ศิลปะในการเก็บรักษาพระไตรปิฎก : หน้า 35/41

เจ้าของหีบเสี้ยวชีวิตไป หลายมาช้างนำมาถวายวัด ให้เป็นบุญกุศล พระภิษฐ์ชี้นำมาใช้เพื่อเก็บรักษาคัมภีร์ ซึ่งที่นี่ใช้สำหรับบรรจุพระไตรปิฎกจริง ๆ มีลักษณะเป็นรูปเสี้ยวลูกบาศก์ ส่วนบนสอบเข้า ทำให้ดูแปลกกว่าตอนล่าง ตกแต่งด้วยสายรดน้ำ หรือลงรักปทอง ภาพลายดินทั่วไปเป็นเรื่องเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา ภาพเทวดาทรงบาตร ภาพธรรมชาติ เป็นต้น แม้ว่าความนิยมของลวดลายจะเปลี่ยนไปตามยุคสมัยแต่ผลงานที่ช่างศิลป์สร้างขึ้นส่วนสะท้อนให้เห็นความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะฝากผลงานชิ้นเลิศของตนไว้เคียงคู่และปลุกปั้นรักษาคำสอนของพระบรมครู อีกทั้งยังสะท้อนให้เห็นเรื่องราวประวัติศาสตร์ของบ้านเมืองในแต่ละยุคสมัยอีกด้วย อาทิเช่นความงามทางประดิษฐ์และความมีชีวิตชีวาอย่างที่ไม่ได้อางานศิลปะลายดินชมยุคสมัยอยุธยา กระหนกปลาสีมีพลังและเป็นกลุ่มเทาแสดงให้ประจักษ์ถึงความภาคภูมิใจเป็นอันดับหนึ่งหนึ่งเดียวกันของคนในชาติ ความสงบงามลูกของรายรภ โดยเฉพาะลดลายรดน้ำช่วงอยุธยาตอนปลายที่มีความสมบักซ่อนอยู่บ่อย สะท้อนถึงความเจริญรุ่งเรืองและสงคมที่รุ่งเรืองในช่วงปลายอาณาจักร ลายรดน้ำบนพระไตรปิฎกในช่วงนี้ยังคงความงามเพราะสืบต่อจากสมัยอยุธยาอันรุ่งเรืองแต่ความสุขเสียจากสงครามบั่นทอนขวัญและกำลังใจของช่างศิลป์ทำให้งานที่ออกมาแต่ไมด้อค่า ความงาม แต่ไม่มีพลังและไม่เป็นกลุ่มก้อนเหมือนก่อน สถานปฏิกรรม จิตรกรรม ประติมากรรมทั้งหลายที่ยังปรากฎให้เราเห็นในปัจจุบันผ่านมาเวลามายุกสมัย และสิ้นแล้วแต่เป็นศิลปะ