บุตรเศรษฐีและการสร้างบุญ : หน้า 37/40

www.dmc.tv บุตรเศรษฐีจึงตั้งใจบำเพ็ญบุญตลอดมา ชาวเมืองพากันไปทำบุญด้วยความร่าเริงเบิกบาน อุบาสกอุบาสิกาพากันไปเข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธ เจ้า ไปฟังธรรม ทำทาน รักษาศีล และมีหลายๆ ท่านออกบวชในสำนักของพระบรมศาสดา เมื่อเขา เห็นทุกๆ คน ขวนขวายในการสร้างบุญ ก็คิดว่า “ตัวเราก็ไม่ควรปล่อยโอกาสให้ผ่านเลยไป ควรจะ สร้างบุญพิเศษสักอย่างหนึ่งให้เต็มที่เต็มกำลัง จากนั้นบุตรเศรษฐีก็ส่งคนไปนิมนต์พระบรม ศาสดา และภิกษุสงฆ์มาเป็นเนื้อนาบุญ ด้วยความ ตั้งใจที่จะเอาบุญพิเศษ เขาจึงตระเตรียมบัลลังก์ ทองถึง 100,000 ตัว ปูลาดด้วยเครื่องลาดที่มีขน ยาว เครื่องลาดยัดนุ่น เครื่องลาดมีรูปดอกไม้ ผ้า เปลือกไม้ และผ้าฝ้าย เพื่อถวายแด่พระสัมมาสัม พุทธเจ้าและพระภิกษุสงฆ์ แล้วจัดสถานที่ปูลาด อาสนะอันมีค่าและสวยงาม เพื่อรองรับพระภิกษุ ถึง 100,000 รูป เมื่อได้เวลา พระสัมมาสัมพุทธ เจ้าได้เสด็จมาพร้อมด้วยพระสงฆ์สาวก หลังจาก ที่พระพุทธองค์ประทับนั่งบนอาสนะที่จัดเตรียม ไว้พร้อมกับหมู่สงฆ์แล้ว บุตรเศรษฐีได้ถวาย ภัตตาหารอันประณีตที่เตรียมไว้ด้วยจิตที่เลื่อมใส และถวายบัลลังก์ทองอันสูงค่าแด่พระสัมมาสัม พุทธเจ้าและคณะสงฆ์ หลังจากที่พระปทุมุตตรสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงรับเครื่องบูชาแล้ว ก็ทรงมองไปในอนาคตกาล ภายภาคหน้า และทรงทราบว่าอานิสงส์ใหญ่ ได้บังเกิดขึ้นกับบุตรเศรษฐีแล้ว พระองค์ทรง ปรารถนาที่จะให้บุตรเศรษฐีมั่นใจในผลแห่งบุญที่ บังเกิดขึ้น จึงตรัสพยากรณ์ว่า “ผู้ใดถวายอาสนะ ทองอันลาดด้วยเครื่องลาดวิเศษมีขนยาวนี้ เราจัก พยากรณ์ผู้นั้น ท่านทั้งหลายจงฟังเรากล่าว ผู้นั้น จักได้เป็นเท้าสักกเทวราช 74 ครั้ง มีนางเทพอัปสร แวดล้อมเสวยสมบัติ จักได้เป็นพระเจ้าประเทศราช ครอบครองพสุธา 1,000 ครั้ง จักได้เป็นพระเจ้า จักรพรรดิ 51 ครั้ง จักเป็นผู้มีสกุลสูงในกำเนิดและ ภพทั้งปวง ภายหลังผู้นี้จักบวชเป็นพระสาวกของ พระสมณโคดมพุทธเจ้ามีนามว่า “ภัททิยะ” เมื่อฟังพระดำรัสของพระบรมศาสดา แล้ว มหาปีติก็บังเกิดขึ้นกับบุตรเศรษฐีอย่างไม่มี ประมาณ เขาจึงตั้งใจบำเพ็ญบุญตลอดมา ด้วย อานุภาพของบุญที่ตั้งใจสะสมมาโดยตลอด เมื่อละ โลกแล้ว บุตรเศรษฐีได้ไปบังเกิดในสวรรค์ จากนั้น เวียนว่ายตายเกิดอยู่ใน 2 ภพ คือได้เกิดเป็นเทวดา และมนุษย์เท่านั้น โดยไม่ตกไปในอบายภูมิเลย ตรงตามพระดำรัสของพระบรมศาสดาทุกประการ และในชาติสุดท้าย บุตรเศรษฐีก็ได้บรรลุมรรคผล นิพพานอันเป็นเป้าหมายสูงสุดของการเดินทางใน สังสารวัฏ หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ ห่างไกลจาก ทุกข์ทั้งปวง ในบรรดามนุษย์จำนวนมากมายมหาศาล นั้น เมื่อละโลกไปแล้ว คนที่ได้ไปเกิดในสุคติภูมิมี น้อยมาก ส่วนใหญ่จะไปเกิดในทุคติภูมิทั้งสิ้น ดัง ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเคยตรัสเปรียบเทียบไว้ว่า คนที่ได้ไปเกิดในสวรรค์มีแค่เขาโค แต่คนที่ตกนรก มีเท่าขนโค ดังนั้นการที่พระภัททิยเถระได้เวียนว่าย ตายเกิดอยู่แต่ในสุคติภูมิตลอดต่อเนื่องเป็นเวลา นานแสนนาน โดยที่วิบากกรรมซึ่งท่านต้องเคยทำ ผิดพลาดไว้บ้างในอดีตชาติ ไม่สามารถตามมาส่ง ผลให้ท่านไปเกิดในทุคติภูมิได้เลย จึงเป็นเรื่องที่ ๓๗