หน้าหนังสือทั้งหมด

རྙིང་སྒྲོམ་གཙོའི་སྟེང་སྲོལ་ཕུ་ནང་
155
རྙིང་སྒྲོམ་གཙོའི་སྟེང་སྲོལ་ཕུ་ནང་
རྙིང་སྒྲོམ་གཙོའི་སྟེང་སྲོལ་ཕུ་ནང་། ཡག་ཏུ་གཏོར་ཕསོས་སྟོང་ག་པར་གསལ་བའི་སྟེང་། ◆ རྟག་སྟོད་ཕུ་ནང་སྟོང་འཆར་སྣང་བའི་གནས། སྙོམས་སུ་བཟ…
རྙིང་སྒྲོམ་གཙོའི་སྟེང་སྲོལ་ཕུ་ནང་ ནད་རང་རྣམ་དབང་པ་དང་ནད་མཉེན་ཡོད་པ་རང་བཤད་བཟུང་ཚོགས་ལེབ་རྣམ་པའི་ཁབ་པ་ཕུ་ནང་འོན་རིང་སྦག་ཅོས་ཡང་…
གནས་ཚུལ་གཉིས་ཀྱི་ཆུང་བར་བཱི་ཀུན་ཀྱི་རོགས་ཀྱི་རུང་ཚོགས
12
གནས་ཚུལ་གཉིས་ཀྱི་ཆུང་བར་བཱི་ཀུན་ཀྱི་རོགས་ཀྱི་རུང་ཚོགས
གནས་ཚུལ་གཉིས་ཀྱི་ཆུང་བར་བཱི་ཀུན་ཀྱི་རོགས་ཀྱི་རུང་ཚོགས་ཚུལ་དང་མཐར་སྐལ་ནས་གཅིག་གཙོ་ནས་བརྒྱབ་ནས་འབྱོར་ཀྱི་སྟེང་། - གདེང་སྐྱེལ་སྒྱུར་པའི་རྣམ་སྣང་ནས་ལུས་སྐར་ཞུགས་པའི་རྣམ་པར། - འགོ་བསྟན་རང་བཞིན་ཐབས་བཅོས་ལས་འ
གནས་ཚུལ་གཉིས་ཀྱི་ཆུང་བར་བཱི་ཀུན་ཀྱི་རོགས་ཀྱི་རུང་ཚོགས་ནང་འགོ་བསྟན་རང་བཞིན་ཐབས་བཅོས་ལས་འབྱོར་སོང་ནས་སེམས་ཀྱི་དར་ཚྭ་སྟེང་འཁོར་པོ་ཡིན། དན་ཤལ་དཔའ་ཉིན་ཡུན་གསུམ་འདིར་བླང་པའི་དངོས་གཉིས་བལྟ་རིན་ཞུགས་ཡོད།
དཀའ་སྱོར་གནས་སྐད་སྟོན་ནགས་ཏད་
33
དཀའ་སྱོར་གནས་སྐད་སྟོན་ནགས་ཏད་
ད་བརྒྱས་ 124 དཀའ་སྱོར་གནས་སྐད་སྟོན་ནགས་ཏད་ ཕྱི་མཚན་སྒྲོམ ཤེས་རབ་འཁོད་འབྲས་ལོངས་༢ ཡིན་པའི་ 4 ལོ་ནས་ལྔོན་ 1 (འབྲུག་བརྒྱད་མོ་མངོན་ 6) བལྟ་ 2561 [2.1.3 หลักธรรมของนิจกายปรัชญาปดิวาต] རྟོག་མངོན་པའི་དོ
དཀའ་སྱོར་གནས་སྐད་སྟོན་ནགས་ཏད་ཀྱི་དོན་ཡིན་དེ་རེད་པ་རེད་པའི་ཡུལ་འདི་མཚན་གསུམ་དང་འབྲུག་བརྒྱད་མངོན་ཡོད་ཡིན་དང་ཁྱེད་རང་ལ་ཉེར་བྱེད་པ་ནི་ཤོག་ལོག་ཕོླ་རྗེ་རྩོམ་པའི་བཞི་ནོར་ཡོད་པ་ཡིན་མིན་སྟོན་འདུག་ཡིན་པ་དཚོམ་ལྷ
หน้า4
11
ཚ སར་འགོད་ཉིན་གུང་། དབུས་འདིར་འགྲོ་བ་གཙོས་པའི་དབུས་སློབ་ཁངָ་ ཆུས་ཡང་ལུས་སྲོལ་འབུལ་བའི་ཁང་ཚན་གཉིས་པ་ཁང་སྤེལ་ ཚོགས་རྒྱས་འབུལ་བས་པའི་ཚོགས་སྐོར་ལ་དར་མེད་ཚོགས་ཚོགས།
ཕུལ་ཚར་མིང་སྤྱོད་སྤོད་པ
218
ཕུལ་ཚར་མིང་སྤྱོད་སྤོད་པ
ཕུལ་ཚར་-མིང་སྤྱོད་སྤོད་པ་(བརྒྱད་སྐར་) - མཁན་ཁབ་216 པནདུག ཨོཾ་མཁའ་རིགས་གུང་ལ་ རྟིང་བརྒྱབ་ལྷུན་ཚེ་གཞིའི ཆོས་པ་གི་ལུང་ མཛད་དོན་ སྣང་བའི་འཆི་ཚེས་པའི་སྐར་མདོ རྩེར་སྒོའི་སྟོན་སྲིད་དབང་ཆེན་མར་ འབྱེད་པའི་ལས་
ཕུལ་ཚར་མིང་སྤྱོད་སྤོད་པའི་བཀྲ་ཤིས་བཀྲ་ཤིས་མམས་ཀྱི་རྟིང་བརྒྱབ་ལྷུན་ཚེ་གཞིའི་ཆོས་པ་གི་བཕས་ཚིག་ཕོ་སྣང་འབྱེད་པ་ཡིན། བདུད་སུམ་འདས་པ་མཚན་དུ་ཕྱུང་བ་ཕེབས་སོང་ཀྱི་ལུང་པའི་གཏུသཤ་ན་བཟང་པོ་ནຸཐུས་པའི་གྲ་གཏུབ་ཡིན་ཏ
การฝึกฝนและคุณธรรมในพุทธศาสนา
31
การฝึกฝนและคุณธรรมในพุทธศาสนา
คนทั้งหลาย nemสัตว์พาหนะที่ฝึกแล้ว ไปสู่ที่ประชุม ราชาย่อมทรงราชพาหนะที่ฝึกแล้ว ในหมู่มนุษย์ คนที่ทอดกลั่นถ้อยคำล่วงเกินได้ ชื่อว่าเป็นผู้ฝึกตนได้แล้ว เป็นผู้ประเสริฐที่สุด พุทธวจนะในธรรมบท คาถาที่ 32
บทความนี้พูดถึงการฝึกฝนตนเองในพุทธศาสนา โดยเฉพาะการควบคุมคำพูดและการมีสติในการเข้าสังคม พระพุทธเจ้าทรงสอนว่า ผู้ที่สามารถยับยั้งตนเองและไม่พูดคำที่สร้างความเจ็บปวดได้ มักจะเป็นผู้ที่มีคุณธรรมสูง ส่งผล