พระธัมมาปติฎกษฎาแปล ภาค ๙ - หน้า 97
…ภาค ๙ - หน้า 97
ธรรมะแก่นทั้ง ๒ นั้น ย่อมควร" แล้วจึงทรัศว่า "พระมหาน
บุคคลผู้ไม่กำหนด ไม่ของอยู่ในมานุสูร ชื่องว่า เป็นฎีกุ" ดังนี้แล้ว
ตรัสพระคาถานี้ว่า :-
"ความยึดถือในมานุสูรว่าเป็นของ ๆ เรา ไม่มีแก่"
ผ…
ในบทนี้กล่าวถึงธรรมะแก่นสองประการว่า ควรยึดถือในการดำรงอยู่ ส่วนเฉพาะเจาะจงในมานุสูร โดยพระมหานได้ตรัสเกี่ยวกับการไม่เศร้าโศกที่เกิดจากความเข้าใจในนามรูปที่มีการเสื่อมสลายเมื่อไม่ยึดถื…
