ประโยคที่ ๒ - คำนี้พระธัมมะปุรณัม
… ซึ่งพระธรรมฐาน สถุกิโลเส ยังกาส
ทั้งปวง ท. เขบุตวา ให้สิ้นไปแล้ว กรโต ย่อมกระทำ โลกฺฉต-
ธมฺเม ซึ่งธรรมอันเป็นโลกุตระ ท. นว ๔ หกกตฺต ให้เป็น
ธรรมไปแล้วในมือ (สมฺมโช) อ บคคลผู้มีปัญญาดี หิตวา ยาด
ย่อมละแล้วไป อคิมฺมน ด…
บทนี้กล่าวถึงการพิจารณาในหลักธรรมต่างๆ โดยเฉพาะการเป็นผู้มีปัญญาที่ดี สมบูรณ์ในหลักธรรมและการทำความเข้าใจว่า ธรรมสามารถเป็นที่พักทั้งกลางวันและกลางคืนได้อย่างไร รวมถึงการละจากสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์และ
