ธรรมะสอนใจ: ทำตลอดเวลาแม้ไม่มีเวลา : หน้า 51/52

นิตย์สาร Dhamma TIME ธรรมะสอนใจ : จากคอสมันท้ายเล่มวาระอยู่ในบุญฉบับเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๕๕ ในเมื่อไม่มีเวลา ก็ต้องทำตลอดเวลา บางคนบอกว่าต้องทำงานก็กำ ออกจากบ้านแต่เช้าค่ำก็งานยุ่ง ภารกิจ ก็มากมายจนไม่มีเวลานั่งสมาธิธรรมเลย หรือบางวันพอคนก็จะนั่งก่อนนอน ด้วยความเพลียก็ถ่านหลับ หรือฟุ้งซ่านคิดเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจในวันนั้นอีกทั้งยัง คิดโน่คิดนั่นหมดเวลาไปเองไม่ได้อะไร หากวิธีชีวิตเราเป็นเช่นนี้ จงอย่างนั่งคนใจ เพราะความเครียดมันจะกลายเป็นนิสัย หากอ้างว่างงาน เราก็อยู่ทั้งชีวิต มาธุดีอีกทีตอนป่วยก็ได้ตาย หรือดอนเกษียณเอง สภาพร่างกายไม่ไหวแล้ว ดั่งนั้น เราควรปรับวิธีคิดใหม่ เพราะไม่มีทางได้เลยที่จะเปลี่ยนแปลงนิสัยได้ ถ้าเราไม่เปลี่ยนวิธีคิดก่อน โดยคิดว่าในเมื่อไม่มีเวลา ก็ต้องทำให้ได้ตลอดเวลา คือไม่ว่าเราจะทำภาวะก็จะไมีดาม ให้พยายามนักถึงดวงแก้วหรือองค์พระไว้ที่ศูนย์กลางให้ได้ตลอดเวลา ซึ่งนี้ ถึงแม้ในแต่ละวันจะมีเวลาน้อย เราก็จะนั่งได้อย่างมีคุณภาพคือ ใจหยุดนิ่งสงบได้เร็ว จะนั้น ถ้าเราไม่มีเวลา ก็ต้องทำให้ได้ตลอดเวลาเพื่อสุดท้ายเราจะได้ไม่หมดเวลานโลกนี้ไปอย่างไม่ไดอะไร