ผลการปฏิบัติธรรม
กัลยาณมิตร รุ่งรัศมี เจริญยิ่ง (บรูไน)
ลูกชื่อ รุ่งรัศมี เจริญยิ่ง อายุ 31 ปี เป็นคนไทย ที่ทำงานและอาศัยอยู่ในประเทศบรูไน ประเทศเล็กๆบนเกาะบอร์เนียว มีดินแดน ติดกับ มาเลเซีย (ใช้เวลาเดินทาง 30 นาที) ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม และมีวัฒนธรรมที่เข้มแข็งทั้งการแต่งกาย และทางศาสนา เวลาออกจากบ้านจะคลุม ศีรษะเหมือนประเทศมุสลิม
ที่นี่ มีเพื่อนๆชาวไทยอยู่จำนวนมาก แต่ก็แปลก ที่บางคนอยู่มาก็ 20-30 ปี แล้ว แต่ก็ยังไม่ รวยสักที คงเป็นเพราะติดอบายมุข ทั้ง เหล้าและการพนัน แม้บรูไนจะไม่อนุญาต ให้ขายเหล้า-เบียร์ เพราะถือเป็นสิ่งผิด กฎหมาย แต่พวกเราก็อุตส่าห์ข้ามไปซื้อถึง ต่างประเทศ หามาเมากันได้ทุกวัน แม้แต่ ตัวของลูกเองพอพักหลังๆชักจะเริ่มเป๋ เพราะตอนไปอยู่บรูไนใหม่ๆ รู้สึกว่าชีวิต เคว้งคว้างเพื่อนคนหนึ่งก็ยื่นข้อเสนอแห่ง น้ำมิตรด้วยการชักชวนว่า “อยากเป็นเพื่อน ฉันนะ มากินเหล้ากัน” แรกๆลูกก็เริ่มจาก จิบๆ ต่อมาก็เป็นจอกๆ ในที่สุดก็เป็นลังๆ
จนกระทั่ง มีคณะกัลยาณมิตรจากเมืองไทย เดินทาง ไปแนะนำการนั่งสมาธิ จึงทำให้เกิดการ เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ จะเปลี่ยนแปลงกัน อย่างไรบ้างนั้น ลูกก็ขออนุญาตนำมาเปิดเผยโดยผ่านการอนุญาตจากเพื่อนๆแล้วค่ะ เพราะชีวิตแต่ละคนนั้น เรียกได้ว่า รสชาติ จัดจ้าน สีสันแซ่บใจ กันทั้งนั้น
คนแรก ชื่อ จิรภา สินพันธุ์ อายุ 34 ปี หัดดื่มเหล้าตั้งแต่ ม.1 สูบบุหรี่ตั้งแต่ ม.4 ต้องดื่มและสูบทุก วันจนตอนนี้ก็ปาไป 21 ปีแล้ว อาการที่ แสดงนั้นก็แค่เห็นกระป๋องเบียร์ก็น้ำลายสอ หาโอกาสที่จะดื่มตลอด ทั้งวาระจะฉลอง มีพัดลมใหม่ ฉลองมีเครื่องปั่นพริกใหม่ ก็ดื่มได้ทุกเหตุการณ์ เธอเคยคิดว่า “ชาตินี้จะขอปฏิญาณว่า จะขอดื่มเหล้า ตลอดชีวิต จะไปนรกขุมไหนฉันก็ไม่สน” บางครั้งกินเหล้าต่อเนื่อง 3 วัน 3 คืน คือ กินจนแบ็ตหมด สลบเหมือดคาวง ฟื้นขึ้นมา ก็ดื่มใหม่ ใช้เงินในการดื่มเหล้า แต่พอเธอ ได้มานั่งสมาธิครั้งนี้แล้วเธอบอกว่า “มีความสุขมาก ฉันเห็นแสงสว่างนวลๆในท้อง”
อัศจรรย์ค่ะ จากนั้นเธอก็หักดิบเทเหล้า เผาบุหรี่ไปเลย แม้ว่าตอนที่หักดิบครั้งแรกจะมีอาการลง แดง มือสั่น แต่ก็กัดฟันเลิกจนสำเร็จ
คู่สามี-ภรรยาต่อมาชื่อ พัทยา เอียงหลง อายุ 29 ปี กับภรรยาชื่อ มาลา เอียงหลง ทั้ง 2 ดื่ม เหล้าทุกวัน ทั้งก่อนและหลังกลับจากทำ งาน พอเมาก็ทะเลาะวางมวยกัน ชนิดแข่ง กับเวทีลุมพินีได้เลย แต่พอได้ดู CD มหา นรกขุม 5 รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที รำพึงให้ได้ ยินว่า “แค่กินเหล้าแล้วอาเจียน ยังเจ็บคอแทบแย่ ถ้าเป็นน้ำกรดสีดำร้อน จะน่ากลัวขนาด ไหน”
พัทยา นั่งสมาธิแล้วเล่าให้ฟังว่า “รู้สึกสบายใจ เย็นวาบในท้อง แล้วความเย็นก็แผ่ซ่านปกคลุมไปทั้งตัว จนกระทั่ง เห็นลำแสงสว่างนวลเหมือนแสงจันทร์ ขึ้นมาที่กลางท้อง แล้วก็รู้สึกว่า ท้องก็ใหญ่ขึ้น เรื่อยๆ แต่รู้สึกตัวเบาสบาย มีความสุขมาก”
