1 ครั้ง
ข้อความนี้พูดถึงคุณสมบัติของผู้มีความเป็นนักปราชญ์ที่มีอหิงสาและสัญญมะ ซึ่งต้องมีคุณสมบัติเช่นมีจิตที่มั่นคงและปราศจากความฟุ้งซ่าน รวมถึงการมีศีลและปัญญาในการเข้าใจอริยสัจและธรรมที่เป็นมั่นคง นอกจากนี้ยังกล่าวถึงผลกระทบของจิตฟุ้งซ่านที่ส่งผลให้ผู้ก่อเกิดคำพูดเพ้อเจ้อและมีความเห็นลามก ซึ่งนำไปสู่การไม่มีความเอื้อเฟื้อและความมั่นคงในชีวิต โดยสรุปแล้ว การรักษาศีลและการทรงธรรมเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนาจิตใจให้เข้มแข็งและมั่นคง เพื่อที่จะเห็นแจ้งอรรถแห่งอริยสัจ.
-อหิงสา
-สัญญมะ
-นักปราชญ์
-จิตฟุ้งซ่าน
-ศีลและปัญญา