การปฏิบัติธรรมและการค้นพบความสุข : หน้า 27/40

แก้วจะหายไป เลยทำตามโอวาทของหลวงพ่อว่า “ให้เป็นผู้ดูที่ดี อย่าเป็นผู้กำกับ” ลูกเณรก็เลยดูไป เฉยๆที่ตรงกลางของดวงแก้ว สักพักก็เห็นองค์พระ ผุดซ้อนขึ้นมาสวยงามครับ ในตอนนั้นลูกเณรมี ความสุขจนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก เป็นความรู้สึกที่ ยากจะหาอะไรมาเทียบได้ครับ ลูกเณรต้องกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็น อย่างสูง ที่ได้เมตตาชี้แนะแนวทางปฏิบัติ ทำให้ลูก เณรได้พบกับความสุขที่แท้จริง ที่ไม่มีอะไรมาเทียบ ได้ ช่วงเวลาที่เหลืออยู่นี้ ลูกเณรจะตั้งใจบวชให้ได้ 2 ชั้น เพื่อถวายเป็นของขวัญอันล้ำค่าแด่หลวงพ่อ และลูกเณรจะรักหวงแหนวิชชาธรรมกาย ให้สมกับ ที่หลวงพ่อได้ทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจในการอบรม พร่ำสอนลูกเณรครับ ปล. ในช่วงที่ได้ปฏิบัติธรรมที่สุขสันโดษ ลูก เณรและเพื่อนๆ สามเณร ได้ช่วยกันแต่งบทกลอน ขอน้อมนำกราบถวายหลวงพ่อครับ เมื่อเห็นน้ำ หยุดนิ่ง ติดปลายหญ้า ต้องแสงฟ้า พาให้ตรึก นิมิตใส สายลมโบก กลิ่นพฤกษา พาสุขใจ นิ่งภายใน หยุดในหยุด ตรงจุดกลาง เสียงต้นไผ่ ลมกรรโชก โบกไสว เสียงจากใจ ดังแว่วมา สัมมา อะระหัง แสงดวงสูรย์ พ้นหมู่เมฆ ที่บดบัง แสงจากกลาง ส่องสว่าง กระจ่างใจ พิรุณโปรย ลมพัดมา พาสดชื่น มวลแมกไม้ ร่มรื่น พาสุขสันต์ สมญานาม สุขสันโดษ ที่โจษจัน สวนสวรรค์ บนแดนดิน ถิ่นโลกาฯ กราบแทบเท้าหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูง สามเณรเอกราช กิมง่วนสง โอวาทพระเทพญาณมหามุนี (หลวงพ่อธัมมชโย) ภาวนาโดยไม่ใช้กำลัง แล้วถ้าจะภาวนา ก็ต้องภาวนาโดยไม่ใช้กำลัง ถ้าใช้กําลังเขาเรียกว่าท่อง ภาวนามันต้องเป็นเสียง “สัมมาอะระหัง” ที่ละเอียดอ่อน คล้ายเสียงเพลงที่เราชอบหรือบทสวดมนต์ ที่คล่องปากขึ้นใจ มันดังก้องเข้ามาในใจ โดยไม่ได้ใช้กาลังในการท่อง ถ้าเราจะใช้ ต้องใช้แบบนี้ ใช้ให้เป็น อย่างนี้ถึงจะถูกหลักวิชชา นี่สำหรับผู้ที่วางใจที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ไม่เป็น ต้องหมั่นฝึกฝน ipal