15 กิโลเมตรสุดท้ายของถนนพุทธวิถี
แม้ถนนจะลำบาก แต่ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ ท่านเคยเดินทางมายังถนนแห่งนี้แล้ว 2ครั้งครับ ในครั้งแรกปลาย ปีพุทธศักราช 2544 และท่านได้เดินทางมาเปิดถนนพุทธวิถี ในวันที่ 22 เมษายน พ.ศ.2545 พร้อมจัดพิธีแสดงตนเป็นพุทธมามกะ ที่อาศรมธรรมจาริก ต่อปล้าคี และวางศิลาฤกษ์ พระเจดีย์ไมตรีมิตรภาพ ในวันนั้นเลยครับ
ความสงบสยบทุกสิ่ง
สมาธิทำให้ผมได้รับความสงบ ความสุขและความพอใจในตนเอง ผมเชื่อมั่นว่า “ความสงบสยบทุกสิ่ง” ทุกครั้งที่ผมมีปัญหา ไม่รู้คำตอบ ก็จะนั่งสมาธิ เพราะตอนมีปัญหามากมาย ดูเหมือนว่า อะไรๆก็สำคัญไปหมด ไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี แต่แค่หลับตาเท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างจะง่ายขึ้น สมาธิจะช่วยจัดลำดับความสำคัญให้ใหม่ สิ่งที่สำคัญจะตกศูนย์ลงไป สิ่งที่ไม่สำคัญจะค่อยๆลอยหายไปเอง
แรงศรัทธา
นักรบแห่งกองทัพธรรม...ตอนท่านเป็นทหารเกณฑ์ ท่านได้อ่านหนังสือธรรมทายาท อ่านอยู่หลายเที่ยว เกิดความศรัทธาอยากบวช จึงได้บวชเป็นพระภิกษุมาจนถึงปัจจุบัน...ท่านเคยประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์สองครั้ง แต่ก็รอดปลอดภัยมาได้ทุกครั้ง...และอุทาหรณ์สำหรับผู้ชอบดื่มสุรา ชีวิตหลังความตายจะเป็นอย่างไร...คำถาม การฉีดมอร์ฟีนเพื่อระงับความเจ็บปวด จะทำให้มีวิบากกรรมหรือไม่อย่างไร เนื่องจากเป็นสารเสพติด
ถ้ามีบุญ จะทำอะไรก็สำเร็จทุกอย่าง
ลูกตัดสินใจนำเงินเก็บก้อนเดียวที่ลูกมีอยู่ เป็นเงินที่เตรียมไว้ เพื่อเริ่มต้นทำกิจการของตัวเอง นำมาทำบุญหลังคาทั้งหมด 10ตรม. ลูกทำตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อสอนว่า “ถ้ามีบุญ จะทำอะไรก็สำเร็จทุกอย่าง” ลูกคิดว่า ขอตั้งต้นกิจการด้วยบุญก้อนใหญ่ก้อนนี้ค่ะ พวกเรากลุ่มประตูน้ำได้ตั้งเป้าไว้ 10โมดูล และออกทำหน้าที่ทุกวันตอนนี้ใกล้จะครบตามเป้าแล้วค่ะ
มงคลที่ ๘ มีศิลปะ - ศิลปะำในการดำรงชีวิต
ชายหนุ่มผู้มีศรัทธา เขาตั้งใจอุปัฏฐากบำรุงพระปัจเจกพุทธเจ้า ตลอดครบถ้วนไตรมาส บุญใหญ่ตลอด ๓ เดือนทำให้เขาได้มาบังเกิดเป็นบุตรเศรษฐี มีวรรณะผ่องใส มีฝ่ามือฝ่าเท้าแดงงามเหมือนสีดอกหงอนไก่ ต่อมาได้ออกบวชประพฤติธรรม ในที่สุดก็บรรลุอรหัตตผลอันเลิศ
นั่งสมาธิจนสบายใจ ความไม่สบายกายก็หายหมด
ช่วงก่อนหน้านี้ ผมมักจะปวดหัว ไม่สบายจมูก คือน้ำจมูกไหลบ่อยๆ แล้วหัวใจก็ไม่ดี รู้สึกเจ็บๆที่ใจ พอได้นั่งสมาธิ มีความสบายใจ ความไม่สบายกายก็หายหมดเลย
วิธีแก้ไขความเครียด
"นอนกรน"ภัยใกล้ตัว อย่ามองข้าม อาจถึงตาย
ให้เลือกเอาว่าจะตายที่ไหน
เธอเกิดมาในครอบครัวที่ทุกๆคนประสบความสำเร็จในชีวิต...คุณพ่อเป็นคนฉลาด เรียนเก่ง คุณแม่มีไอคิวสูง พี่สาวของเธอสอบได้ที่1 เป็นปกติ แต่เธอไม่ได้เป็นเช่นนั้น เธอเป็นเหมือนผู้แพ้ที่อยู่ท่ามกลางผู้ชนะ แม้แต่ชีวิตคู่ของเธอก็ไม่ประสบความสำเร็จเช่นกัน เธอทุกข์ใจมาก มีเพียงคุณยายของเธอเท่านั้นที่คอยเป็นกำลังใจให้ เมื่อคุณยายของเธอเสียชีวิต เธอก็ตั้งใจว่าจะทำให้บุญให้คุณยายจนครบ 1ปี หลังจากนั้นเธอจะฆ่าตัวตาย...แต่บุญบันดาลให้เธอมาเจอกับหมู่คณะเสียก่อน
ผมมี 2 ขาแล้วครับ
ผมก็รู้สึกว่า ผมมี 2 ขาแล้วครับ ที่กล่าวอย่างนี้ไม่ใช่ผมพิการนะครับ แต่ผมอยากจะเปรียบเทียบว่า ที่ผ่านมาผมในฐานะที่เป็นพุทธมหายานเหมือนคนที่เดินด้วยขาข้างเดียวมาโดยตลอด ผมอยากให้มีพุทธเถรวาทอยู่ในมองโกเลียมานานแล้ว เมื่อพระอาจารย์และคณะได้นำ DMC มาติดที่นี่ เหมือนผมมีขาครบ 2 ข้างแล้ว ทีนี้จะวิ่งไปไหน เดินไปไหน ก็สามารถวิ่งไปได้เร็วๆ