ตัวเลข ๔๔ และจังหวะเวลาที่สำคัญในพระพุทธศาสนา  วารสารอยู่ในบุญประจำเดือน มกราคม พ.ศ.2562 หน้า 58
หน้าที่ 58 / 63

สรุปเนื้อหา

การตรัสรู้ของพระพุทธเจ้านั้นสำคัญต่อมนุษยชาติ และมีการเตรียมความพร้อมในการเผยแผ่บำบัดวัฏฏ์ที่ปิดจมมานาน เส้นทางของผู้ที่เหมาะสมที่สุดในการฟื้นฟูพระพุทธศาสนายังเผยให้เห็นถึงความสำคัญของจังหวะและเวลา สามารถสร้างโอกาสด้วยความสงบ และไม่ให้สูญเสียโอกาสที่เกิดขึ้นจากการไม่ลงมือทำ.

หัวข้อประเด็น

-ความสำเร็จในการตรัสรู้
-ความสำคัญของจังหวะและเวลา
-การศึกษาในประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา
-การเตรียมความพร้อมในการเผยแผ่ธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

อาณัฐ อ่านต่อ ข้อความ เรื่อง: พระมหามงคลคีรี จาธิโย, ดร. ย้อนอดีต..ท่องประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา ตอนที่ ๑๓: ตัวเลข ๔๔..พบนิการตรัสรู้ธรรม ณ จังหวัดและเวลาที่เหมาะสม ภายหลังจากพระโพธิสัตวบรรลุจตสัมโพธิญาณ ตรัสเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั่นว่าเป็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของผู้ที่ฝึกฝนจะสามารถกระทำได้ แต่ก็การนั้น สิ่งนี้นั่นเป็นเพียงภารกิจ “ถึงนี้” ของพระพุทธองค์เท่านั้น เพราะการที่พระพุทธองค์บำเพ็ญบารมีมาถอดถางยาวนาน หาได้เพียงเพื่อหวังเพื่อพระองค์เองเท่านั้นไม่ หากเป็นไปเพื่อมนุษยชาติทั้งหลายดังนั้นภารกิจนี้คือ “ถึงนี้” ที่แห่งนี้นั่นเอง จึงได้แต่งขึ้นเป็นต้นตั้งแต่วัน ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ เมื่อ ๒,๖๖๖ ปีที่ผ่านมา ภารกิจแรกายหลังการตรัสรู้ คือ การบำเพ็ญบารมี ฉันเป็นการเตรียมความพร้อมในการเผยแผ่บำบัดวัฏฏ์ที่ปิดจมตลอดกาลนาน หลังจากนั้นพระพุทธองค์จึงทรง “เลือกเฟ้นผู้ที่เหมาะสมที่สุดในเวลานั้น” ตามทั้งสอง คือ “อาจารดาบ” และ “อุทธาดาบ” ได้เข้ามาสู่ข่ายพระญานของพระองค์ แต่ ณ ที่นั่นเสียดายว่านั้นสองจะสังการไว้เสียงนอน ดังนั้นผู้เหมาะสมที่สุดในเวลานั้น จงมาสู้หน้าขับโซ้บด้วยตัวเองโดยมี “ท่านโณทัญญะ” เป็นประธาน และจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น ท่านโณทัญญะได้เป็น “พยายามในการตรัสรู้ธรรม” ของพระพุทธองค์ โดยมีดวงตาเห็นธรรมเป็นท่านแรก และบรรลุธรรมหินพระอรหันต์พร้อมกันทั้ง ๕ ท่าน ในการสอดอม จากเหตุการณ์ดังกล่าวว่าปรากฏขึ้นในประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา ทำให้เราได้ขัดที่นสนใจ คือ “จังหวะและเวลาที่เหมาะสมเป็นสิ่งสำคัญ” ดังจะเห็นได้จากตัวอย่างของท่าน “อาจารดาบ” และ “อุทธาดาบ” หากถ้าเรามองบุญบารมีไว้ จะเห็นได้ว่าคุณสมบัติของดาบทั้งสองนั้นเหมาะสมย่อควรประการทั้งปวง คือ มีประสบการณ์ในการปฏิบัติธรรมและมีสติปัญญาคู่อยู่เป็นจำนวนมาก แต่เนาเสียดายว่างหวะและเวลาไม่อื้ออำนวยต่อทั้งสอง เพราะได้ก็ทำกะจะไปเสียก่อน บุคคลอย่างที่เหมาะสมทั้งสองจะสังวะและเวลา คือ ท่านโณทัญญูและเป็นปัญจวัตนะและปัญจจังญ์อีกด้วย ๔ ท่าน ดังนั้น ในการทำงานไม่ว่าจะทางโลกหรือทางธรรม “จังหวะและเวลาที่เหมาะสม” เป็นสิ่งสำคัญยิ่งแต่ว่า จังหวะและเวลาที่เหมาะสมก็ใช่ว่าเราจะต้องดันท่องเสมอไป เพราะในบางครั้งเราก็สามารถสร้างจังหวะและเวลาที่เหมาะสมให้ดีขึ้นได้ ขอมิเพียงมีโอกาสให้เราได้หยุดยืนในกลางความสงบ และสิ่งที่สำคัญ คือ เมื่อโอกาสได้เกิดขึ้นในจังหวะและเวลาที่เหมาะสมแล้ว อย่าได้ผวั่นประกันพรุ่ง จนเป็นเหตุให้โอกาสนั้นลุดลอยไปเสีย โน โจ ม ม อุปจฉา ขณะอย่าล่วงท่านทั้งหลายไปเสีย อาณัฐ มกราคม ๒๕๖๒
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More