ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 และการบริกรรมภาวนา : หน้า 167/183

ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เหนือระดับสะดือขึ้นมา 2 นิ้วมือ อยู่ภายในกลางท้องของเรา โดยสมมุติว่าวิ เส้นด้าย 2 เส้น เส้นหนึ่งชี้จากสะดือทะลุไปด้านหลัง อีกเส้นหนึ่งชี้จากด้านขวาของทะลุไปด้านซ้าย เส้นด้ายทั้งสองตัดกันเป็นกากบาท จุดตัดเล็กเท่ากับปลายเข็ม เหนือจุดตัดนี้ขึ้นมา 2 นิ้วมือ เรียกว่า ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ซึ่งเป็นต้นทางไปสู่อายตน- นิพพาน จากนั้นจึงกำหนดบริกรรมมิฏฐเป็นดวงกลม ใส่เหมือนกับเพชรลูกที่เจียระไนแล้ว ไม่มีตำหนิ ใสสะอาดบริสุทธิ์ โต้ท่ากับแก้วตาหรือขนาดใดก็ได้ นิ่อยๆ นุ่มๆ เบาๆ พร้อมกับประคองใจให้หยุดนิ่ง ด้วยบริกรรมภาวนาในใจเบาๆ ว่า “สัมมา อะระหัง...สัมมา อะระหัง...สัมมา อะระหัง...” ให้เสียงของคำภาวนาดังออกมาจากกลางท้องของเรา อย่างต่อเนื่อง ทุกครั้งที่ภาวนา สัมมา อะระหัง ต้องไม่มีมืกถึงดวงกลมใสที่ศูนย์กลางกายด้วย