การเดินธุดงค์ธรรมชัยและการเรียนรู้ของสามเณรธานินทร์ Dhamma Time เดือน เมษายน พ.ศ.2555 หน้า 27
หน้าที่ 27 / 40

สรุปเนื้อหา

ในบทความนี้ สามเณรธานินทร์ ตะวะนะ ได้เล่าถึงประสบการณ์ในการเดินธุดงค์ธรรมชัย ที่ทำให้เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับการลดทอนความต้องการทางวัตถุและการบริหารจิตใจ ในระหว่างการเดินทาง เขาได้พบกับความทุกข์ที่เกิดจากการแบกสัมภาระ ทำให้เขารู้ว่าความสุขในชีวิตไม่จำเป็นต้องอิงกับสิ่งของมากมายนัก และได้เรียนรู้ถึงการขบฉันที่ประมาณและมีสติ นอกจากนี้ เขายังสนใจในความเมตตาของหลวงปู่และการหล่อหลวงปู่ด้วยทองคำ ซึ่งเป็นการสืบทอดศรัทธาให้กับผู้คนในอนาคต การเดินธุดงค์นี้จึงเป็นการสร้างบุญและสร้างกำลังใจที่สำคัญให้กับสามเณร

หัวข้อประเด็น

-การเดินธุดงค์ธรรมชัย
-การลดทอนความอยาก
-การบริหารจิตใจ
-ความสำคัญของหลวงปู่
-การสร้างบุญ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ซึ่งลูกเณรก็ดีใจมากครับ ที่ได้ทำความฝันของหลวง พ่อให้สำเร็จ เพราะถ้าไม่มีหลวงพ่อ ลูกเณรก็ไม่ สามารถสร้างบุญอย่างนี้ได้ หลวงพ่อครับ ลูกเณร ขอให้มีบิ๊กบุญแบบนี้อีกนะครับ และขอให้ลูกเณร ได้เดินอีก ด้วยเทอญ 2. กระผม สามเณรธานินทร์ ตะวะนะ อายุ 21 ปี (ป.ธ.4) จากหมู่กุฏิสามเณรเปรียญธรรม วัด พระธรรมกายครับ ก่อนหน้าที่จะมีการเดินธุดงค์ ธรรมชัย อัญเชิญหลวงปู่ทองคำ ตัวลูกเณรเองก็ กำลังติวหนังสือ เตรียมตัวสอบพระบาลี รอบ ที่ 2 อยู่ครับ และด้วยจิตวิญญาณของความเป็น นักศึกษาภาษาบาลี เพื่อนๆ สามเณรหลายรูป ก็ พกหนังสือบาลีไปดูระหว่างการฝึกอบรม ก่อนการ เดินธุดงค์ธรรมชัยด้วยนะครับ การเดินธุดงค์นั้น ทำให้ลูกเณรได้รู้ว่า ข้าว ของ บริขารยิ่งมีมาก ยิ่งทุกข์มาก เพราะหลังจาก ที่ลูกเณรได้บรรจุข้าวของ บริขารต่างๆ ลงในย่าม ตอนแรกก็ยังไม่รู้สึกอะไร แต่พอต้องแบกไปบน หนทางไกล ทำให้ลูกเณรมองเห็นความทุกข์ ด้วย เหตุนี้ ลูกเณรจึงได้เรียนรู้ที่จะลดทอนความอยาก ในจิตใจของตนเองลง ด้วยการสละบริขารบาง อย่างครับ พอตัดใจสละได้ ก็ดูเหมือนกิเลสจะได้ รับการขัดเกลาให้ลดลงไปด้วย และลูกเณรยังได้ เรียนรู้ถึงการประมาณในการขบฉัน ว่าฉันอย่างไร ให้เพียงพอ ไม่ก่อให้เกิดโทษ ซึ่งก็ไม่ง่ายเลยนะครับ กับการต้องประมาณการขบฉัน ท่ามกลางเครื่อง ดื่ม และภัตตาหารเลิศรส ที่สาธุชนพร้อมใจนำ มาถวาย แล้วในทุกๆ ย่างก้าว ลูกเณรยังได้เรียน รู้ถึงสิ่งที่สำคัญที่สุด นั่นคือ การบริหารจิตใจ ใน ยามที่ทุกขเวทนาเกิดขึ้น ลูกเณรพบว่า ไม่มีวิธีใด ที่จะทำให้ร่างกาย ที่กำลังปวด เหนื่อยล้า เบาบาง จางหายไปได้ นอกจากการทำใจให้หยุดนิ่ง ที่ ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เพราะความสบายภายใน ทำให้ลูกเณรลืมความทุกข์ภายนอกไปหมดสิ้น และยังทำให้ลูกเณรมีพลังที่จะก้าวต่อก้าวได้อย่าง องอาจสง่างาม ซึ่งการฝึกฝนอบรมตนเอง ตลอด เส้นทางการเดินธุดงค์ธรรมชัยนี้เอง ทำให้วิถีชีวิต สามเณร ธานินทร์ ตะวะนะ สามเณรเปรียญธรรม วัดพระธรรมกาย ของพระภิกษุ-สามเณร ดูสูงส่งและน่าเคารพครับ หลวงพ่อครับ สามเณรคิดว่า นักวิทยาศาสตร์ นักประดิษฐ์ หรือศิลปินเอกระดับโลก ที่สร้างผล งานเอาไว้เป็นอนุสรณ์ให้คนรุ่นหลังได้ระลึกถึง ก็ไม่ อาจเทียบได้กับความเมตตาของพระเดชพระคุณ หลวงปู่ ที่ต้องการให้ชาวโลกพ้นทุกข์ ดังนั้นจึงควร ค่าอย่างยิ่ง ที่เราจะต้องหล่อหลวงปู่ด้วยทองคำ และแห่แหนท่านไปรอบเมือง ซึ่งจะทำให้ผู้ที่ยัง ไม่มีศรัทธา เกิดความสงสัยขึ้นในใจ ว่าพระเดช พระคุณหลวงปู่เป็นใคร..? สำคัญอย่างไร..? แล้ว ทำไมต้องหล่อท่านด้วยทองคำ..? ซึ่งคนเหล่านั้นก็ จะทำความสงสัยของตนให้ดับไป ด้วยการศึกษา ชีวประวัติของท่าน เมื่อได้ศึกษาแล้ว ผู้ที่มีบุญ มี ปัญญา ก็จะเกิดความศรัทธาและอยากสร้างบารมี ดำเนินรอยตามท่านครับ ซึ่งวินาทีที่ได้อัญเชิญหลวงปู่ไปจนถึงวัด ปากน้ำ เป็นวันแห่งชัยชนะ ที่จะอยู่ในใจของลูก เณรไปตราบนานเท่านานครับ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More