื่องจากหมอนรองกระดูกกดทับเส้นประสาท ทุกข์ทรมานมาก รักษาอยู่นานก็ยังไม่หาย มิหนำซ้ำยังมีอาการพังผืดรัดรากประสาทไขสันหลังอีก พอรักษาก็มีอาการแพ้ยา …ด้วยคำพูดของกัลยาณมิตร สะกิดใจเธอให้หันมาสร้างบุญ สร้างบารมี …อานุภาพแห่งบุญช่วยเธอได้หรือไม่ อย่างไร …ที่นี่มีคำตอบ