ประสบการณ์ชีวิตสามเณรที่วัดพระธรรมกาย : หน้า 34/49

ได้ เป็น เนื่องจากผมรู้จักวัดพระธรรมกายทางด้านการศึกษาเท่านั้น จึงจะขอพูดเพียงด้านนี้ ผมนั้นเคยบวชเรียนมาก่อน รู้ว่าการเป็น สามเณรบ้านนอกกว่าจะเข้ามาอาศัยวัดในกรุงเทพฯ เรื่องยากลำบากเพียงใด ผมอยู่วัดมหาธาตุฯ แถวท่าพระจันทร์ เมื่อแรกที่มาอยู่ใหม่ๆ เคยออกบิณฑบาตอยู่ราวเดือนหนึ่ง ที่สุดก็ต้อง เลิก เพราะต้องเดินกลับวัดพร้อมบาตรที่ว่างเปล่าทุกวัน โชคดีที่ คณะที่ผมอยู่มีญาติโยมมาถวายอาหารเพลพระอยู่เป็นประจำ จึง ได้อาศัยฉันเพลกับทางคณะ ซึ่งบางวันก็ไม่พอที่จะอิ่ม การเรียน หนังสือภายใต้ภาวะที่อดอยากเช่นนี้ เป็นเรื่องที่ทรมาน แต่ที่สุด ผมก็กัดฟันเรียนมาจนจบมหาวิทยาลัยสงฆ์และเปรียญธรรม 8 ประโยค ผมมาเห็นวัดพระธรรมกายดูแลสามเณรบ้านนอกจำนวน ยร้อย ไม่ให้ต้องอดอยาก หลายรอย องอดอยากอย่างที่ผมเคยประสบแล้วก็อดดีใจ แทนท่านเหล่านี้ไม่ได้ ผมทราบจากเจ้าหน้าที่ในวัดเล่าให้ฟังว่า หลวงพ่อเจ้าอาวาสท่านเป็นห่วงสามเณรเหล่านี้มาก กำชับให้ผู้ ที่เกี่ยวข้องดูแลให้ดี คือ ให้ท่านเหล่านี้หมดห่วงเรื่องทางกาย ให้เรียนหนังสือและเจริญจิตภาวนาอย่างเดียว ผมยังนึกด้วยซ้ำ ว่าถ้าผมได้มาอยู่ที่วัดพระธรรมกาย ได้เรียนหนังสืออย่างที่อ จะเรียนไม่ต้องเรียนไปอดไปอย่างที่ประสบ ความทรงจำในอดีต เกี่ยวกับชีวิตสามเณรของผมคงดีกว่านี้ คนจำนวนมากอาจไม่ชอบวัดพระธรรมกาย เรื่องนี้สำหรับ ผมคิดว่าเป็นเรื่องดี ที่คนเหล่านั้นไม่ชอบ ทางวัดเองก็น่าจะทราบ 33