ได้ดีเพราะ DMC

เธอเคยติดการพนัน เคยเสียเงินจากการพนันไปเป็นล้านภายในเวลา 6 เดือน เคยประกอบอาชีพที่ผิดต่อศีลธรรม ไม่ว่าจะเป็น ขายเหล้า ขายหวยใต้ดิน จัดสถานที่ค้าประเวณี แต่เมื่อเธอได้ดู DMC ได้เรียนรู้ความเป็นจริงของชีวิต เธอและสามีจึงหักดิบ เลิกอาชีพผิดศีลธรรมทั้งหลาย โดยไม่เสียดายรายได้เดือนละหลายๆแสนบาท...คำถามที่น่าสนใจ...การสาปแช่ง ด้วยการเผาพริกเผาเกลือนั้น คนที่ถูกคำสาปแช่ง จะเป็นไปตามที่แช่งหรือไม่, การที่คำสาปแช่งเกิดผลเป็นจริงได้นั้น เป็นเพราะสาเหตุใด

ชีวิตพบแต่สิ่งดีๆ เมื่อมี DMC เป็นเพื่อน

พอวันที่สาม ลูกฝันเห็นหลวงพ่อรูปเดิมนั่งเรือหงส์มาลงหน้าบ้าน แล้วถามว่า “โยมเจอรึยัง ช่องสมาธิของอาตมา” ลูกก็รีบลุกขึ้นมาจูนหาช่องทันที แล้วลูกก็ได้พบกับช่อง DMC ค่ะ และเห็นพระเดชพระคุณหลวงพ่ออยู่หน้าจอ โอ้โฮ...ลูกตื่นเต้นและดีใจมาก เพราะหลวงพ่อในฝันกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่อยู่ในจอ หน้าตาหล่อเหมือนกันเป๊ะเลยค่ะ ดีใจจนน้ำตาไหลเหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลย เพราะว่าลูกมาอยู่ที่นี่คนเดียว

โอ้เจ้าดอกไม้บาน

เธอและสามี ได้ไปปฏิบัติธรรมที่สวนพนาวัฒน์ สามีของเธอได้เห็นอานุภาพอันศักดิ์สิทธิ์ของมหาปูชนียาจารย์ นับแต่นั้นเธอและสามีก็มาวัดอย่างสม่ำเสมอ...สามีของเธอ เมื่อทำการค้าก็มักจะถูกโกง ลูกค้าไม่ยอมจ่ายค่าจ้าง นับเป็นเงินจำนวนมาก ทำงานกับเพื่อนก็ถูกโกงค่าจ้าง ได้น้อยกว่าที่ควรจะเป็น...อุทาหรณ์ของผู้ที่รับปากผู้อื่นว่าจะทำบุญแล้วเปลี่ยนใจในภายหลัง เมื่อวิบากกรรมส่งผล จะเป็นอย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ

ความสุขจากการหยุดนิ่ง

ซึ่งตั้งแต่เข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯ ลูกรู้สึกชีวิตนี้ มีแต่การแข่งขัน ต้องแก่งแย่งกันทุกอย่าง ดูวุ่นวายไม่เหมือนต่างจังหวัดเลย ลูกต้องตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ คือตีสี่ครึ่ง ฝ่าสภาพการจราจรที่คับคั่งเพื่อไปเรียน หนำซ้ำพอ 5โมงเย็น ถึงเวลาเลิกแล้ว ก็ต้องโหนรถเมล์ที่เบียดเสียด กว่าจะถึงบ้านก็หนึ่งทุ่ม ลูกรู้สึกเบื่อ หงุดหงิด เซ็ง จำเจ ไม่มีความสุขเลย

จงถอนวัชพืชแห่งความสงสัยออก

ผมนิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกเหมือนตัวหายไป เหลือแต่เส้นขอบโครงร่างกายกับองค์พระที่กลางท้อง ชัดเจนจนเห็นขดก้นหอยวนตามเข็มนาฬิกา ผมรู้สึกตื่นเต้นและสงสัยว่า ตัวผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่ก็ฉุกคิดถึงคำสอนที่ว่า “จงถอนวัชพืชแห่งความสงสัยออก แล้วปลูกเมล็ดพันธุ์แห่งความเชื่อมั่นว่า ที่ศูนย์กลางกายของเรามีดวงธรรมและพระธรรมกายอยู่จริง”

