โชโชโลซ่า ตอน หนึ่งปีที่รอคอย

หนึ่งปีที่ผ่านมา กับการเติบโตไปพร้อมๆกับชุมชนของเรา ในมหานครโจฮันเนสเบิร์ก ทุกคนในโจเบิร์ก ไม่ได้เป็นแค่ “ส่วนหนึ่ง” ของความสำเร็จ แต่ว่า “ทุกคน” คือ “ทั้งหมด” ของความสำเร็จ ในการสร้างสันติภาพ ซึ่งยากที่จะบังเกิดขึ้นได้ ในทวีปแอฟริกา แต่สิ่งนี้ไม่ใช่ความฝัน แต่จะเป็นความจริงขึ้นสักวัน

ผมขาดรอยยิ้มคุณไม่ได้

เธอเกิดในครอบครัวที่ลำบากยากจน เมื่อโตขึ้น หลังจากผิดหวังในความรัก เธอได้ตัดสินใจไปใช้ชีวิตในต่างแดน ในช่วงแรกเธอถูกโกงค่าจ้าง แต่ด้วยความที่เป็นคนไม่ย่อท้อต่อความยากลำบาก เธอได้เปิดกิจการร้านขายอาหารไทยจากร้านเล็กๆ ในที่สุดก็เจริญก้าวหน้า ปัจจุบันมีถึง 4 สาขา...และกับคำถามที่น่าสนใจเกี่ยวกับ “มาร”...ที่นี่...มีคำตอบ

ไม่ได้ตั้งใจ(ผิว)ดำ

เกือบจะพลาดขบวน เพราะนั่งธรรมะไม่สม่ำเสมอ

กลัวขึ้นคาน

ต่อมา ปี พ.ศ. 2542 ลูกอายุได้ 30 กว่าแล้ว ก็เริ่มกลัวจะขึ้นคานเหมือนที่เพลงเขาว่าไว้ ก็เลยอธิษฐานขอให้ได้เจอเนื้อคู่ที่ดี ไม่ดื่มเหล้า ไม่เจ้าชู้ ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน และขอให้รักลูกอย่างแท้จริง อยู่มาวันหนึ่งขณะที่ลูกเดินอยู่ในห้างสรรพสินค้า จ.เชียงใหม่

ไก่ชน...ลูกชายขาเสียทุกคน

เรื่องของคนชอบเลี้ยงไก่ชน...ชายคนหนึ่ง เกิดในสังคมเกษตรกรรม ไม่ได้เรียนหนังสือ เป็นคนนิสัยใจคอดี ขยัน ไม่เคยด่าลูกๆ แต่มีอุปนิสัยชอบเลี้ยงไก่ชน ถ้ามีโอกาสก็จะนำไปชนตามที่ต่างๆที่เขาจัดงานขึ้น...และเมื่อใดอยากจะกินไก่ เขาก็จะเชือดไก่ที่เลี้ยงมาด้วยตัวเขาเอง เขาเล่นไก่ชนมาเป็นเวลาเกือบ 40 ปี...เมื่อได้มาเจอกับหมู่คณะ เขาได้หักดิบ เลิกฆ่าสัตว์ รวมทั้งไก่ชนด้วย...