การเดินทางของพ่อค้าเกวียน : หน้า 14/20

มีพ่อค้าเก็บของไหมใหญ่ มีเกวียนมามากี่สิบพันเล่มได้ก้เดินทางจากเมืองชลตั้งอยู่ในคตะขอนอก ไปยิงกษัตฤษณะเดินทางใกล้แสนใกล้ พ่อค้าเกวียนหมุนเมื่่อไปก็อยู่ ณ ที่ดี รีบวกวา ใหญ่ ฟัน น้ำ ไปสดหมดเปลือกโดยเร็ว ไม่ค่อยจะพอแถมความต้องการ เพราะเป็นหมู่เกวียนหมู่ใหญ่ประกอบเปิดอรคและสัตว์มากมาย ในหมู่เกวียนนั้นมีนายทองคุมเกวียน 2 คน คนหนึ่งคุมเกวียน 500 อีกคนหนึ่งคุมเกวียน 500 เท่ากับ เมื่อดำรวจเหตุการณ์เช่นนี้ นายทองคุมเกวียนทั้งสองนั้นจึงบริหารกว่า หมู่เกวียนใหญ่ของเรือนัดตั้งพันเล่ม ถ้าหากว่าจะไปพร้อมกันทั้งหมดแล้ว ยอมขาดคนเหลาและนี เพราะฉะนั้นจึงแยกหมู่เกวียนออกเป็น 2 หมู่ หมู่ละ 500 เล่ม ให้หมู่หนึ่งลงหน้าไปก่อน 2-3 วัน แล้วหมู่หลังลงคอยตามไปอย่างงี้จึงจะแก้เหตุที่อึงในครั้งนี้ได้ เมื่อปรีภาคนั้นเป็นที่ตกลงกันแล้ว นายทองคุมเกวียนคนหนึ่งคุมเกวียนรีกว่า 500 เล่มเดินทางลงหน้าไปก่อน พอเดินทางไปได้ 2-3 วัน หมู่เกวียนนั้นก็ได้เห็นบุรุษหนึ่ง มีดาวตาแดง นัยน์ตาแดง ผิวเผ้าลงตลอดโกลก พุบ้าเปียกแลนเอาอันมา มีล่ำเป็นควยเป็นย่อมแคลงมาง แล้วก็ถามมั่งว่า "ท่านมาจากไหน?" ชายประปลดตอบพลาง สี่มือไปทางหลัง "ในหนทางด้านด่านนั้นผ่านมามีฝนตกมากมาย" นายทองคุมเกวียนนั้นอีก "ท่านเอง ท่าถึงนั้นแน่นอนก็เดินดี" ในหนทางนี้มีน้ำมามามาย ฉันเจ้าขานจะไม่ได่" ชายตอบ ครับพล ลูกตาดูน้างกับมีอ้ปะนุบัน ถอนไม่อยากรับว่า "น่าหรอกคับไกลเท่าไหร่ ก็พอจะได้โดยเร็วรี" โดยเสียท่าเกวียนก็จะไม่อาจจะรับกล่าว พวกทองจึงรับคำของหัวหน้าแล้วก็ทำกันนั้นว่าพึงบอกกันว่าเสียจนหมด เกวียนเก็บขึ้นได้โดยสะดวก เขาก็พากันขับเกวียนขึ้นหน้า ไปอย่างรวดเร็ว ถึงที่พวกเกวียนตำแหน่งก็ถึง ก็ไม่พบหรือหนองหญ้ต้ง ดังนี้ที่ชายประปลดนั้นบอก จึงคลายใจเกวียนตาไปจนถึงพวกเกวียนเบื้องต้น 2 ก็ยังไม่เห็นสิ่งที่ตนปรารถนาตามเคย พวกเขาสักครู่รออยู่เหนื่อยและหัวใจเป็นกันดังนั้น ก็ดับความนับก่อน ก็พอเดินทางไปในจึงถึงที่พักเกวียนตำแหน่งที่ 3,4,5,6,7 ก็ยังไม่พบ แม้แต่น้ำในใดที่สุดสมควรยังควรจะน้อยอยู่ หมู่เกวียนนั้นส่งสารนั้นก็ถึงความอดอยาก ตายด้วยกันทั้งหมด ไม่เหลือแต่แม่นบมน or โคเทียมแจกแกล้สั่ง