ความรู้สึกของกัลยาณมิตรศศินา วิมุตตานนท์...เมื่อรู้ว่าต้องเป็นแม่

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ.2553 ช่วงที่ 1

 

 

 

ความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่ง...เมื่อรู้ว่าต้องเป็นแม่

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

โอกาสที่ดีที่สุดของชีวิตลูกผู้ชายที่จะทดแทนพระคุณบิดา-มารดา บวชเข้าพรรษาปีนี้

บวชที่นี่ บวชฟรีไม่มีค่าใช้จ่าย

สนใจบวช หรือต้องการทราบรายละเอียดเพิ่มเติม คลิกที่นี่

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

 

        ลูกชื่อ กัลยาณมิตรศศินา วิมุตตานนท์ แม้ว่าลูกจะแต่งงานตั้งแต่อายุ 23-ปี แต่ก็ต้องใช้เวลารอคอยการมาเกิดของบุตรชายผู้น่ารัก ด.ช.พอเพียง วิมุตตานนท์ นานถึง 7-ปี กว่าที่จะยอมมาเกิดและนำพาให้ลูกและครอบครัว ได้กลับมาสู่วงบุญพิเศษ (หมู่คณะวัดพระธรรมกาย)_ได้มาร่วมสะสมบุญสร้างบารมีกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อและหมู่คณะ จนถึงปัจจุบัน นับว่าลูกชายคนนี้เป็นผู้มีบุญโดยแท้ และลูกก็คาดหวังว่าเขาจะได้สั่งสมบุญต่อเนื่องต่อไป กระทั่งได้บวชเป็นพระแท้ด้วยตัวของเขาเอง ให้เป็นบุญใหญ่สำหรับตัวเขาและครอบครัวของเรา ในวันข้างหน้าเจ้าค่ะ

 

        เมื่อประมาณ 7-ปีที่แล้ว ลูกกับสามี คือ กัลยาณมิตรสุวิทย์ วิมุตตานนท์ ได้ไปปรึกษาคุณหมอ เรื่องการมีบุตรยาก เพราะแต่งงานกันมา 7-ปีแล้ว ก็ยังไม่มีลูกสักที คุณหมอจึงแนะนำหลายวิธี โดยให้ทำขั้นตอนจากง่ายๆก่อน คือ ให้ทานยา เพื่อให้ไข่ตกตรงวันที่กำหนด จะได้ฉีดเชื้อที่เก็บไว้แล้ว ตรงวันที่เหมาะสม ครั้งแรกผ่านไป แต่ไม่สำเร็จ ทั้งๆที่ลูกระมัดระวังตัวเองอย่างดีมาก พอลองทำครั้งที่สอง ก็มีอุปสรรค แต่แล้วการรอคอยการมาเกิดของลูกน้อยก็มาถึง เมื่อรู้ว่ามีอีกชีวิตหนึ่งอยู่ในตัวของเรา ก็ทำให้ยิ่งสวดมนต์นั่งสมาธิ(Meditation)มากขึ้นกว่าปกติ เพื่อให้บุญคุ้มครองลูกในท้องค่ะ

 

        สำหรับอาการแพ้ท้องของลูก ก็พอรับมือได้เจ้าค่ะ เพราะลูกเป็นแม่ประเภท ญ.ผู้หญิง อดทน เป็นคนอึดมาตั้งแต่เด็กแล้วเจ้าค่ะ ลูกและครอบครัวเฝ้าดูพัฒนาการของลูกชายในครรภ์อย่างใกล้ชิดทุกเดือน เรียกว่าเจอกันผ่านหน้าจออัลตร้าซาวด์ตลอด ถึงแม้ท้องจะใหญ่ขึ้น แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคใดๆ ลูกยังคงไปทำงานได้ตามปกติ ยังคงแข็งแรง แคล่วคล่องว่องไวเหมือนเคย แล้ววันที่จะได้เห็นทั้งภาพทั้งเสียงและสัมผัสกันแบบตัวเป็นๆก็มาถึง

