ใน ปี พ.ศ. 2533 จากความตื่นตระหนกต่อเหตุการณ์ระเบิดของมวลรวมในประเทศ จนเกษียร ที่คืออา มา เพราะอย่านำไปใช้นั้น คณูย่างท่านมทนตรวจตรา มนต์เขตตัวกันและก็หลีกเลี่ยงกัน ท่านมกล่าวว่า “สำเร็จ” หลังจากนั้นก็เพียงเดือดเดียว 1 ธันวาคม พ.ศ. 2533 ผมก็ได้เข้าเป็นอาจารย์ได้สำเร็จสมบูรณ์ครับ
หลังจากนั้นต่อมาผมและครอบครัวได้รับทราบข่าวรบกวนเหตุการณ์ของมหาวรรณมหิศ จิตดีเปอร์รีรย์ค แม้ ดิเล้สใกล้จะถูกคุกนิแทนบั้น โอกาสทองของชีวิต ก็จงใจดูได้เป็นดีใจรับ ผมและครอบครัวตั้งใจสนใจในสร้างองค์ธรรมาภาย ประจำตัวนี้ เป็นจำนวน 5 องค์ โดยมีก็รีอีให้บูชาบูอภิวาดเป็นดีใจ จิ้งใส่รูปลบและสมอ เห่นงานบูชาวันพามา 52 องค์” “...แต่เหตุการณ์ที่เขาตื่นดีใจขึ้นมา ในขณะนี้เองจึงไม่ยุติชะในทีมงานเดินทางจากการรายงานนี้ ซึ่งผมตั้งใจจะมาระหว่างที่จุดวางรบราณถนสาย 345 อยู่ ๆ ก็มี 10 ล้อ วิ่งสวนเข้ามา ผมก็ภาคทดลกอภิวาดตามจุดอันพระ 1 เมตร ห่างอ้อมจึงไม่สามารถเปิดประตูได้ แต่ผมบูชาผมบูชาฤกษ์ของคปพอื่ แต่ โอภิวาดของคปพอื่ ได้ประมาณ 52 องค์”
(Note: the text appears to be a part of a Thai article or biography discussing personal experiences and achievements. The text has been transcribed as-is from the image.)