แรงบันดาลใจในการศึกษาและการบรรลุธรรม : หน้า 42/56

42 แรงบันดาลใจ ๒ หรือนี่ ! ” “พระอาจารย์ของเรายังเป็นปุถุชนอยู่ เมื่อทราบอย่างนี้ จึงเกิดความห่วงใยใน ผู้เป็นอาจารย์ยิ่งนัก เพราะคิดว่าการไม่บรรลุ ธรรมสักขั้นนั้น เป็นความประมาทในชีวิตอย่าง มาก หากว่าก่อนตายมีจิตเศร้าหมอง ตายไป แล้ว ต้องไปเกิดในอบาย ปัญญาที่ได้จากการ เรียนการสอน ย่อมไม่เกิดประโยชน์อันใดเลย สมมุติไปเกิดเป็นวัว ก็เป็นได้แค่วัวที่ฉลาดตัว หนึ่งเท่านั้น แต่จะทำประโยชน์อะไรได้ จึงเหาะไปหาพระอาจารย์ ทำเป็นว่า จะขอเรียนอนุโมทนากถา เพื่อจะได้มีโอกาส ใกล้ชิด และเตือนสติพระอาจารย์ได้ แต่พระ อาจารย์กลับตอบว่า “ไม่ว่าง” ศิษย์จึงขอว่า “เรียนในเวลาเย็นก็ได้”