ชีวิตและการสร้างบุญในความยากจน : หน้า 11/44

กวานมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่เคารพอย่างสูงค่ะ ลูกชื่อ ปัทม์ อายุ 56 ปี เป็นแม่ค้แผงลอยอยู่ตลาดลำพัง ค่ะ ก่อนเข้าวัดลูกตกะกำลังมาก มีชีวิตแบบหาเช้ากินค่ำ โดยรับจ้างเย็นผ้ารายได้แค่วันละ 79 บาท ส่วนสามีมีเป็นแค่จ้างในร้านตัดผมที่มีรายได้แน่นอน บางทีได้แค่ 65 บาทต่อวันเท่านั้น ซึ่งเราต้องเผารายได้ทั้งหมดมาเลี้ยงลูกอีก 3 คน และต้องส่งให้แม่สามด้วย หน้าโรงงานก็ต้องเช่าอยู่ มีนโมเดบๆ อยากๆ โดยแต่ละมือเราต้องกินแบบประหยัดที่สุด คือ มีแค่ข้าวเปล่ากับผัดผักใส่น้ำปลา แล้วก็ใส่น้ำลงไปเยอะๆ เพื่อให้กินได้ทั้งครอบครัว โดยไม่มีเนื้อหมูเลยสักนิดค่ะ จนลูกสาวอนุไหวร้องให้บอกว่า..“แม่..หนูอยากกินขนมบ้าง” แต่ด้วยความจน ลูกจึงเอาใส่แตงกวาจิ้ม น้ำตาลให้พอหวาน..ให้เขากินแทนขนม และพอเด็กสาวร้องอยากกินก๋วยเตี๋ยว ลูกต้องกัดฟันเอาเงิน 20 บาทสุดท้าย มาซื้อก๋วยเตี๋ยว 1 ชาม แล้วก็ยกให้ลูกสาวกินก่อน และพอเขากินเสร็จเท่าไหร่ ลูกจึงค่อยกินต่อจนหมด ชีวิตลูกลำบากแบบนี้ จนครึ่งรั้วป่วยหนักนอนซมอยู 3 เดือน โดยไม่สามารถทำงานอะไรได้เลย เนื่องจากหยากลาสาเหตุของโรคไม่เจอ และเขาเองก็มีเสียงแว่วเข้าหนัว..ให้ไปทำบุญใหญ่สิ ซึ่งลูกไม่เข้าใจ..อะไรคือบุญที่ว่า !!! และอีก 2 วันต่อมา ญาติที่ไม่เคยเจอกันนาน แล้วก็มาามหามแบบไม่คาดฝัน ลูกก็เลยมาเข่าว่า..มีบุญใหญ่จะอะไรให้หวาไหม ? เขาเลยบอกให้ลูกสร้างพระธรรมกายประจำตัว ซึ่งลูกดีจากค่ะ จึงหยิบเอาเงินที่แสนบ่อๆ มาฝากเขาทำบุญกับเขาทันที โดยอธิษฐานให้หายป่วย และรอดพันจากความจนเสียที ซึ่งต่อมาไม่มาก อาการของลูกดีขึ้นอย่างเหลือเชื่อค่ะ อีกทั้งยังมีคนแนะนำให้ลูกเอาเศษผ้ามาเย็บเป็นบญ.ผน ผ้ แล้วเอาไปขายแบบกันข้างถนน ซึ่งลูกไม่เคยทำอย่างนี้เลยค่ะ แต่ด้วยความที่กำลังจะอดตาย อีกทั้งยังอยากมีเงินมายบูชารพพระ ที่เหลือ ลูกจึงก็ตัดสินใจ..ขอให้ขายได้และมีเงินสร้างพระจนครบ ซึ่งแทบไม่มานิจือค่ะ ว่า..ในวันแรกลูกสามารถขายได้ถึง 800 บาทเป็นอภิมหา จนลูกรู้สึกเชื่อมั่นในอานุภาพบญุมัมาก