หน้าหนังสือทั้งหมด

หน้า1
146
อย่าโกรธเขาเลย นึกให้อภัย จะได้บรรจบกรรมกันไป 6 มิถุนายน พ.ศ. 2546
หน้า2
148
เป็นคนชื่อรง จะปรารถนาดีต่อใคร ก็ให้ปรารถนาอย่างแท้จริง อยากให้ทุกคนมีความสุขจริง ๆ ด้วยความจริงใจ ไม่ใช่แสร้งทำ หรือมีมารยา ไม่มีเหลี่ยมไม่มีคู่อื่นทั้งสิ้น ๑๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๑
หน้า3
149
ให้อภัย...ก็ให้อภัยกันจริงๆ เจอหน้าเขา ก็พูดกับเขาก่อนได้ ยิ้มเย้แม่มใส่กับเขาก่อนใด้ 11 มีนาคม พ.ศ. 2531
หน้า4
150
การผูกโกรธ ผูกพยาบาท เป็นเหตุให้ใจเราเศร้าหมอง ปุ่นมัว เป็นทุกข์ หลับก็ไม่เป็นสุข ตื่นก็ไม่เป็นสุข เหมือนคนป่วยอย่างนั้น ๑๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๑
หน้า5
152
แต่ถ้าเราตื่นสายว่านั้น เราก็จะรู้สึกว่า มีความสุขขึ้นมาอีก แต่เราก็จะเสียสะ ความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ นั้นเสีย เพื่อรักษาวินัยของตัวเอง ๒๓ เมษายน พ.ศ. ๒๕๖๔
หน้า6
153
เราต้องสะอารมณ์อุ่นขึ้นออกไป เพื่อให้ตัวเองจะได้มีความสุขก่อนใคร พอใจมีความสุขเป็นพื้นฐาน จะคิดอะไร...ก็คิดดี จะพูดอะไร...ก็พูดดี จะทำอะไร...ก็ทำดี เพราะมีฐานแห่งความสุขรองรับ 16 มกราคม พ.ศ. 2552
หน้า7
155
ความสงบ สร้างความปลื้มใจ ประทับใจ ให้กับผู้ที่พบเห็น ๑๗ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๘
หน้า8
156
รับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น เพื่อความสุขของทุกคน ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒
หน้า9
159
ลด ละ เลิกเอาแต่ใจตัวเอง แล้วทำงานเป็นทีม เมื่ทีมสามัคคี มีจิตเมตตา ปรารถนาดีต่อกัน คิดพูดทำเหมือนกัน ทีมก็เกิดความสุข >>>>>>>
หน้า10
162
การไม่ออกกำลังกาย คือการทำร้ายตนเอง ๑๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๐
หน้า11
164
อย่าไปสังเกต จ้องจับผิดใคร อย่างนั้น...ไม่ดี ไม่เกิดประโยชน์อะไร มันหมดเวลาแล้ว ๑๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖
หน้า12
165
เราจะฝึกนิสัยให้เป็นคนใจเย็น ๖ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๖๓
หน้า13
167
ถ้าไม่ถือสา... มันก็เป็นลมเป็นแล้ง ถ้าไม่สา... มันก็เป็นเรื่องเป็นราว ต้องรู้จักปล่อยวางบ้างนะ ๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๓
หน้า14
169
ความน้อยใจ เป็นกิเลสของนักบุญ ๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๖
หน้า15
178
ทำใจของเราให้กว้าง พร้อมที่จะรับคำแนะนำตักเตือน ด้วยใจที่ดีปราโมทย์ มีำลังใจ กล้าที่จะยอมรับคำบกพร่อง แล้วปรับปรุงตนเอง ๑๙ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๒
หน้า16
199
อารมณ์นี้ดีเป็นทางมาแห่งกุศลธรรม ๑๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๙
หน้า17
208
ถ้ไม่รักตัวเอง เราก็ทำให้เขา โกรธเรา เกลียดเรา ทุกอย่างมันแล้วแต่เรา ๒๓ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๕
หน้า18
209
ถ้าถือสามันก็เป็นเรื่องเป็นราว ไม่ถือสามันก็เป็นลมเป็นลัง ถือที่มือ…ก็หนักที่มือ ถ้าเราวาง มันก็เบามือ >>>>>>
หน้า19
210
ถวที่ใจ...มันก็หนักที่ใจ ถ้ารอวาง มันก็เบาใจ พอถายเบา ไจเบา ก็สร้างบุญอย่างเดียวได้เต็มที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2545
หน้า20
212
เวลาจะพูดอะไรต้องคิดให้ดี เลือกประโยคที่เขาฟังแล้ว เขารักเรา ไม่รังเกียจเรา แล้วก็ทำงานร่วมกันได้ ๒๑ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๕