 

        วันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ.2546_เมื่อถึงเวลาใกล้คลอด ลูกนอนอยู่บนเตียงในห้องคลอด มีสามีให้กำลังใจอยู่ไม่ห่าง มีคุณตาคุณยาย คุณลุงคุณป้า พร้อมหน้ากันในห้องคลอด เราทุกคนพร้อมใจสวดมนต์รับการมาเกิดของลูกชาย ทั้งกล่าวคำนมัสการพระรัตนตรัย คำนมัสการพระพุทธเจ้า ถวายพรพระ คาถาชินบัญชร กรณียเมตตสูตร คำสวดแผ่เมตตา เมื่อสิ้นเสียงสวดมนต์ คุณหมอและทีมพยาบาลก็ให้ลูกได้เริ่มภารกิจสำคัญ พยาบาลนับ “หนึ่ง สอง สาม...อืบบ์”_เบ่งค่ะ แต่ช่วงล่างของลูกไม่รู้สึกเลย เพราะถูกบล็อกหลังตั้งแต่ตอนแรกๆที่มดลูกบีบตัว ตอนนั้นปวดมากจนทนไม่ไหว ท้องบีบๆคลายๆเป็นระยะ แต่ละครั้งแทบแย่ เจ็บมากค่ะ หมอก็เลยบล็อกหลังให้ ดังนั้นตอนที่บอกให้เบ่งแต่ละที ลูกก็เลยไม่แน่ใจว่าได้ออกแรงเบ่งไปหรือยัง คุณหมอต้องใช้คีมหนีบศีรษะช่วยให้ลูกชายคลอดออกมาได้อย่างปลอดภัย พร้อมนำน้องพอเพียงมาสู่อ้อมอกของลูก ลูกมองใบหน้าของลูกชายที่ตัวยังแดงๆอยู่ เพื่อจะจดจำภาพในวินาทีแรกที่เราได้พบกันให้ขึ้นใจ

 

 

กัลยาณมิตรศศินา, ด.ช.พอเพียง, กัลยาณมิตรสุวิทย์ วิมุตตานนท์

 

        หลวงพ่อเจ้าคะ มันเป็นอะไรที่มหัศจรรย์มากเจ้าค่ะ ที่เขาเกิดมากจากร่างกายของเรา และในวินาทีนั้นลูกก็ตั้งใจเลยว่า จะทำหน้าที่แม่ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ

 

        แต่ไม่คิดว่าภารกิจการให้นมลูกในวันและสัปดาห์ต่อๆมา จะเจ็บปวดยิ่งกว่าการคลอดลูกเสียอีก ทั้งๆที่เจ็บมากแต่ก็ต้องอดทน เพื่อให้ลูกได้ดื่มน้ำนมจากอกแม่ เป็นเลือดบริสุทธิ์ที่กลั่นออกมาให้ลูกน้อยได้ดื่มกินทุกวันๆ แต่ลูกก็ผ่านความเจ็บปวดมาได้ด้วยกำลังใจอย่างดีจากพ่อป้อมของลูกพอเพียง ที่จะคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆตลอดเวลาค่ะ

 

        ความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูก สำหรับครอบครัวเราแล้ว คือ การได้เห็นลูกมีความสุข ได้เรียนรู้เหมาะสมตามพัฒนาการในแต่ละช่วงวัย และได้ทำบุญสม่ำเสมออย่างต่อเนื่องทุกวัน ดังนั้นการนำลูกเข้าวัด ฟังธรรม ปฏิบัติธรรม และจัดกิจกรรมทำบุญที่บ้าน หรือที่บริษัทดรีมทีมฯ อย่างสม่ำเสมอ ก็เพื่อให้เราทุกคนและเพื่อให้ลูกชายตัวน้อยได้อยู่ในบุญ และหวังว่าวันข้างหน้าลูกชายจะได้มีโอกาสบวชเป็นพระแท้ เพื่อศึกษาพระธรรมคำสอนด้วยตนเอง ถ้าถึงวันนั้นจริงๆ ลูกผู้เป็นแม่ก็คงจะยิ่งรู้สึกภาคภูมิใจและปลื้มใจอย่างที่สุดเจ้าค่ะ

