ข้อความต้นฉบับในหน้า
ผมสามารถอ่านข้อความในภาพได้ดังนี้:
"ผมสามารถผดดออายุวัฒนะร่างเพื่อบำเพ็ญกุศล 1 ท่าน คือ ผศ.พงษ์วัฒน์ภิรมย์พงษ์ เป็นชาวบ้านซึ่งเป็นอยู่ในฐานะผู้มีอุปการะคุณของวัด "เราจะเอาอย่างไรดี" คิดไม่ออกจะแกล้งใครดี เพราะโบว์ชัวร์ในการขออโหสิกรรมจะลอยเคลื่อนไหวในวานารที่ว่า"
"ต่อมาใน พศ. 2540-2542 ผมบุตรดีใจเสดงผลให้ครูพระมาก อาจารย์ธรรมดา ๆ คนนี้แหละ ได้รับตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการฝ่ายพัฒนากับภูมิทัศน์เวลาเมื่อผมได้มีปัญหาอะไร ๆ ในงานที่ผมทำ ก็มีแต่ลงง่าย ๆ คือน กระจ่างแบบง่าย ๆ ชอบกลายเป็นแบบง่าย ๆ คิดให้เป็นเวลานานแล้วก็จะพามอง ทำให้ผมสามารถแก้ปัญหาและสามารถคิดโครงการใหม่ ๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อนพวกอัคราและชุมชนได้ อาจเป็นในรูปของการใช้งานและบูรณะไป การฝึกฝนหรือการทำจึงได้ลงมาสำหรับรู้ ถึงจะเป็นคนมีความรู้ในรแนวการบูรณะศิลปะก็ได้รับความรู้จากอาจารย์ธรรมดา คงเป็นในรูปของการดำเนินงานที่ได้ผลดี บวกกับความสามารถในด้านการออกแบบและก็จะให้เป็นแบบที่เขาคิดในเวลาเดียวกันได้ และก็จะกลายเป็นภาพฝีมือของผมเอง"
"ทุกครั้งที่ผมต้องพบเจอกับอุปสรรคปัญหาในชีวิต กระผมจะใช้มนุษย์เป็นที่ตั้งเสมอ โดยจะก็ทำการบอารบาลธรรมของมหาชนอาจารย์ และก็ด้วยความชำนาญในด้านต่าง ๆ ก็จะสร้างอุปสรรคปัญหาให้ได้เสมอในเรื่องของธรรมะ บวกกับให้จากการช่วยงานพระพุทธศาสนา เช่น การออกแบบระบบบำบัดน้ำไว้ดังนี้"
"ออกแบบราวบันไดน้ำ สะท้อนความอุดมสมบัติ และงานสร้างแผ่นเงินในวัดฉะหลาย ๆ แห่ง จนทำให้เกิดอุปสรรรในเวลาสักหลายปี จนทำให้เกิดอุปสรรคจากความไม่สมบูรณ์ของสิ่งต่าง ๆ ในสิ่งเหล่านี้ ด้วยกันก็มีคำอธิบายที่เป็นต้นกำเนิด"
"ในปี พ.ศ. 2545 ความคดีในการสร้างองค์พระพระธรรมกายพ่อท่าน คุณแง่ม ผมเป็นบุตร ท่านเป็นพระพระอริยสงฆ์ ซึ่งเป็นประธานวัดในขณะนั้น และเป็นผู้ที่ส่งเสริมเกียรติคุณในด้านของธรรมะและอธิษฐานในช่วงเวลาของปีนั้น"
"แต่ปีประมาณ 80 เมื่อไหร่ก็เกิดปัญหาในด้านการสร้างองค์พระธรรมกายของวัดต่อเนื่อง จนถึงปัจจุบันที่มีชื่อเสียงในด้านการออกแบบและการก่อสร้างที่ชำรุด เสียหายและเป็นอุปสรรคในหลาย ๆ เรื่อง เกิดความล่าช้าของงานและสร้างความไม่พอใจให้กับผู้มีส่วนร่วมในงานอย่างมาก"
"ในปี 2552 เมื่อปี 2552 เมื่อพระอริยสงฆ์วัดธรรมกาย ได้มาฝากให้ผมไปดูในงานก่อสร้างของวัด ทำให้ผมได้รับคำอธิบายว่า จะสร้างองค์พระใหญ่ และกู่อย่างเยื้อง 2 องค์ ในวันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2552 ซึ่งเป็นวันสำคัญในลักษณะนี้"
(ไม่มีข้อความต่อเนื่องที่ชัดเจนในส่วนที่เหลือ)