ความเข้าใจและการยอมรับความผิดพลาดในชีวิต : หน้า 6/16

สมวัยเด็กๆ คุรุสอนลิประท่านหนึ่งเชื่อมั่นว่า...เวลา เราใช้ฉลากอาวุธ เราห้ามใช้งบ เพราะนั้นฉันไม่เข้าใจจุด ประสงค์ของคุรุสอนเก่าไหร่ รู้เพียงแต่ว่าขอเวลาคุณวาดภาพแล้วเสร็จ มันบิดเบี้ยว ฉันก้อยแก้ให้มันตรงงาม แตุกระคุ้งที่ขั้นหยิบ ยางลบขึ้นมาเพื่อฉลากภาพนั้น คุรฉันจะเตือนถึงกว่ากันนี้ เสมอ สุดท้ายฉันจึงเลือกใช้วิธีต่อเติมภาพๆ นั้นไปตามจินตนาการ เช่นถ้าฉันตั้งใจวาดรูปหน้าผาก แต่ฉันผลออกมาดวงตามกลมเกิน ไป ฉันก็จะเปลี่ยนตากลมๆ นั้นเป็นดาวแทน แต่ตอนนั้นฉันจะไม่เข้าใจ ทำไมฉันไม่ได้รับอนุญาต ให้วาดลาย และฉันจะไม่คิดวาดรูปหน้าให้เสร็จตามตาม ก่อน แต่ฉันก็รู้ว่าฉันตามดูภาพตามที่ต้องการ แค่มองจินตนาการ สามารถวาดภาพๆ นั้นด้วยความมั่นใจและไม่ต้องใช้งบลบภาพ เลยสักครั้ง เวลาผ่านไป ฉันโตขึ้น ฉันเรียนรู้ว่า สิ่งที่ครูสอนวันนี้ แท้จริงแล้วมันปลูกฝังสิ่งหนึ่งให้ฉัน นั่นคือ การเข้าใจ ธรรมชาติของความผิดพลาด ความผิดพลาดเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต ของคนทุกคน และในชีวิตหนึ่งนี้มีหลายครั้งที่ฉันได้พบมันโดยไม่ ตั้งใจ สิ่งหนึ่งที่ทำให้นายยอมรับความผิดพลาดเหล่านี้และ รวบรวมสติแก้ไขปัญหาต่างๆ ได ก็คือ การที่ฉันเข้าใจว่า ธรรมชาตของความผิดพลาด คือการมันเกิดขึ้นแล้วจะคอยอยู่กลาง