ที่วัดพระธรรมกายและความหวังในยามวิกฤต : หน้า 36/49

ระโยงระยะงเต็มไปหมด สามีของเธอ ยังคงนอนไร้สติไม่รู้สึกตัวมาเกือบ ๑๐ วัน ในที่สุด คุณหมอเจ้าของไข้ ได้ ตัดสินใจบอกกับคุณพรทิพย์ว่า "คุณต้องทำใจนะ เพราะหมอเองก็ทำสุดความสามารถแล้ว คนไข้ขอมีอาการเส้นโลหิตแตกในกันสมอง ซึ่งเป็นจุดที่ผ่าตัดไม่ได้" ทันทีที่ได้ฟังหมอบอกว่า "ให้ทำใจ" คุณพรทิพย์ยิ่งกับ ทรุดลงปกองกับพื้นหน้าห้องไอซียู ได้แต่ร้องไห้ด้วยความ โศกเศร้า ทำใจไม่ได้จะต้องมาสูญเสียพ่อบ้านไป แม่ยัง ต้องรวบรวมกำลังใจ นำคำพูดของหมอไปบอกให้ลูกๆ ทั้ง ๓ ฟังว่า ให้พวกเขาเตรียมใจไว้ อีกหน่อยพ่อจะไม่อยู่กับพวกเรา แล้ว ทำให้ความโศกเศร้าขั้นคร่ำครวญนั้นหนักขึ้นไปอีก เป็นภาพ ที่น่าเวทนาอย่างยิ่ง ในสายตาของผู้พบเห็น ในยามนี้ สิ่ง เดียวที่คุณพรทิพย์และลูกพอจะคิดออกก็ คือ ขอนุญาตหมอ เข้าไปเฝ้าในห้องไอซียู เพื่ออยู่กับสามีจนกว่าจะถึงวาระสุดท้าย ซึ่งคุณหมอ ก็ได้อนุญาต แต่แล้วอีก ๓ วันหลัง ด้วยอานิสงส์ผลบุญ ที่คุณ- พรทิพย์และสามี ได้สั่งสมมาในพระพุทธศาสนา ได้เป็นเหตุ บันดาลให้หลานสาวของคุณพรทิพย์ ซึ่งกำลังเรียนอยู่ที่ กรุงเทพฯ เดินทางมาเยี่ยม และได้ทำหน้าที่กลายเป็นมิตรบอก กับเธอว่า "คุณอาเถอะ.. ตอนนี้หมอช่วยคุณอ๋าชายไม่ได้แล้ว มีแต่บุญเท่านั้นที่จะช่วยได้นะ ตอนนี้ที่วัดพระธรรมกายมีการ