ส่วนมาลา นั่งแล้ว เห็นแสงสว่างภายใน รู้สึกโล่ง สบายใจ ตัวเบาเหมือนลอย ได้ เหมือนนั่งอยู่คนเดียวในลาน หญ้ากว้างๆ
ตอนนี้ ทั้งคู่ หักดิบเหล้า บุหรี่แล้ว ครอบครัวอบอุ่นขึ้น เปลี่ยนจากดื่มก่อนและหลังกลับจากทำงาน เป็นนั่งสมาธิ เช้า-เย็น แล้วก็หมดอารมณ์ ทะเลาะกัน แถมยังกะหนุงกะหนิงกัน กลายเป็นคู่รักที่น่าอิจฉา
แต่ก่อน บรรยากาศในที่ทำงานของลูก ทั้งในชาติเดียวกันและต่างชาติ จะทะเลาะกันบ่อย และรุนแรง ยิ่งกว่าบ้านทรายทองเสียอีก ลงไม้ลงมือ ซ้อมมวยกันอยู่บ่อยๆ จนถูกส่งกลับประเทศมาหลายรุ่นแล้ว แต่ยกเว้นรุ่นนี้ค่ะ กลุ่มลูกพระธัมฯ ศิษย์ DMC รุ่นนี้ไม่ทะเลาะกับใคร
แต่ว่า ก่อนหน้านี้อย่าให้ Said กิจกรรมยามว่างของแม่ศรีเรือนก็คือ ว่างเมื่อไหร่เป็นตั้งวง คุย คุ้ย ข่าว เรื่องชาวบ้าน เม้าท์แตกแหลกลาญ แต่พอมานั่งสมาธิด้วยกัน ก็ยังตั้งวงอยู่ แต่ บทสนทนาเปลี่ยนเป็น “ได้ดู มโหสถตอนนี้ไหม” “เมื่อคืนหลวงพ่อ ท่านบอกบุญนี้ เธอทำหรือยัง”
จากนั้นก็เลย เลิกนินทา มาสนทนาธรรมแทน ถ้าเงียบกริบ ก็แสดงว่า กำลังอ่านหนังสือคำสอนของคุณยายอาจารย์ บางคนไม่มีหนังสือ ก็ไปซื้อสมุด มาจด แล้วก็นั่งจดธรรมะทั้งเล่มเลยเจ้าค่ะ บรรยากาศเปลี่ยนไป
แล้วถ้ามี ใครพูดอะไรผิดหูก็ “ปล่อยไปเถอะ” ใครมี อาการปั้นปึง ตึงตัง ในที่
ทำงาน ทุกคนก็ จะพยักหน้าแล้วบอกว่า “มันเป็นเช่นนั้น เอง” แล้วก็คุยธรรมะกันต่อ บางคนก็แซวว่า “เค้า...ไม่ได้อ่านคำสอนของคุณยายเน๊าะ” เรื่องเจ็บๆ ก็กลายเป็นเรื่อง Joke ไป พวกเรายึดนโยบายของหลวงพ่อเป็นหลัก หลวงพ่อบอกให้ยิ้ม ทุกคนก็ยิ้มกันใหญ่ เช้ามาพวกเราก็ไม่มีใครหน้าบึ้งเลย บรรยากาศที่ทำงานกลายเป็น สโมสรแห่งสรวงสวรรค์ไปแล้วค่ะ
ทำงาน ทุกคนก็ จะพยักหน้าแล้วบอกว่า “มันเป็นเช่นนั้น เอง” แล้วก็คุยธรรมะกันต่อ บางคนก็แซวว่า “เค้า...ไม่ได้อ่านคำสอนของคุณยายเน๊าะ” เรื่องเจ็บๆ ก็กลายเป็นเรื่อง Joke ไป พวกเรายึดนโยบายของหลวงพ่อเป็นหลัก หลวงพ่อบอกให้ยิ้ม ทุกคนก็ยิ้มกันใหญ่ เช้ามาพวกเราก็ไม่มีใครหน้าบึ้งเลย บรรยากาศที่ทำงานกลายเป็น สโมสรแห่งสรวงสวรรค์ไปแล้วค่ะ
ส่วนตัวลูกเอง แต่ก่อนเป็นคนอารมณ์ร้อน และร้าย ถ้าโมโหขึ้นมา ข้าวของในห้องเป็น ต้องโดนถล่มกระจุยกระจายหมด แล้วพออารมณ์ดี ค่อยตามเก็บเอามาซ่อม แปลกดีที่ ตอนโมโหเหมือนมีพลังพิเศษ เหมือนกับ จะฉีกคนได้เป็นชิ้นๆ ตัวลูกเคยทะเลาะกับผู้ชายที่ตัวโตๆ จับเขาทุ่มลงแล้วก็เหยียบซ้ำ
แต่พอตอนนี้ได้นั่งสมาธิบ่อยขึ้น รู้สึกมีความสว่างที่กลางท้อง แล้วใจนิ่ง มากๆเหมือนกำลังดิ่งลึกลงสู่ภายในเรื่อยๆ มีความอิ่มใจไม่อยากลุกเลย พอเลิกนั่งแล้ว ก็รู้สึกมีพลังมากๆแต่เป็นพลังที่อยากจะ ทุ่มเททำความดี ไม่อยากเอาไปทุ่มใครแล้ว ค่ะ
ตอนนี้ที่ บรูไนได้ติดจานดาวธรรมกันแล้ว อาทิตย์ ต้นเดือนก็พากันมาบูชาข้าวพระ พร้อมๆกับทางวัด ทุกคนฝากบอกว่า จะรื้อผังจน ให้จนชาตินี้ชาติสุดท้าย จะติดตามสร้างบารมีกับหลวงพ่อไปถึงที่สุดแห่งธรรมเจ้า ค่ะ
