ครั้งแรกของวัดพุทธสตุทท์การ์ท ประเทศเยอรมัน ซึ่งได้รับความเมตตาจากพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ให้มีโครงการอบรมสามเณรภาคฤดูร้อนรุ่นแรก ตั้งแต่วันที่ 13-27 สิงหาคม พ.ศ.2549 มีจำนวนผู้เข้าบรรพชาทั้งหมด 9 รูป เป็นชาวต่างชาติ 1 รูป ลูกครึ่งไทย-เยอรมัน 2 รูป และชาวไทย 6 รูป สามเณรที่อายุมากสุดในครั้งนี้ อายุ 37 ปี (สามเณร คริสเตียน-พ่อ) และอายุน้อยสุด 7 ปี (สามเณร จอนนี่-ลูก)
สามเณร มาทีน ไฮม์บรัวเกอร์อายุ 10 ปี (ลูกครึ่งไทย-เยอรมัน)
กระผมได้มีโอกาสมาบวชเป็นครั้งแรก คุณแม่ชวนผมว่า “มาบวชไหมลูก” ผมตอบว่า “บวชครับ” ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมชอบมากเพราะทำให้ผมได้ใช้เวลาช่วงปิดเทอมให้เป็นประโยชน์อย่างแท้จริง
ตอนนั้น ผมมีความรู้สึกว่าผมหลุดไปอยู่อีกโลกหนึ่งเลย ซึ่งเป็นโลกที่เปลี่ยนแปลงแล้ว เปลี่ยนแปลงจากเดิมโดยสิ้นเชิง ผมรู้สึกได้เลยว่า "นี่แหละคือโลกส่วนตัวของผมอย่างแท้จริง" ไม่มีใครมาชิงโลกใบนี้ไปจากผมได้ ผมมีความสุขมากๆไม่รู้จะอธิบายได้อย่างไร มันรู้สึก อิมพอสสิเบิ้ลมากเลยครับ และการนั่งสมาธิทำให้นิสัยของผมเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น เมื่อก่อนผมเป็นคนคิดมาก ขี้น้อยใจ อะไรนิดอะไรหน่อย ใจก็หดเหลือน้อยลงทุกที แต่ตอนนี้ พอมานั่งสมาธิ อารมณ์ผมเบิกบานมาก ไม่ค่อยคิดมากและใจไม่น้อยแล้วครับ เพราะนับวัน ใจยิ่งขยาย
ผมก็ยังแปลกใจตัวเองว่า "นี่ผมเปลี่ยนแปลงไปได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ" มันเป็นอะไรที่ง่ายๆ ชิวชิว (ศัพท์วัยรุ่น แปลว่า สบายๆ) มากครับ แค่ผมทำสมาธิ หยุดนิ่งเฉยๆเท่านั้นเองครับ
***************
สามเณร นครินทร์ ดอนซุยแป (ดิว)
อายุ 11 ปี
กระผมมาบวชครั้งนี้เป็นครั้งแรก และเป็นรุ่นแรก ของวัดพุทธสตุทท์การ์ท ทีแรกผมเกือบไม่ได้บวช เพราะผมป่วย แต่ด้วยบุญทำให้ผมหายทันได้บวชแปลกมากครับ ที่ผมกลับรู้สึกสนุกกับความสงบสุขนี้มากๆ มันไม่เหมือนความสนุกที่ผมเล่นกับเพื่อนๆ และผมก็ไม่เคยขาดคิดมาก่อนว่า "ความสงบจะทำให้เราสนุกได้มากมายขนาดนี้" ผมว่าต้องได้สัมผัสด้วยตัวเองครับถึงจะรู้ว่า ความสงบสุข นั้นสนุกแค่ไหน
***************
สามเณรสุวรรณ แสงศิริ (แป๊ก)
อายุ 12 ปี
กระผมอยากให้ทุกๆ คนขยันนั่งสมาธิ มีความสุขมากๆและได้บุญมากๆครับ กระผมรู้สึกดีมากที่ได้มาบวชในครั้งนี้ เพราะทำให้ผมมีโอกาสนั่งสมาธิทุกวันทั้งเช้า สาย บ่าย ค่ำ
การนั่งสมาธิของผม พอผมจรดใจนิ่งๆที่ศูนย์กลางกาย ผมก็ได้เห็นแสงสว่าง ซึ่งไม่เหมือนแสงสว่างใดๆภายนอก เป็นแสงสว่างที่เยือกเย็น แสงสว่างนี้เย็นจริงๆครับหลวงพ่อ และผมรู้สึกโล่ง โปร่งเบา สบายมาก ผมไม่เคยรู้สึกดีอย่างนี้มาก่อนในชีวิต และผมมีความภูมิใจมากครับที่ได้มารู้จักการนั่งสมาธิ
***************
สามเณร จอนนาซาน พอลล์มันน์ (จอนนี่)
อายุ 7 ปี
กระผม สามเณรจอนนี่ อายุ 7 ขวบครับ ผมเป็นน้องเล็กที่สุดในรุ่น ตอนแรกผมไม่คิดจะบวช แต่เห็นพี่ๆเขาเตรียมตัวบวชแล้ว ผมเลยรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว อยากบวชบ้าง และที่สำคัญผมมี สามเณรพ่อ เป็นแรงใจอยู่ข้างๆ
การนั่งสมาธิของผม ผมเห็นแสงสว่างอยู่ในที่โล่งกว้าง อย่างไร้ขอบเขตครับ ผมเห็นแล้วรู้สึกสบายดีมากๆ ผมหันไปยิ้มให้สามเณรพ่อด้วยครับ