 

        ในโอกาสนี้ก็มีความในใจจากพ่อป้อม มาแบ่งปันความรู้สึกของคนเป็นพ่อด้วยค่ะ  

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

 

        ผม กัลยาณมิตรสุวิทย์ วิมุตตานนท์ ผมมีลูกตอนอายุ 48-ปี ซึ่งก็ถือว่าอายุมากเมื่อเทียบกับคนส่วนใหญ่ที่เริ่มมีลูก แต่ในด้านดี คือ ตัวผมได้ผ่านชีวิตทางโลกมาอย่างโชกโชน ก็พอจะรู้ว่าอะไร คือ ความจริงของชีวิต อะไร...มีสาระ-ไร้สาระ อะไร คือ บุญ-บาป ก่อนจะมีลูก เราสองคนก็ทำบุญทุกวันตลอด และหวังไว้ว่าจะได้ลูกที่เคยสร้างบุญบารมีร่วมกันมาเกิด ความรักที่ผมมีให้กับพอเพียง ก็คงเป็นความรักที่พ่อแม่ทุกคนมีให้กับลูกของตนเอง นั่นคือ สามารถให้ได้ทุกอย่างที่ดี แม้กระทั่งชีวิต

 

 

 

พ่อป้อมและแม่อ้อ พาน้องพอเพียง สั่งสมบุญตั้งแต่เยาว์วัย

 

        แต่ผมก็เข้าใจดีว่า เราไม่สามารถปกป้องคุ้มครองลูกของเราได้ตลอด 24-ชั่วโมงหรือตลอดชีวิต ดังนั้นจึงมีแต่บุญเท่านั้นที่จะปกป้องคุ้มครองลูกของเราได้ ผมจึงหมั่นให้พอเพียงสร้างบุญตลอดตั้งแต่เกิด เพราะผมเชื่อว่าเด็กทุกคนเกิดมาพร้อมกับบุญและบาปในภพชาติก่อนๆ และบุญในปัจจุบันจะได้ช่วยประคับประคองพอเพียงให้มีสุขภาพดี อายุขัยยืนยาว มีทรัพย์สมบัติที่สามารถนำมาสร้างบุญบารมีต่อไปได้อย่างเต็มที่ ความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกไม่จบเพียงภพชาตินี้นะครับ แต่เป็นความรักที่ไม่สิ้นชาติและมีให้ตลอดกาล

 

 

ครอบครัวอบอุ่น...ครอบครัววิมุตตานนท์

 

        ผมเองในฐานะคนเป็นพ่อ จึงอยากจะสื่อให้ลูกผู้ชายแมนแมนทั่วโลก ได้มาทดแทนความรักของคนเป็นพ่อเป็นแม่ให้สมบูรณ์ ด้วยการบวชทดแทนคุณท่านสักหนึ่งพรรษา และในโอกาสนี้ครอบครัวของผมจึงรับบุญพิเศษด้วยการทำประชาสัมพันธ์ชวนบวชหนึ่งแสนรูป ผ่านทางสื่อหนังสือพิมพ์ของบริษัทดรีมทีมฯ ทั้งไทยรัฐ เดลินิวส์ คมชัดลึก สยามรัฐ และบ้านเมือง อย่างต่อเนื่อง ผมอยากให้ลูกผู้ชายได้มาบวชศึกษาธรรมะของพระพุทธเจ้าสักหนึ่งพรรษา เพื่อเพิ่มคุณค่าให้กับชีวิตของตนเองครับ

 

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูง

 

กัลยาณมิตรสุวิทย์ วิมุตตานนท์

กัลยาณมิตรศศินา วิมุตตานนท์

 

ชม Video Scoop ความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่ง...เมื่อรู้ว่าต้องเป็นแม่

http://goo.gl/hZ942