แค่นั่งๆนานๆขึ้น นิ่งๆนานๆเข้า เท่านี้เอง

ลูกได้เห็นแสงสว่างภายในเป็นครั้งแรก ทำให้ต้องเปลี่ยนความคิดที่เคยคิดสงสัยว่า “คนอื่นเขาคิดไปเอง อุปาทานกันไปเอง” ก็เปลี่ยนเป็นมั่นใจว่า “นี้คือของจริง” กลับจากภูเรือ ลูกเริ่มไปวัดทุกวันอาทิตย์ นั่งสมาธิทุกวัน วันละหลายๆรอบ ช่วงปิดเทอมจะนั่งวันละไม่ต่ำกว่า 5ชั่วโมง นั่งไปก็ไม่ต้องทำอะไรมาก แค่นั่งๆนานๆขึ้น นิ่งๆนานๆเข้า เท่านี้เองค่ะ

ไม่จริงมั๊ง, หนูไม่รู้, อยากจะขอโทษ

ผู้หญิงคนหนึ่ง...เธอเกิดที่ประเทศลาว ต้องกำพร้าแม่ตั้งแต่ยังเด็ก คุณพ่อก็มีภรรยาใหม่และมีลูกติดมาด้วย เธอน้อยใจคุณพ่อที่ให้ความรักแม่เลี้ยงและลูกติดมากกว่าตัวเธอ เธอจึงประชดด้วยการหนีออกจากบ้าน เป็นเหตุให้ต้องมาตกระกำลำบากอยู่ในประเทศไทยระยะหนึ่ง ต่อมาก็ได้ไปใช้ชีวิตและมีครอบครัวที่ฝรั่งเศส...เมื่อเธอได้รู้จักกับหมู่คณะ จึงได้รู้จุดมุ่งหมายของการเกิดมาเป็นมนุษย์

เจ็บกระด้อกระเดี้ย, เจ็บล้วนๆ

ชีวิตในวัยเด็ก เขาต้องประสบอุบัติเหตุหลายครั้ง เกิดในครอบครัวเกษตรกรที่ยากจน คุณพ่อชอบดื่มเหล้า เมื่อเมาแล้วมักจะทะเลาะกับคุณแม่เป็นประจำ เมื่อทำร้ายคุณแม่ไม่ได้ก็หันมาทำร้ายลูกแทน...เมื่อได้เจอกับหมู่คณะ เส้นทางการสร้างบารมีจึงได้เริ่มขึ้น เขารับบุญที่ศูนย์การศึกษาเขาแก้วเสด็จ ตั้งแต่ยุคบุกเบิกจนถึงปัจจุบัน...ที่เขาแก้วเสด็จแห่งนี้ ในทุกวันพระขึ้น 15ค่ำ จะมีหลายคนเห็นดวงไฟกลมๆ สว่างๆ ลอยไปลอยมา อันเป็นที่มาของชื่อ “เขาแก้วเสด็จ”

ทางด่วน (Express Way)

ดิฉันคิดเองว่า วิธีการปฏิบัติธรรมเพื่อเข้าถึงพระธรรมกายนี้ ควรเรียกแบบนี้ว่า “ทางด่วน” (Express Way) เช่น ในเซี่ยงไฮ้จะมีรถไฟที่แล่นเร็วจี๋เลย ทำให้ดิฉันนึกถึง DMC และการฝึกปฏิบัติสมาธิแบบเข้มข้น ที่เป็นเหมือนรถไฟด่วนขบวนพิเศษสำหรับผู้ฝึกใหม่ ควรจะมาเรียนรู้วิธีที่ถูกต้อง เพื่อการเข้าถึงความสุขภายในได้อย่างง่ายๆและเร็วจี๋ค่ะ

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 20

สิริวัฒกะเศรษฐีกล่าว พลางยื่นท่อนไม้ตะเคียนคืบหนึ่งส่งให้มโหสถดู “พระราชาทรงมีพระบรม ราชโองการมา ให้พวกเราพิจารณาท่อนไม้นี้ว่า ทางไหนเป็นโคน ทางไหนเป็นปลาย แม้นไม่รู้จะทรงปรับสินไหม 1000 กหาปณะ เราทุกคนในที่นี้ ต่างจนปัญญาไปตามๆกัน ยังไม่อาจจะชี้ได้เลย ว่าทางไหนเป็นโคน ทางไหนเป็นปลาย ลูกพอจะรู้ได้ไหมล่ะ”