ธรรมมสอนใจ: การทำใจหยุดนิ่งเพื่อความสุข : หน้า 38/44

นิทยสาร Dhamma TIME ธรรมมสอนใจ : จากคอสมินท้ายเล่มวารสารอยู่ในฉบับเดือนสิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๕ เราจะทำ...ให้โลกนี้ว่างได้อย่างไร? ผู้ที่หมายสมในภารกิจให้โลกนี้สงบ คือ ผู้ที่ปฏิญาณพ้นการของชีวิต และทำตนให้ถึงจุดแห่งความสงบ โดยหาใจหยุดนิ่งจนเกิดความสงบภายใน ซึ่งถ้าทำได้อย่างนี้เราจะเกิดสุขอันไม่มีประมาณ จนอยากจะทำให้ทุกคนมีความสุขไปด้วย เพราะมองเห็นแล้วว่า บนโลกนี้ไม่มีอะไรที่ทำให้มนุษย์เกิดความสุขที่แท้จริงได้ นอกจากการทำใจหยุดใจนิ่ง ฉันได้ยินมาหากคุณเป็นสัณฐาน ที่จะขอสมสารัตส์จำนวนมหาศาลให้ข้าพนันความแห่งทุกข์นั้นปองโดยไม่เห็นเหตุผลอันใดเลย การที่มนุษย์สามารถทำใจหยุดนิ่งนี้ได้ ศูนย์กลางกายได้ คือ สิ่งที่พญามารกัสที่สุด เพราะหากมนุษย์หยุดใจได้แล้วเขาจะควบคุมไม่ได้เหมือนครั้งที่เสาชายสถิตตะสะราษมบิตแล้วเสด็จอผนวน ทพญามารุ่งรุ่งก็เกิดความกลัวถึงขนาดเอสมบัติ จักรพรรดิมาล่า และยืนข้อเสนอว่าถ้าไม่ผนวกจะให้เป็นพระเจ้าพระจอมครองโลก ที่พญามารทำอย่างนี้เพราะเขากลัวการเสด็จออกผนวก กลัวบุคคลที่กล้าเทพเฉยต่อสิ่งลอหล่นเหล่านี้ จากนี้ พญามารก็ทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้เจ้า ชายภิษัตตะทำใจหยุดنگ เพราะหากหยุดนี้ได้ ท่านจะเข้าสู่ความสงบใน เข้าถึงความสุขที่แท้จริง คือ เข้าถึงมุนีมนต์ในพระธรรมกาย แล้วใจจะหยุดต่อจากนี้ทั้งปวง พวามสุขที่แท้จริง ซึ่งสภาพใจอย่างนี้เป็นสภาพใจทรงพลานุภาพอ่อนไม่มีประมาณ เป็นสภาพใจที่เปี่ยม