ความน่าสงสารของเปรตในธรรมะ
…ลุกขึ้นได้แล้ว ก็เอามือที่เหี่ยวแห้งพาดขึ้น
เหนือหัว ชื่นชมยินดี ค่อยๆ พยุงร่างกายไปตามทิศที่ได้ยิน
เสียงเรียก เดินโซซัดโซเซไปทางต้นเสียงก็ไม่พบข้าวและนํ้าเลย
เปรตจึงเสียใจร้องไห้ครวญคราง พลางล้มลงเกลือกกลิ้งด้…
ในหัวข้อนี้กล่าวถึงความทุกข์ทรมานของเปรตที่หิวโหยหาน้ำและอาหารอยู่ตลอดเวลา แม้จะได้ยินเสียงเรียกเชิญชวนให้มากินข้าวและน้ำ แต่เมื่อเสียงดังขึ้น พวกเขาก็ล้มลุกและเดินไปหาต้นเสียงแต่ไม่พบสิ่งใด ทำให้…
