เด็กวิศวะ ขาลุย ผู้กลับมาตายรัง

เมื่อลูกละความขุ่นมัวได้อย่างสิ้นเชิง สักพักดวงธรรมก็เปล่งประกายสว่างเจิดจ้าขึ้นมา สว่างมากขึ้นๆเรื่อยๆและขยายใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆจนถึงขนาดคลุมตัวลูกไว้ได้ ลูกจรดใจลงไปในกลางความสว่างที่สุดซึ่งอยู่บริเวณกลางท้องของลูก สักครู่ลูกก็รู้สึกว่า เห็นเป็นองค์พระ

ตามหารอยพระพุทธบาท จนได้มาพบองค์พระภายใน

พอจรดใจไปที่องค์พระ ดิฉันก็เหมือนละลาย และหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับท่าน องค์พระสีทองซ้อนขึ้นมาจนนับไม่ถ้วน องค์พระใสอยู่กับตัวดิฉัน และดิฉันก็รู้สึกเหมือนอยู่ในองค์พระ เหมือนที่หลวงพ่อบอกว่า “เราเป็นองค์พระ องค์พระเป็นเรา” ดิฉันสามารถยืนยันได้ และมีความสุขมากๆค่ะ

โสดสนิท

เธอเกิดมาลำบากมาก ตลอดชีวิตได้เจอหน้าพ่อเพียงครั้งเดียว เมื่อเธอได้มาเจอกับหมู่คณะ ทุกครั้งที่ทำบุญบูชาข้าวพระและบุญใหญ่ที่วัด เธอจะอธิษฐานขอให้มีบ้านมีรถยนต์ วันหนึ่งเธอก็สมปรารถนา...และอุทาหรณ์สำหรับบุคคลประเภทที่บุญก็ทำกรรมก็สร้าง...หญิงคนหนึ่ง ชอบทำบุญ แต่ก็ชอบเล่นการพนันด้วย เมื่อละโลกแล้ว เธอจะไปไหน มีสภาพเป็นอย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ

ขาดคนหุงข้าว

เธอเคยเข้าใจหมู่คณะผิด ต่อมาเมื่อมีโอกาสมาวัด เธอจึงมีความเข้าใจที่ถูกต้อง และทำบุญทุกบุญ มาวัดเป็นประจำไม่เคยขาด...เธอเป็นลูกกตัญญู ดูแลคุณพ่อในยามเจ็บป่วย และช่วยให้ท่านอยู่ในบุญจนวาระสุดท้าย...เคยเกิดเรื่องประหลาดกับเธอ เมื่อครั้งที่เธอไปที่จังหวัดนครราชสีมา จู่ๆตั้งแต่เช้าจนถึงเย็น เธอก็ไม่รู้สึกตัว เพื่อนๆต่างบอกว่า ในช่วงเวลานั้นเธอเปลี่ยนไป เหมือนไม่ใช่ตัวเธอ...เธอเป็นอะไรกันแน่...และคำถาม ทหารที่ทำหน้าที่ทิ้งระเบิดในสงคราม จะได้รับวิบากกรรมอย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ

ไม่เอาน่า...อย่าคิดมาก

เรื่องราวของนักสร้างบารมี...เธอรู้จักหมู่คณะตั้งแต่เมื่อครั้งยังเป็นศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรม...ด้วยเชื่อในคำสอนของมหาปูชนียาจารย์ ทำให้เธอตัดสินใจไม่ใช้ชีวิตครองเรือน ถือศีลแปด และเข้ามาเป็นอุบาสิกา ทำงานรับใช้พระพุทธศาสนา...อุทาหรณ์ของผลแห่งบุญและบาป...คุณพ่อของเธอเป็นคนเจ้าชู้มีภรรยาหลายคน คุณยายของเธอเป็นคนใจบุญ ตักบาตรสม่ำเสมอ และจะไปถืออุโบสถศีลที่วัดเป็นประจำ...ชีวิตหลังความตายของท่านทั้งสองจะเป็นอย่างไร

หนูสหัสชัย ชวนคุณแม่ทำบุญตั้งแต่อยู่ในท้อง

ทั้งเก่งและดีแบบนี้ หาได้ที่ไหน...ก็จะใครซะอีก นอกจากหนูน้อยสหัสชัย วัย 3ขวบ ที่เป็นล่ามระดับโลก แปล DMC ให้คุณแม่ไอวี่ฟังทุกวัน นอกจากนี้หายใจเข้าหายใจออก มีแต่การสั่งสมบุญแบบผู้ใหญ่ยังอาย...เด็กเก่งและดีแบบนี้ เขาใช้ชีวิตอย่างไร ตามไปดูกัน...

สอง สี่ เท่ากับ สี่ สี่

ลูกได้หาทางออกให้กับชีวิตโดยการ “คิดฆ่าตัวตาย” และสิ่งที่ช่วยชีวิตลูกไว้ได้ทุกครั้ง นั่นก็คือ คำสอนของคุณครูไม่ใหญ่ ที่พูดว่า..การฆ่าตัวตายมันเป็นบาปมาก และหลังจากตายไปแล้ว ต้องไปชดใช้กรรมอย่างทรมานยาวนานกว่านี้อีกหลายเท่านัก

วิชาศีลธรรม สะกิดใจ

เมื่อลูกเรียนวิชา ‘ศีลธรรม’ ในโรงเรียน ขณะที่ลูกกำลังอ่านหนังสือเรียน คำว่า ‘ปัตจัตตัง…รู้ได้เฉพาะตน’ คำนี้สะกิดใจลูกอย่างประหลาดในครั้งแรก และเคยเป็นนักบวชของศาสนาคริสต์ที่เคร่งครัดมาก

ยิ่งงอน ยิ่งงาม

ความจริงแล้วชีวิตของลูกก็ไม่ได้ทุกข์อะไร แต่ลูกรู้สึกอยู่ตลอดเป็นเวลานานแล้วว่า “การมีชีวิตอยู่นั้นอยู่เพื่ออะไร”

พอนอนหลับ เขาก็บังคับทันที, เขาเป็นใคร

พอนอนหลับก็มีชายตัวสูงใหญ่ ดำสนิท เสียงมีอำนาจ น่ากลัวมาก มาสั่งเชิงบังคับว่าให้ลูกเลิกนั่งสมาธิ เขาได้ทำร้ายลูกสารพัด จนลูกรู้สึกเหมือนมีใครเอาเข็มมาทิ่มแทงตามตัว และยังบอกลูกอีกว่า “ลูกยังไปไหนไม่ได้ ต้องอยู่ช่วยพวกเขาก่อน ”